آفتاب
تجلیل از عبدالمحمد روح‌بخشان

روزها گرفتار بستن درِِ شامپو، شب‌ها مشغول ترجمه

روزها گرفتار بستن درِِ شامپو، شب‌ها مشغول ترجمه

فرزند زنده‌یاد عبدالمحمد روح‌بخشان با گلایه از بی‌توجهی به اهل علم گفت، پدرش در مقطعی از زندگی روزها در یک کارخانه، در شامپو می‌بسته و شب‌ها ترجمه می‌کرده است.

به گزارش خبرنگار بخش رسانه ایسنا، زروان روح‌بخشان، فرزند زنده‌یاد عبدالمحمد روح‌بخشان، در مراسم تجلیلی که چهارشنبه - پنجم آذرماه - برای این روزنامه‌نگار و ویراستار فقید در شرکت انتشارات فنی ایران و به صورت همزمان با نشست هم‌اندیشیِ «ویرایش در مطبوعات» برگزار شد، با گلایه از بی‌توجهی‌هایی که به اهل علم می‌شود، گفت: خیلی خوب است که از پدر من تجلیل می‌شود، اما چرا از بسیاری از افرادی که زنده‌اند و حتی از جوانانی که خوب کار می‌کنند، تجلیل نمی‌شود.

او افزود: برای من غم‌انگیز است وقتی در تشییع پیکر بهمن فرزانه فقط 14 نفر حضور پیدا می‌کنند. متأسفم از اینکه ما منتظریم آدم‌ها بمیرند، تشییع جنازه 14 نفره برایشان برگزار شود و بعد غصه‌شان را بخوریم.

فرزند روح‌بخشان در ادامه با انتقاد از اینکه پول‌های زیادی صرف می‌شود، اما چیزی برای علم خرج نمی‌شود، گفت: پدرم در زمان ترجمه کتاب «صلاح‌الدین: ناب‌ترین قهرمان اسلام» (نوشته آلبر شاندور)، صبح‌ها در یک کارخانه، درِ شامپو می‌بست و شب‌ها ترجمه می‌کرد.

در بخش دیگری از این مراسم، علی‌اکبر قاضی‌زاده با اشاره به صحبت‌های زروان روح‌بخشان گفت: حرف‌های ایشان خیلی تکان‌دهنده است. من از یک نکته خیلی دلم سوخت و آن اینکه اشاره کردند چرا از این همه پول که هزینه می‌شود، چیزی به اهل علم، تحقیق و فرهنگ نمی‌رسد؟ اما توجه کنید افتخار روح‌بخشان و اهل فرهنگ به همین است که روزها در بطری شامپو می‌بندند و شب ترجمه و تألیف می‌کنند.

علی‌اکبر قاضی‌زاده در مراسم تجلیل از عبدالمحمد روح‌بخشان

او ادامه داد: از زمان‌های دور و عقب‌تر از عهد حافظ، کدام یک از آدم‌هایی که چیزی از خود به یادگار گذاشته‌اند، درِ شامپو سفت نکرده‌اند؟ همه این‌طور بوده‌اند. به هر حال صحبت‌های ایشان خیلی تکان‌دهنده بود. امیدوارم روزی بیاید که دیگر از این گله‌ها نباشد.

به گزارش ایسنا، در کتابی که شرکت انتشارات فنی ایران ویژه این مراسم منتشر کرده، آمده است: «زنده‌یاد عبدالمحمد روح‌بخشان، نویسنده، مترجم، ویراستار و پژوهشگر متون ادبی و تاریخی و نسخ کهن در خرداد 1317 در بروجرد پا به عرصه هستی نهاد.

تحصیلات ابتدایی و چند سالی از دبیرستان را در زادگاه خود طی کرد و پس از فوت مادر به تهران آمد و در دبیرستان دارالفنون ادامه تحصیل داد و با دیپلم ادبی فارغ‌التحصیل شد. در همان سال در دانشکده حقوق پذیرفته شد و در اواخر دوره لیسانس به دلیل مسائل سیاسی مجبور به رها کردن دانشگاه شد. چندی بعد به مطالعه و تحقیق در باستان‌شناسی، زبان‌شناسی، جامعه‌شناسی و مردم‌شناسی مشغول شد، تا اینکه به خدمت سربازی رفت و سپس برای ادامه تحصیل و مطالعه راهی کشور سویس شد. در آن جا به تحصیل در رشته ادبیات تطبیقی، مردم‌شناسی و زبان و ادبیات فرانسه پرداخت. چند صباحی را نیز در فرانسه به مطالعه و تحقیق گذراند.

در سال 1349 به ایران بازگشت و در روزنامه کیهان مشغول به کار شد و تا سال 1357 این همکاری ادامه داشت. سال بعد ازدواج کرد که ثمره آن دو پسر به نام‌های زروان و آزاد هستند.

همزمان با کار در روزنامه کیهان، در خبرگزاری فرانسه و تلویزیون به کار ترجمه اخبار مشغول بود و در مجلات و روزنامه‌های دیگری نیز به نگارش مقاله می‌پرداخت. پس از انقلاب و چند سال خانه‌نشینی، با مرکز نشر دانشگاهی شروع به همکاری کرد. در پدیداری مجله نشر دانش اهتمام ورزید و فعالیت مستمری در آن مجله داشت و نیز به دستیاری دکتر حدیدی در پدیدآوردن مجله لقمان به زبان فرانسه پرداخت و پس از فوت آن مرحوم، لقمان به همت وی منتشر می‌شد.

آثار روح‌بخشان در نگارش، ترجمه، تصحیح متون و نیز ویراستاری بسیار است. وی همچنین بیش از یک هزار و دویست مقاله به فارسی و فرانسه و انگلیسی نگاشته و در روزنامه‌ها و مجلسات مختلف به چاپ رسانده است؛ نشریاتی نظیر کاوه (در آلمان)، کیهان فرهنگی، آوای هامون، دنیای سخن، نشر دانش، جامعه سالم، نامه فرهنگستان، فرهنگ، نامه پارسی، آیینه میراث، رسانه، لقمان (به فرانسه)، پیام یونسکو، موزه‌ها، کتاب ماه ادبیات و فلسفه، کتاب ماه تاریخ و جغرافیا، جهان کتاب، نقد و بررسی کتاب تهران، کلک، بخارا، سمرقند، پل فیروزه، سیمیا، اطلاعات حکمت و فلسفه، فرهنگ و انسان.

عبدالمحمد روح‌بخشان نوشته‌ها و آثارش را با نام ع.روح بخشان و نام‌های مستعاری چون ع.بیرانوند، ع.وخشور، عبدالله دیوان‌آبادی، زروان لرستانی، و آزاد بروجردی امضا کرده و به چاپ رسانده است.»

انتهای پیام

کد N601127

وبگردی