اجرای پروتکل الحاقی یک تصمیم داوطلبانه از سوی یک دولت است

یادداشت توضیحی ایران در خصوص گزارش اخیر آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در نامه‌ای در تاریخ 20 نوامبر توسط نماینده دائم ایران در آژانس ارائه شده که اکنون به صورت رسمی منتشر شده است.

به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، متن این یادداشت بدین شرح است:

گزارش دبیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی یک بار دیگر و دوباره نشان داد که فعالیت‌های هسته‌ای ایران صلح‌آمیز است و تحت نظارت کامل پادمان‌های آژانس قرار دارد.

مواد هسته‌ای در ایران هیچ‌گاه از استفاده در اهداف صلح آمیز منحرف نشده است. آژانس به راستی‌آزمایی انحراف نداشتن مواد هسته‌ای اعلام شده در تاسیسات و مکان‌های بیرون از این تاسیسات در ایران ادامه می‌دهد. همه شش مساله‌ای که از سوی آژانس در «برنامه اقدام» مورد توافق دو طرف مشخص شده است حل شده و توسط دبیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی به شورای حکام ارائه شده است. (Gov/2007/58 و Gov/2008/4)

جمهوری اسلامی ایران دیدگاه‌های خود را از طریق سند INFCIRCS درباره پاراگراف‌های تکراری در گزارش مدیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی Gov/2014/58 در تاریخ هفت نوامبر ارائه داده است که پیش‌تر نیز در گزارشات مدیرکل دیده شده بود.

ایران در خصوص موارد زیر دیدگاه قاطعانه خود را اعلام می‌کند.

A. اطلاعات طراحی (کد اصلاحیه متمم اجرایی 3.1)

ایران به طور داوطلبانه از سال 2013 کد اصلاحیه 3.1 را اجرایی کرد اما اجرای آن را در پی تصویب قطعنامه‌های غیرقانونی شورای امنیت سازمان ملل علیه فعالیت‌های هسته‌ای صلح‌آمیز ایران متوقف کرد. اگرچه ایران هنوز متمم اجرایی کد اصلاحیه 3.1 را اجرا می‌کند.

B. پروتکل الحاقی

1 - پروتکل الحاقی (AP) تا زمانی که توسط پروسه قانونی مصوب کشورهای عضو به تصویب نرسد یک ابزار الزام‌آور قانونی محسوب نمی‌شود و ماهیتا داوطلبانه است. بسیاری از کشورهای عضو (55 کشور تا سال 2013) از جمله ایران این پروتکل داوطلبانه را اجرا نمی‌کنند. لازم به ذکر است که ایران به مدت دو سال و نیم 2003 تا 2006 به صورت داوطلبانه به عنوان یک اقدام اعتمادسازی پروتکل الحاقی را اجرا می‌کرد. اما در زمان اجرای داوطلبانه پروتکل الحاقی به عنوان یک اقدام اعتمادساز قطعنامه‌هایی با انگیزه‌های سیاسی در نشست‌های شورای حکام علیه ایران صادر شد. بر اساس حقوق بین‌الملل هیچ کشور مستقلی نمی‌تواند در هیچ شرایطی مجبور به پایبندی به یک سند بین‌الملل به ویژه سندی همانند پروتکل الحاقی شود که خود ماهیتا داوطلبانه است. از این رو قابل قبول نیست که یک ابزار داوطلبانه بدون در نظر گرفتن استقلال یک کشور به یک الزام قانونی تبدیل شود. همان‌گونه که در سال 2010 در کنفرانس بازنگری معاهده ان‌پی‌تی (NPT/CONF/2010/50) تاکید شده بود و در قطعنامه‌های مربوطه کنفرانس عمومی آژانس بین‌المللی انرژی اتمی آمده است (GC158/RES/14)، «اجرای پروتکل الحاقی یک تصمیم داوطلبانه از سوی یک دولت است».

2 - پاورقی 72 این گزارش می‌گوید که شورای حکام در موارد زیادی یعنی از اوایل سال 1992 تاکنون تایید کرده است که پاراگراف دوم (INFCIRC/153 (CORR که مربوط به ماده دوم موافقت‌نامه پادمانی ایران است به آژانس اختیار می‌دهد و از آن می‌خواهد تا انحراف نداشتن مواد هسته‌ای در فعالیت‌های اعلام شده نبود فعالیت‌های هسته‌ای اعلام نشده در یک کشور را راستی‌آزمایی کند. به عنوان مثال رجوع شود به GOV/OR.864 / PARA.49 AND GOV/OR.865 / PARAS.53-54 در غیر این صورت بنا بر موافقت‌نامه پادمان‌ها، آژانس لازم نیست نبود مواد و فعالیت‌های هسته‌ای اعلام نشده را در یک کشور عضو که خود موافقت‌نامه پادمان‌ جامع را اجرا می‌کند راستی آزمایی کند.

در حقیقت موافقت‌نامه پادمان‌ها حقوق و الزامات آژانس را برای اطمینان دادن درباره اجرای پادمان‌ها طبق مفاد این موافقت‌نامه برای تمام منابع یا مواد شکاف‌پذیر ویژه تشریح می‌کند. هم‌چنین شورای حکام هیچ‌گاه از آژانس نخواسته یا آن را ملزم نکرده است که به دنبال راستی‌آزمایی انحراف نداشتن مواد هسته‌ای در یک فعالیت اعلام شده و نبود فعالیت‌های هسته‌ای اعلام نشده در یکی از کشورهای عضو باشد.

سوابق GOV/OR.864 به طور واضح نشان می‌دهد که این یک دیدگاه شخصی و تنها یک نتیجه‌گیری از سوی دبیر نشست شورای حکام بوده که بیانیه‌ای نیز در پی آن صادر شد بنابراین GOV/OR.864 بیان‌کننده تصمیم شورا نیست و اساسی برای مداخله یک جانبه محسوب نمی‌شود. از طرفی دیگر دسترسی آژانس به منابع اطلاعاتی آزاد به آن این اختیار را نمی‌دهد که از یک کشور عضو بخواهد اطلاعات یا دسترسی فراتر از موافقت‌نامه پادمان‌ها را ارائه کند.

C - قطعنامه‌های غیرقانونی شورای حکام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی و شورای امنیت سازمان ملل در خصوص برنامه هسته‌ای صلح‌آمیز ایران

جمهوری اسلامی ایران تاکنون مشخص کرده است که بر اساس شروط اساسنامه آژانس بین‌المللی انرژی اتمی و موافقت نامه پادمان‌ها، قطعنامه‌های شورای حکام علیه ایران غیرقانونی و ناعادلانه است و مساله برنامه هسته‌ای صلح‌آمیز ایران به طور غیرقانونی به شورای امنیت سازمان ملل ارجاع داده شده است.

بنابراین تصویب قطعنامه‌های غیرقانونی و ناعادلانه شورای امنیت که با انگیزه‌های سیاسی همراه بوده به هیچ عنوان قانونی و قابل قبول نیستند. حتی اعضای دائم شورای امنیت سازمان آن گونه که در برنامه اقدام مشترک پذیرفته‌اند در عمل دیگر این قطعنامه‌های غیرقانونی شورای امنیت را معتبر نمی‌دانند. بنابراین هرگونه درخواست آژانس که به این قطعنامه‌ها استناد می‌شود قانونی و منطقی نیست.

D. اطلاعات مشروح و محرمانه ماندن

1 - آژانس قویا موظف است که به تعهداتش طبق ماده VII.F اساسنامه آژانس و ماده 5 موافقت‌نامه پادمان‌ها میان ایران و آژانس درباره حفظ محرمانه ماندن اطلاعات پایبند باشد. همان گونه که در یادداشت‌های توضیحی پیشین ایران تاکید شده است اطلاعات به دست آمده در جریان بازرسی‌های تاسیسات هسته‌ای ایران باید به صورت محرمانه باقی بماند. اگرچه یک بار دیگر برخلاف تعهد قانونی آژانس و موافقت‌نامه پادمان‌ها INFCIRC/214 این گزارش محتوای جزییات فنی محرمانه‌یی است که نباید به صورت علنی منتشر می‌شد.

2 - لازم به یادآوری است که آژانس طبق بیانیه مشترک چارچوب همکاری‌ها موافقت کرد تا نگرانی‌های امنیتی ایران را از طریق استفاده از دسترسی مدیریت شده و حفظ محرمانه ماندن اطلاعات در نظر بگیرد و به آن پایبند باشد بنابراین این نگرانی وجود دارد که حتی پیش از انتشار گزارشات آژانس، اطلاعات داخل آن‌ها به برخی خبرگزاری‌ها درز پیدا می‌کند. از این رو ما باز هم تاکید می‌کنیم که آژانس ملزم است به این مساله مهم توجه کند.

این خبر در حال تکمیل شدن است...