ابوطالبی: حل معضل جهانی افراط، عزم و اجماع جهانی می‌خواهد

«افراط، مبتنی برهر آنچه که درگریز از قدرت می گنجد واز بی نظمی اجتماعی سود می برد و در نابسامانی اقتصادی ریشه دارد؛ برما خواهدتاخت. از این رو باید مبارزه با افراط گرایی را به یک جریان فراگیر بین المللی تبدیل کرد و با جلب اعتماد دیگرکشورها، همگان را برای مبارزه با آن فراخواند.»

به گزارش گروه دریافت خبر ایسنا، این بخشی از مقاله‌ای است که حمید ابوطالبی در فروردین سال 1388 درباره شیوع افراطی‌گری و گسترش روزافزون آن به سراسر دنیا منتشر کرده است و بر اساس آنچه در صفحه توییتر خود نوشته، شرایط امروز و ظهور نسل دوم افراط را در آن پیش‌بینی کرده است و طرح قطعنامه جهان علیه خشونت و افراطی گری (ویو) در سازمان ملل از سوی رئیس جمهوری نیز ریشه در راهکارهای ارائه شده در این مقاله داشته است.

معاون سیاسی دفتر رئیس جمهوری در صفحه شخصی خود در توییتر با بیان اینکه «این روزها دوستان فراوانی اصرار دارند که مطلبی درمورد اتفاقات پاریس و فجایع آن بنویسم» همگان را به این مقاله که در وب سایت مرکز تحقیقات استراتژیک قابل بازیافت است، ارجاع داده و نوشته است:

در مقاله آورده بودم: افراط مبتنی بر هر آنچه که در گریز از قدرت می‌گنجد و از بی‌نظمی اجتماعی سود می‌برد و در نابسامانی اقتصادی ریشه دارد؛ بر ما خواهد تاخت. بنیان‌های افراط در دهه هشتاد بیشتر اعتقادی بود تا سیاسی واجتماعی، و کاسته شدن از عمق و تیزی آن در دهه نود ناشی از تطورات سیاسی و گرایش به سوی قدرت، اما سربرآوردن دوباره افراط در قرن بیست و یکم هم اعتقادی بود، هم اجتماعی و هم روانی؛ و این یعنی تحولی بزرگ.

ابوطالبی در ادامه با اشاره به موارد مهم دیگری از جمله گسترش افراطی‌گری و تروریسم در کشوری هسته‌ای مانند پاکستان و یاد کردن از آن با عنوان "کوهستان‌های صعب‌العبور افراط گرایی هسته‌ای" اینگونه ادامه می دهد:

در آن مقاله دو هشدار داده بودم؛ نخست اینکه از منظر جامعه‌شناختی، نسل دوم افراط که درحال شکل‌گیری است با نسل اول آن تفاوت‌های بنیادین دارد.

الف-نسل اول که از درون اسلام‌گرایی محصور دوران جنگ سرد به درآمده است، نسلی متعامل‌تر، متساهل‌تر، کم‌تجربه‌تر و محتاج‌تر بود.

ب-ولی در نسل دوم که از لابلای خشونت‌های مفرط و زندگی در هراس و جنگ سربرآورده، اثر کمتری از تعامل و تساهل و احتیاج دیده می‌شود.

ج- درمنظر نسل اول، حفظ حیات امری ایدئولوژیک بود، ولی از دیدگاه نسل دوم، حیات وسیله‌ای برای رسیدن است.

ابوطالبی سپس به تشریح هشداردوم پرداخته، می نویسد: هشدار دوم این بود که شناخت آمریکائیان و غربیان از این منطقه و پیچیدگی‌های ایدئولوژیک، سیاسی، جامعه شناختی و ... افراط گرایی آن بسیار نابسامان است. تلاقی منافع مقطعی قدرت‌های فرامنطقه‌ای و کشورهای درون آن اجازه نخواهد داد که این شناخت ناکافی ،درفرض صحت، بتواند موثر افتد. و اگر آمریکا با هزینه‌کردن ده‌ها میلیارد دلار نتواند،که به تنهایی نمی‌تواند، براین امر فائق آید، چه کسی یا کسانی خواهند توانست؟ و سرانجام، منطقه و ورای آن به چه سمت وسویی خواهد رفت؟

معاون سیاسی دفتر رئیس جمهوری با اشاره به اینکه راهکارهایی در آن مقاله ارائه کرده است و از همین راهکارها بود که طرح و قطعنامه مبارزه با خشونت و افراط‌گرایی در سازمان ملل به دست آمد، می‌نویسد: اکنون هم به نظرم بهترین راهکارها همان است که عمل به آنها می تواند آغاز راه باشد.

راهکارهای ارائه شده از سوی ابوطالبی که پیشتر نیز پیشنهاد تشکیل یک مرکز مبارزه با خشونت و افراط‌گری را نیز مطرح کرده بود، به شرح ذیل است:

* باید از تمام متخصصان حوزه های مختلف علمی برای شناسایی و یافتن راههای مقابله استفاده کرد.

*ازتعامل بی‌برنامه با افراط‌گرایی و پروکسی‌سازی آن برای منافع کوتاه مدت و بکارگیری علیه دیگران به جد احتراز نمود.

*از معامله برای "بقا و امنیت" با آن خودداری کرد و با هرگونه تامین فکری، سیاسی و مالی این جریان برخورد اساسی نمود.

*مبارزه با افراط‌گرایی را به یک جریان فراگیر بین‌المللی تبدیل و با جلب اعتماد دیگر کشورها، همگان را برای مبارزه با آن فراخواند.

*مبارزه با افراط راهی نیست که صرفا نظامی باشد و یا بتوان آن را یک تنه و یا یک‌شبه طی نمود؛ حل معضل جهانی افراط ، عزم و اجماع جهانی می خواهد.

انتهای پیام