والری آموس: برای ارایه کمک‌های بشردوستانه مداخله بیشتری نیاز است

رئیس آژانس کمک‌های بشردوستانه سازمان ملل گفت، از آنجا که برخی از کشورها در روند ارسال و توزیع کمک‌های بشردوستانه و حمایت از غیرنظامیان اختلال ایجاد می‌کنند، ضرورت دارد که در روند ارسال این کمک‌ها مداخله شود.

به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، به نقل از خبرگزاری رویترز، والری آموس، رئیس آژانس کمک‌های بشردوستانه سازمان ملل، سوریه را به عنوان مثال مطرح کرد و گفت: شورای امنیت سازمان ملل دو قطعنامه را برای اعطای مجوز در ارسال کمک‌های بشردوستانه بین مرزی به سوریه تصویب کرد تا این کمک‌ها به افرادی که در نتیجه جنگ داخلی در سوریه نیازمند کمک هستند، ارسال شود.

وی در جریان سخنرانی در شورای روابط خارجی در نیویورک گفت: فکر نمی‌کنم که دولت دمشق هیچگاه مرا ببخشد. آن‌ها مرا مسئول تاکید به شورای امنیت برای پذیریش این دو قطعنامه می‌دانند.

آموس که پس از چهار سال فعالیت در سمت رئیس آژانس کمک‌های بشردوستانه سازمان ملل قرار است مارس 2015 از سمتش کنار رود، همچنین اعلام کرد، درگیری‌های داخلی در سوریه در نظرش آنچنان که باید اهمیتی ندارد و آنچه مهم است بیش از 12 میلیون تن از سوری‌ها هستند که نیازمند کمک‌اند. در حالیکه 2 / 3 میلیون نفر از آن‌ها به خاطر این درگیری‌ها آواره‌اند و 200 هزار تن نیز قربانی این جنگ داخلی شده‌اند.

رئیس آژانس کمک‌های بشردوستانه سازمان ملل افزود: ما می‌توانستیم خیلی زودتر شورای امنیت سازمان ملل را برای تصویب این دو قطعنامه تحت فشارقرار دهیم. متاسفانه مسولیت پذیری کافی از جانب سازمان ملل وجود ندارد و در حالیکه شورای امنیت اعلام کرده در سراسر جهان نقض‌های مکرر حقوق بشر صورت می‌گیرد، سازمان ملل اقدام مناسبی انجام نمی‌دهد. میلیون‌ها نفر مجبورند تا به خاطر شروع درگیری‌ها خانه و محل سکونت خود راترک کنند. ما شاهد سوء استفاده و تجاوز به دختران و زنان در کشورها هستیم و اقدام مناسبی برای واکنش به این مسائل صورت نمی‌گیرد. من این سوال را مطرح می‌کنم آیا ما نباید در این باره مداخله کنیم؟

این مقام مسئول سازمان ملل ادامه داد: ضرورتی برای حضور نیروها در کشورها و مداخله زمینی وجود ندارد. ساختاری وجود دارد که مسئول اجرای قوانین و مقررات است. ساختاری که ما مدت‌هاست آن را داریم اما آنچنان که باید مسئولیت پذیر و کارآمد نیست. به نظرم این بزرگترین ناکامی است.

انتهای پیام