اصولگرایان حامی روحانی و اصلاحطلبان منتقد روحانی چه کسانی هستند؟

سيد صادق روحاني: به مجرد اعلام نتايج انتخابات رياست جمهوري سال گذشته و پيروزي حسن روحاني در دور اول انتخابات، اصلاح طلبان نيز خود را پيروز انتخابات عنوان کردند. اين مسئله نه تنها در اظهار نظرهاي بزرگان اصلاح طلب که در شعارهاي طرفرداران اصلاح طلب روحاني در شادي هاي خياباني بعد از اعلام نتايج نيز کاملا مشهود بود. شعار« اصلاحات، اصلاحات ، پيروز انتخابات» يکي از آن شعارهايي بود که طرفداران جريان اصلاح طلب در خيابان هاي پايتخت و در جشن شادي از پيروزي حسن روحاني بيان مي کردند. در جبهه مقابل و در ميان اصولگرايان هم البته با چندروز تاخير صداهايي با اين مضمون به گوش رسيد، که «روحاني اصولگراست چرا که عضو جامعه روحانيت مبارز تهران است». اين بلاتکليفي جريان هاي سياسي کشور نسبت به دولت، يک دليل اصلي اش در بلاتکليفي دولت نسبت به اين جريان هاست. روحاني با شعار دولت فراجناحي بر سرکار آمد و وزرا و کابينه اش ملقمه اي از اصلاح طلبان و اصولگرايان است. از همه کابينه هاي گذشته مي توان افرادي را در کابينه روحاني ديد، از نجفي و زنگنه و جهانگيري گرفته که در دولت هاي هاشمي و خاتمي در کابينه بوده اند تا علي اکبرصالحي و مصطفي پورمحمدي که وزراي دولت احمدي نژاد بودند و معلوم نيست که دولت روحاني تا کي بتواند با اين کابينه تکه و پاره ادامه دهد. از سوي ديگر هنوز براي اينکه بگويم در مقابل جبهه اصولگرايان و اصلاح طلبان ، جبهه سومي به نام اعتدالگرايان بازشده است خيلي زود است.

دولت فراجناحي، بدون حامي صد درصدي

وقتي که دولتي فراجناحي تشکيل مي دهي ، نبايد انتظار حمايت صددرصدي از يک گروه را داشته باشي. به خصوص در ايراني که حاميان صد درصدي تو معمولا در سال آخر مسئوليتت تبديل به مخالفانت مي شوند. اين موضوع در سال آخر رياست جمهوري محمود احمدي نژاد به صورت واضحي مشهود بود. البته در اين حالت هم بودند افرادي که تا آخر پاي احمدي نژاد ايستادند و هنوز هم ايستاده اند. حالا دولت روحاني در شرايطي بر سرکار آمده که خود را وراي جناح هاي سياسي کشور معرفي مي کند. پست هاي کليدي کابينه را هم مشخصا بين دو جناح کشور تقسيم کرده است. وزارت کشور را به اصولگرايان داد و وزارت خارجه را به اصلاح طلبان. در اين ميان ، آيا روحاني حامياني صد در صدي دارد که تنها به دنبال اهداف دولت تدبير و اميد باشند؟

منِ اصولگرا، منِ حامي دولت

با اين وجود جناح هاي سياسي کشور ، نسبت خود با دولت را به گونه متفاوتي تعريف کردند. اصولگرايان خود را در موقعيت منتقد قرار داده اند و بيشترين مخالفت ها با دولت يازدهم از سوي اين جناح سياسي کشور بوده است. يک وزير را استيضاح کرده اند و بارها محمدجواد ظريف را در مذاکرات حساس هسته اي لاي منگنه قرار داده اند. با اين وجود نمي توان همه اصولگرايان را به صورت کلي منتقد دولت ناميد. آن گفته اصولگرايان که روحاني ، خود اصولگراست، شايد اين روزها اندکي مضحک به نظر بيايد، اما به راستي روحاني عضو جامعه روحانيت مبارز است و به راستي روحاني پيشينه اي راستگرا داشته است. امروز هم اصولگراياني از جنس خود او حامي او هستند. روحانيون اصولگرايي مانند علي اکبرناطق نوري از دولت حسن روحاني حمايت مي کنند. شايد بتوان اين دسته از اصولگرايان را همراه ترين حاميان روحاني قلمداد کرد. اصولگراياني که متعلق به نسل قديم هستند، اما توسعه گرا و تحول خواه هم هستند.

اما اين ها تنها اصولگرايان حامي روحاني نيستند. بخشي از بدنه اصولگرايان در درون کابينه روحاني هستند. اصولگراياني مانند عبدالرضا رحماني فضلي، مصطفي پورمحمدي و سيد محمود علوي وزراي کشور، دادگستري و اطلاعات. اين اصولگرايان وابسته به جريان هاي معتدل به نوعي همراهي با دولت روي آورده اند. همچنين اصولگرايان معتدل ديگري مانند علي اکبر ولايتي را نمي توان جزو منتقدين دولت به شمار آورد.

منِ اصلاح طلب، منِ منتقد دولت

درمقابل، اصلاح طلبان که پس از سال ها دوري از قدرت، دولت روحاني را نخستين روزنه براي بازگشت به مديريت اجرايي يافته اند، موضع حمايتي از دولت را برگزيده اند. آن ها با بيان اين مطلب که حمايتشان باعث پيروزي روحاني شده است، توانسته اند نقش حامي اصلي دولت روحاني را بازي کنند. در کابينه هم بسياري از پست هاي حساس به اصلاح طلب ها رسيده است. با اين وجود نمي توان همه آن ها را حامي صد در صدي روحاني قلمداد کرد. بخشي از بدنه اصلاح طلبان که به دنبال حوادث پس از انتخابات رياست جمهوري سال 88 از سياست رسمي کشور حذف شدند، در قبال دولت روحاني سياست سکوت را در پيش گرفته اند. مطالبه اصلي اين بخش از اصلاح طلبان از دولت روحاني رسيدگي به پرونده حصر است که تا کنون محقق نشده است و از اين منظر آن ها نقدهايي را به دولت وارد مي کنند.

اما انتقادات اصلاح طلب ها به همين مسئله ختم نمي شود. برخي از اصلاح طلبان معتدل تر هم انتقاداتي را درباره عزل و نصب هاي دولت وارد مي دانستند. نقطه مرکزي اين دست از انتقادات در عزل و نصب استانداران خود را نشان داد. خيلي ها اين انتقاد را مطرح مي کردند که هنوز دولت از مديران و مسئولاني که منتسب به دولت قبلي است خالي نشده است.  همچنين برخي از اصلاح طلبان معتدل هم برخي از رفتارهاي دولت را نکوهش مي کردند. به عنوان مثال مي توان به انتقادهايي که صادق خرازي از روند مذاکرات هسته اي داشت اشاره کرد. همچنين در روزهاي نخست پيروزي روحاني برخي رسانه ها از اختلاف نظر عارف و روحاني خبر مي دادند که بعدها عارف هرگونه اختلاف را تکذيب کرد.

2929