جای نگاه‌های همسو نگر در جامعه ما خالی است

استاد فلسفه دانشگاه تهران و عضو هیات علمی این دانشگاه اظهار کرد: سخن گفتن در بحث مدیریت و زبان شهید بهشتی مقداری سخت است و اگر این انتساب به بنده وارد نبود که پسر ایشان هستم٬ زبان و دستم در بیان این گفتار باز‌تر بود.

به گزارش خبرنگار ایلنا، محمدرضا بهشتی٬ در سمینار بررسی آرا و نظرات شهیدبهشتی در حوزه مدیریت ابراز کرد: مرحوم بهشتی از جمله افرادی بودند که از دوره نوجوانی در عرصه اجتماعی حضور فعالی داشتند که همین امر موجب شد در این عرصه جهش‌هایی در زندگی داشته باشند و در حوزه‌های علمیه هم این نقش را ایفا کردند.

وی ادامه داد: ویژگی‌هایی در شهید بهشتی وجود داشت. نخستین ویژگی این بود که ایشان هم مرد میدان نظر و هم میدان عمل بودند از دیرباز کسانی که اهل نظر و اندیشه بودند معمولا مرد عمل شناخته نمی‌شدند، مثلا در میدان اندیشه‌ورزی فلسفی کسانی وجود داشتند که می‌توانستند مرد عمل باشند، اما بعضی از آن‌ها ابزار ناکارآمد جلوه داده می‌شدند و برخی فیلسوف‌ها مجبور به دفاع از خود می‌شدند.

فرزند شهید بهشتی در بیان اندیشه‌های پدرش در محور نظری بیان کرد: ایشان ویژگی‌های خاصی داشتند؛ یعنی فردی بودند که از ژرف‌اندیشی و نگاه بنیادی برخوردار بودند، به طوری که یکی از کسانی که در شورای انقلاب مطرح بودند، در آن موقع نقل می‌کنند که در جلسه‌ای با شهید بهشتی ایشان درباره موضوعی از بابی وارد شدند که به نظرمان یک بحث جدید بود. لذا این‌‌ همان نگاه عمیق ایشان را بیان می‌کند.

وی افزود: بهشتی با نوع نگاهش افق را همیشه بلند می‌دانست و یک نگاه همسو نگر داشت که متاسفانه امروز جای اینگونه نگاه‌ها در کشور و جامعه ما خالی است و برخلاف نگاه‌هایی که انسان خیال می‌کرد دچار یک پریشان حالی است، می‌توانست در جای خوبی قرار بگیرد.

این عضو هیات علمی دانشگاه تهران با تشریح دیدگاه‌های آیت‌الله شهید بهشتی تصریح کرد: با هم دیدن و همه‌جانبه‌نگری و پیوسته‌نگری یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های ایشان بود و شهید بهشتی مرد میدان عمل بودند به خصوص اینکه در کار دسته‌جمعی که امروز بیشترین ضعف‌ها در این مورد است، با درک اینکه در کار گروهی ابزاری دارد این محور از مهم‌ترین مقوله‌ها و تفکرات ایشان بود.

استاد فلسفه دانشگاه تهران افزود: به گونه‌ای که شما می‌بینید که حلقه‌های مطالعاتی و پژوهشی در قم در زمان ایشان پایه گذاشته شد که از دیگر ابتکارات شهید بهشتی بود در حالیکه متاسفانه امروز جای این حلقه‌ها و گروه‌های مطالعاتی در مجامع علمی و دانشگاه‌های ما خالی است.

وی با اشاره به ارزش کار گروهی و ابزار کار دسته‌جمعی خاطرنشان کرد: ابزار کار دسته‌جمعی نیز باید از مطلق‌نگری فاصله پیدا کند و ایشان می‌گفتند که ممکن است پیشتازان در هر عرصه‌ای آنقدر جلو بیفتند که دیگر کسی قادر به پشتیبانی آن‌ها نباشد و این یعنی مطلق‌نگری.

بهشتی با توصیف نقدپذیری شهید بهشتی بیان کرد: گاهی‌ وقت‌ها در جامعه ما نقد‌ها تند و تیز است و این انتظار که گفته می‌شود باید نقد‌ها را آنکادرشده جلوه دهیم، به نظرم امر مردودی است؛ چراکه نقدهای شهید بهشتی در بعضی از جلسات و خطاب به برخی‌ها بسیار تند و شکننده بود و ایشان اعتقاد داشتند که مسئولیت‌پذیری جمعی هم یکی دیگر از مولفه‌هایی است که باید در حوزه مدیریت به آن توجه شود.

وی در پایان بیان داشت: یکی دیگر از شاخصه‌های مدیریتی شهید بهشتی بحث شخصیت‌شناسی است، به عبارتی که ایشان در مواجهه‌اش با افراد ابتدا آن‌ها را ارزیابی می‌کردند و ظرفیت آن‌ها را می‌سنجیدند که البته چند برگ از دفترچه‌های ایشان بنا به مصلحت‌هایی منتشر نشده که مربوط به نظریات ایشان درباره شخصیت و ظرفیت‌های برخی افراد در آن موقع بود و باید بگویم کسانی می‌توانند مدیر خوبی باشند که در درجه اول بتوانند خودشان را مدیریت کنند و بعد پست یا مقامی را که قرار است به وی داده شود را اخذ کنند، به طوری که مباحث مدیریت در ایران بسیار پیچیده است. مخصوصا در عرصه انسان‌شناختی، معرفتی و اجتماعی و این محورهاست که در باب مدیریت مشکل‌آفرین است و حتی عمیق‌تر از این است که جامعه ما یک جامعه دینی است.