حمله به نشریه شارلی ابدو؛ حادثه ای که هیچ ربطی به اسلام ندارد

به گزارش خبرگزاری مهر، مسلمانان سراسر جهان در دهه اخیر بارها و به طرق مختلف خشم و انزجار خود را نسبت به جریان ها و گروههای تروریستی و افراط گر در تمام نقاط دنیا ابراز کرده اند. گروه هایی که وقتی ساختار و اعمالشان را در هرکجا تحلیل می کنیم متوجه عناصری چون "بی بصیرتی، تحجّر، تعصّب و تندروی" که در اکثریت آنها مشترک است، می شویم.

جنایت به اصطلاح "تلافی جویانه" که روز چهارشنبه، هفدهم دی ماه 1393 یا به عبارتی هفتم ژانویه سال 2015 میلادی در هفته نامه "شارلی ابدو" پاریس رخ داد (مجله ای که در تاریخ خود 12 بار اقدام به چاپ کاریکاتور توهین آمیز به پیامبر(ص) و اسلام را به ثبت رسانده است)، در ادامه همین روند "بی تدبیری" افرادی بود که امروز بهترین بهانه برای تخریب رسانه ای و زیر سوال بردن اسلام و اسلامیت شده اند.

اگرچه برای مسلمانان، این رفتار خشونت آمیز کاملاً بیگانه و حتی نفرت آور است، لکن نباید فراموش کرد که این اقدام خشونت آمیز به دلیل مشخص شدن عاملان آن و همچنین سردادن شعار "الله اکبر" پس از کشتار روزنامه نگاران فرانسوی توسط آنها، در ذهنیت بسیاری از مردم اروپا به نام "اسلام" تمام شد. این دیدگاه را می توان به طور واضح در بازتاب اخبار این حادثه و نظرات خوانندگان در این خصوص مشاهده کرد.

در واکنش به این افراطی گری، دوازده کاریکاتوری که توسط این هفته نامه به چاپ رسیده بودند و همچنین سایر تصاویر توهین آمیز به اسلام، از روز، یعنی پنج شنبه 18 دی ماه، بیش از هر زمان دیگر در یک دهه اخیر به طور گسترده در رسانه ها و پایگاه های مجازی (بالاخص در اروپا) نشر داده شده اند.

اگر بخواهیم یک مقایسه بین عواقب این واقعه و حادثه 11 سپتامبر سال 2011 بکنیم شاید هیچ وقت پاره کردن و به آتش کشیدن قرآنها، حمله به مساجد و مسلمانان، حملات نظامی ناتو به افغانستان و عراق و کشته و آواره شدن میلیونها مسلمان را فراموش نکنیم.

اما سوالی که ممکن است ذهن هر خردمند را به خود درگیر کند این است که آیا می توان این اقدامات را به اسلام نسبت داد؟ حال آنکه عاملان این جنایات یحتمل اقدامات خود را در واکنش توهین به اسلام و پیامبر گرامی (صلّی الله علیه و آله وسلم) توجیه کنند!

طبق نظر دانشمند والا مقام دنیای اسلام و مفسر بزرگ قرآن علامه محمد حسین طباطبایی (قدس سره)، بیش از سیصد آیه وجود دارد که مردم را به تفکر، تذکر و تعقل دعوت کرده و یا به پیامبر استدلالی را برای اثبات حقی و یا از بین بردن باطلی، آموخته است. «خداوند در قرآن حتی در یک آیه، به بندگان خود امر نفرموده که نفهمیده به خدا و یا هر چیزی که از جانب اوست، ایمان آورند و یا راهی کورکورانه بپیمایند.»

برای مثال دو نمونه از آیات قرآن ذکر می کنیم:

1-خداوند متعال در سوره "صاد" آیه 29 دلیل نزول قرآن را چنین بیان می کند: كِتَابٌ أَنزَلْنَاهُ إِلَيْكَ مُبَارَكٌ لِّيَدَّبَّرُوا آيَاتِهِ وَلِيَتَذَكَّرَ أُوْلُوا الْأَلْبَابِ (کتابی مبارک است که آن را بر تو نازل کرده ايم ، تا در آياتش بينديشند و خردمندان از آن پند گيرند) .

2-همچنین در سوره محمّد (صلّی الله علیه و آله وسلم) آیه 24 چنین آمده است: أَفَلاَ يَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ أَمْ عَلَى قُلُوب أَقْفَالُهَا: «آيا آنها در قرآن تدبر نمى كنند يا بر دلهايشان قفل هايى نهاده شده است؟!»

«لیدبروا» از مادّه «دُبُـر» به معناى پشت هر چیز است، سپس به معناى تفکر و عاقبت اندیشى به کار رفته، چرا که با اندیشه، عواقب و نتایج و پشت و روى مطالب روشن مى‌شود.

در آیه نخست هدف از نزول قرآن را تدبر بیان کرده، تا مردم تنها به خواندن آیات به عنوان یک سلسله کلمات مقدّس قناعت نکنند و هدف نهایى را به دست فراموشى نسپارند.در آیه دوّم ترک اندیشه را دلیل بر وجود قفل بر دل‌ها و از کار افتادن حس تشخیص مى‌دهد و در هر حال این آیات دعوتى است عام به سوى اندیشیدن، دعوتى که امکان شناخت را به وضوح روشن مى‌سازد.  

این مثالها تنها دو مورد از قریب سیصد آیه ای بودند که خداوند متعال در قرآن، کتاب مسلمانان، و یکی از همان دو موهبت عظیمی (قران و عترت) که طبق گفته پیامبر گرامی ما، جدایی از آن و بی توجهی به مفاهیم و اموزه های عمیقش، مهجوریت و ضلالت را به همراه خواهد داشت.

در پایان می خواهم به نتیجه ای برسم که شاید اکنون هر خواننده از این مطلب به آن خواهد رسید و آن اینکه چگونه می توان چنین گروه ها و اشخاصی را که در اقداماتشان "بی تدبیری، تحجّر، تعصب و افراطی گری" موج می زند و از هرگونه "عاقبت اندیشی" در ارتکاب چنین جنایاتی بی بهره اند، مسلمان خواند؟ بی تردید این نوع اسلام که امروز جریانهای افراطی مثل داعش از آن دم می زنند، حاصل یک نگاه سطحی و در عین حال رادیکال، یا شاید همان "اسلام آمریکایی" است.

.........................

امیر عباس موسوی