شیوه تعامل با نخبگان متفاوت باشد

به گزارش خبرگزاری مهر، محمد صادق افراسیابی با بیان این که  سیستم و نظام آموزشی ما در کشور بر مبنای کشف و پرورش استعدادها نیست، بلکه نگاه مسئولین آموزشی این است که همه باید یک مسیر واحد را طی کنند گفت : در حالیکه اساسا شیوه تعامل آموزشی با نخبگان متفاوت است. نخبه  علمی کسی است که میخواهد بیشتر از دیگران مطالعه کند، بیشتر از دیگران پژوهش کند و بیش از دیگران به آموخته های خود فکر کند.

وی ادامه داد : وقتی ما همه  افراد را با سطح متفاوتی از استعدادها در یک کلاس قرار می دهیم و با یک شیوه با آنها تعامل می کنیم، در عمل باعث از بین رفتن استعدادهای نوجوانان و جوانان نخبه می شویم. 

این استاد دانشگاه با بیان این که شیوه تعامل با نخبگان باید متفاوت با آن چیزی باشد که الان شاهد آن هستیم گفت: برای پرورش نخبگان لازم است این فرصت را در اختیار آنها قرار دهیم که خودشان انتخاب کنند که چه چیزی را بخوانند و چگونه مطالعه کنند که بهتر به نتیجه برسند. یکی از بزرگترین ظلمها در حق نخبه  علمی این است که برخی اوقات او را مجبور به حضور در کلاسهای عمومی با سطحی متفاوت از استعدادها و با اساتید تازه کار می کنیم و نمی گذاریم آن طور که علاقه دارد علم بیاموزد و تولید علم کند.

وی اضافه کرد : البته این تنها در شرایطی منجر به پرورش استعدادهای نخبگان می شود که در کنار او یک استاد راهنما حضور داشته باشد و با مشاوره های خود بتواند نخبه را راهنمایی کند. مساله دوم در خصوص موضوع نخبگان این است که حتی اگر جوانان و نوجوان نخبه از این مسیر جان سالم به در برند و دارای هوش اجتماعی بالایی باشند که بتوانند روحیه  خود را حفظ کنند، پس از پایان تحصیل مجددا با چالش جدیدی مواجه هستند که هر جا مشغول شوند، خصوصا اگر این اشتغال در یک محیط اجرایی باشد، مدیران آنها معمولا انتظارشان از نخبه به عنوان یک کارمند معمولی این است که فقط مجری سیاستها باشد.

این استاد دانشگاه تاکید کرد: من نمی گویم مدیران باید کارمند نخبگان باشند و اتفاقا بر عکس به تجارب مدیریتی مدیران میانی و عالی در سازمان ها اعتقاد دارم اما راه استفاده از نخبگان در سازمانهای اداری این است که هدف را برای او تبیین کنند و از او راهکار بخواهند و اجازه دهند نخبگان تصمیم سازی کنند. قطعا زمانی که امکان تصمیم سازی برای نخبگان فراهم شود، چیزی از اختیارات تصمیم گیری مدیران بالادستی کم نمیشود و حتی بر عکس گزینه های روی میز مدیران تصمیم گیرنده زیاد می شود و آنها می توانند بهترین تصمیمات را اخذ کنند. حالا در این شرایط شاهد هستیم که بیگانگان و کشورهای غربی و شرقی نخبگان ما را دعوت می کنند و بهترین حقوق ها، مزایا و اختیارات را برای ایشان فراهم می کنند. سوال جدی این است که ما چه برنامه ریزی برای استفاده از این نخبگان داریم؟