رکورددار پرش سه گام ایران معتقد است سال 94 مهمترین سال زندگی ورزشیاش خواهد بود و در این سال تصمیم خواهد گرفت که خداحافظی کند و یا دوباره رکورد شکنی کند.
به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) منطقه خراسان، دوومیدانی کار مشهدی سالها سابقه پوشیدن لباس تیم ملی را دارد و رکورددار ایران در ردههای نوجوانان، جوانان و بزرگسالان است. او توانست رکورد 31 ساله ایران را جابه جا کند، ورزشکاری که در رشته خود یک استعداد تمام عیار بود و آرزوهای زیادی همچون حضور در المپیک را برای خود داشت اما چه شد که دیگر خبری از این ورزشکار در میادین نیست و جای وی در خبرهای مسابقات ملی خالی است؟
علیرضا حبیبی در آغاز فعالیت حرفهای خود در پرش سه گام، در اولین پرش به رکورد 11.40 متری دست یافت. در رده نوجوانان 5 بار رکورد ایران را جا به جا کرد و در نهایت به رکورد 14.79 متر دست پیدا کرد. حبیبی در رده جوانان نیز بارها و بارها رکورد جوانان کشور را افزایش داد به طوری که خودش رکورد 15.65 متری را در جوانان تا سالهای بعد دست نیافتنی دانست.
سال 80 در مسابقه قهرمانی نوجوانان ایران در شهر سنندج با پرش 11.50 رکورد نوجوانان ایران را به اسم خود ثبت کرد. در مرحله نخست مسابقات دوومیدانی لیگ باشگاههای کشور نیز که 30 اردیبهشت ماه سال 84 در ورزشگاه حافظیه شیراز برگزار شد، حبیبی موفق شد پس از ۳۱سال رکورد این ماده را که در اختیار فرامرز آصف بود، با رکورد 16.23 متر بهبود بخشد و به نام خود ثبت کند.
علیرضا حبیبی با حضور در دفتر ایسنا – منطقه خراسان در خصوص تیم ملی و دلیل کمرنگ شدن فعالیتش، شرایط نامناسب دوومیدانی خراسان رضوی و خداحافظی خود با این رشته صحبت کرد.
در 19 سالگی، 20 رکورد ایران را جا به جا کردم
حبیبی در مورد حضورش در دوومیدانی گفت: ورزش دوومیدانی را از سال ٧٣ و در رده سنی نوجوانان شروع کردم. خیلی برایم مهم بود که مراحل پیشرفت را پله پله طی کنم و با توجه به اینکه دوومیدانی یک ورزش قهرمانی محسوب میشود باید رکوردهای خوبی در مسابقات کسب کنیم و نمیتوان این ورزش را با ورزشهای گروهی که بقیه اعضای تیم در موفقیت تیم نقش دارند، مقایسه کرد. همیشه در ورزش دوومیدانی باید خوب تمرین کرد تا بتوانیم با بهترین عملکرد خود در مسابقات شرکت کنیم که متاسفانه در این چند سال اخیر مسائلی بوجود آمد که نتوانستم در مسابقات زیادی شرکت کنم و توانایی خود را به نمایش بگذارم.
رکورددار پرش سه گام ایران در خصوص بی توجهی مسئولین فدراسیون عنوان کرد: زمانی که 19 سال بیشتر نداشتم، توانستم 20 رکورد ایران را جا به جا کنم ولی متاسفانه به دلیل کم توجهی فدراسیون و ناامید شدن از شرایط، به مسائل مالی روی آوردم و انگیزه زیادی برای حضور در تیم ملی نداشتم. تمام فکر و ذهن خود را معطوف به تیم باشگاهی خود یعنی نفت تهران کردم.
وی تصریح کرد: به همراه تیم نفت با رکورد 39 ثانیه و 69 صدم ثانیه توانستیم رکورد چهار در 400 متر ایران را جا به جا کنیم، ولی تیم ما که چنین رکوردی زد به مسابقات آسیایی اعزام نشد در صورتی که میتوانستیم در کمترین حالت ممکن یک مدال با ارزش نقره برای کشورمان کسب کنیم.
علیرضا حبیبی
ثمره فدراسیون پیشین در دوره افشین داوری دیده شد
حبیبی در خصوص شرایط فدراسیون با ریاست افشین داوری نیز گفت: در ابتدا ریاست داوری در فدراسیون شرایط خوب و عادلانهای حکم فرما بود ولی متاسفانه بعد از یک سال شرایط تغییر کرد. نفرات تیم ملی با روابط به مسابقات اعزام میشدند و بدون گرفتن مدالی از بازیهای آسیایی و جهانی به ایران باز میگشتند و با توجه به اینکه در این شرایط مصاحبه کردن ورزشکار یعنی کمیته انضباطی و محرومیت، کسی چیزی نگفت.
وی ادامه داد: یکی از شانسهایی که افشین داوری داشت این بود که تمام ثمره فدراسیون قبلی به نام این فدراسیون نتیجه داد و ثبت شد، که میتوان به مدالهای متعدد احسان حدادی در مسابقات مختلف اشاره کرد.
حبیبی تصریح کرد: آخرین باری که در مسابقات انتخابی تیم ملی شرکت کردم سال 92 بود که سه بار شرکت کردم و توانستم رکوردهای خوبی را به دست آورم، ولی متاسفانه باز هم مسئولین فدراسیون مرا به هیچ تورنمنتی اعزام نمیکردند.
این دوومیدانی کار مشهدی درباره شرایط حضور خود در تیم ملی در سالهای اخیر گفت: از زمانی که در تیم ملی نوجوانان حضور داشتم تا هم اکنون که در رده سنی بزرگسالان در مسابقات شرکت میکنم توانستهام رکوردهای زیادی را جابه جا کنم که مهم ترین آن رکورد سه گام در مسابقات سالنی شیراز در سال 84 بود.
وی افزود: در زمان فدراسیون جلالی این رکورد در ایران ثبت شد و بعضیها که دوستان صمیمی آصف بودند اصلا انتظار چنین رکوردشکنی را نداشتند.
حبیبی در خصوص مدالهای خود در مسابقات مختلف عنوان کرد: در مسابقات 2004 تایلند توانستم یک مدال طلا و یک برنز و در مسابقات 2005 قطر که شرایط خوبی هم نداشتم یک مدال برنز و در مسابقات تایوان توانستم یک مدال نقره با ارزش برای کشورم کسب کنم.
رکورددار پرش سه گام کشور ادامه داد: بعد از مسابقات قطر به علت ورود به دانشگاه با افت بدنی زیادی رو به رو شدم ولی توانستم خودم را به خوبی پیدا کنم و به آمادگی مدنظر خود برسم.
پیشنهاد تیمهای خارجی را رد کردم
حبیبی در مورد با ارزشترین عنوان خود گفت: در مسابقات جایزه بزرگ روسیه که با شرکت تمامی فینالیستهای آسیا و المپیک و در هوای سرد مسکو برگزار شد، توانستم عنوان ششمی را کسب کنم و میتوان گفت با ارزشتر از مدالهایی بوده است که در دیگر مسابقات بدست آورده بودم.
وی افزود: در این مسابقات تمامی شرکت کنندگان نیم متر زیر رکورد خود زدند و فقط روسها بودند که میتوانستند در چنین شرایط آب و هوایی رکوردهای خوبی از خود به جا بگذارند. به غیر از احسان حدادی که در فینال مسابقات جایزه بزرگ حضور داشته است هیچ کس دیگر نتوانسته تا به حال در فینال این رقابتها شرکت داشته باشد. در همان مسابقات روسیه پیشنهاد حضور در تیمهای خارجی به من داده شد ولی من که شرایط داخل ایران را بهترین حالت میدیدم، این پیشنهادات را رد کردم.
وی درباره شانس خود برای حضور در بازیهای آسیایی و المپیک تصریح کرد: همه چیز بستگی دارد به موفقیت در سال 94، اگر بتوانم رکورد شخصی خود را جابه جا کنم میتوانم خود را برای مسابقات آسیایی که نزدیکترین رویداد پیش رو است آماده کنم و اگر شرایط مهیا شود به المپیک هم فکرکنم ولی در غیر اینصورت ممکن است در این سال از ورزش حرفهای خداحافظی کنم؛ در مجموع سال 94 مهمترین سال ورزشی برای من در این چند سال اخیر است.
ورزشکار پرافتخار مشهدی که در آستانه سی سالگی قرار دارد، تصریح کرد: اگر انرژی جوانی و تجربه هم اکنون را در اختیار داشتم، میتوانستم رکوردهای زیادی را جابه جا کنم که امیدوارم این اتفاق در سال جاری به بهترین نحو ممکن برایم روی دهد.
حبیبی در خصوص رقبای اصلی خود در ایران نیز گفت: با محمد ارزنده رقابت و رفاقت نزدیکی دارم و در بیشتر اردوهای تیم ملی کنار هم بودیم. شرایط بدنی سبحان طاهرخانی هم مطلوب است.
در 19 سالگی پرش سه گام برایم تمام شد
وی ادامه داد : تخصص اصلی من در ماده سه گام بود ولی به دلیل نبود رقیب خوب در مسابقات، در این ماده انگیزه خود را ازدست دادم زیرا همه رقیبان با فاصله زیادی از من رکورد خود را ثبت میکردند که همین موضوع باعث شد 19 سالگی ماده سه گام برایم به پایان برسد زیرا در نوجوانی رکورد بزرگسالان را زده بودم. در ماده پرش طول نیز توانستم یکی از پرافتخار ترین پرندههای ایران باشم. خوشحالم که در دوران طلایی دوومیدانی کار کردم و امیدوارم از این پس نیز شاهد اتفاقات بزرگ و خوب در ورزش کشور باشیم.
این دوومیدانی کار مشهدی در خصوص تیم باشگاهی خود نیز عنوان کرد: از ابتدای لیگ دوومیدانی در تیم نفت حضور دارم و هم اکنون با سابقه ای 10 ساله به عنوان کاپیتان در خدمت این تیم هستم که جا دارد تشکر ویژهای از تمامی مسئولین این تیم داشته باشم که در این چند وقت اخیر با وجود مشکلات، حمایت خوبی از ورزشکاران خود داشتهاند.
در خراسان رضوی دیگر استعدادی نمیبینم
وی همچنین با اشاره به دوومیدانی خراسان رضوی گفت: متاسفانه در این چند سال اخیر هیچ استعدادی در استان ندیدم که بتواند رکورد خوبی به نام خود ثبت کند حالا یا واقعا استعدادی وجود ندارد و یا تلاشی برای پیدا کردن استعدادها صورت نمیگیرد.
حبیبی تصریح کرد: شاید این موضوع تلنگر بزرگی باشد برای مربیانی که در سطح استان کار میکنند. امیدوارم در آینده با برنامه ریزیهای هیات دوومیدانی شاهد استعدادهای خوبی برای دوومیدانی خراسان رضوی باشیم.
میخواهم در بهترین شکل ممکن خداحافظی کنم
این رکورددار پرش و قهرمان دوومیدانی در خصوص زمان خداحافظی خود از این رشته پرهیجان گفت: یکی از نکاتی که همیشه باید در ورزش رعایت کنیم، تمرینات مستمر و پرفشار است تا بتوانیم در شرایط ایده آل بدنی در بهترین شکل ممکن از ورزش قهرمانی خداحافظی کنیم، اگر شرایط طوری برایم رقم بخورد که بتوانم با رکورد بهتر و یک اتفاق خوب مسابقات را به پایان ببرم قطعا سال آینده خداحافظی میکنم.
وی خاطر نشان کرد: بعد از اتمام تحصیلات خود تمام تلاشم را میکنم تا بتوانم در عرصه مربیگری هم موفقیتهای زیادی کسب کنم.
انتهای پیام
نظر شما چیست؟
لیست نظرات
نظری ثبت نشده است