فعالیتهای فیزیکی برای برخی گروهها مشوق و نوعی محرک در زندگی بهحساب میآید و برخی گروهها هیچ علاقه خاصی نسبت به آن نشان نمیدهند. نکته مهم این است که چه عواملی موجب گرایش برخی به ورزش و چه عواملی موجب دلسردی برخی دیگر نسبت به آن میشود. برای دستیابی به این منظور، دانشمندان با در نظر گرفتن نوع شغل افراد که ممکن بود نشستی یا ایستادنی باشد میزان فعالیت آنها در طول روز را اندازهگیری کردند.
یافتههای نشان داد، افرادی که سطح تحصیلات پایینتری دارند بهطورکلی فعالتر هستند. در مقابل در روزهای آخر هفته این گروه بیشتر به انجام کارهای نشستنی تمایل دارند، معکوس این نتایج کاملاً در مورد افراد تحصیلکرده صادق است. بهطورکلی گروهی که تحصیلات دانشگاهی دارند نزدیک به 9 ساعت در طول هفته کارهای نشستنی انجام میدهند، در طرف مقابل آنهایی که تحصیلات عالیه ندارند در طول هفته نزدیک 7 ساعت به کارهای نشستنی مشغول هستند.
اگرچه افرادی با تحصیلات کمتر در طول هفته فعالیت بیشتری دارند، اما این فعالیتها اغلب سالم نیستند و درتهدیدی برای سلامتی آنها بهحساب میآید. زیرا اکثر این فعالیتها در طول کار صورت میگیرد و برنامهریزی خاصی برای آنها صورت نمیگیرد، درنتیجه ممکن است آسیبهای جسمانی را برای فرد به دنبال داشته باشد. گروه مقابل در روزهای آخر هفته تلاش میکنند فعالیتهای متنوعی را برای خود تدارک ببینند، ای فعالیتها اغلب در باشگاههای ورزشی انجام میشود و نتایج منفی در پی ندارند.
نظر شما چیست؟
لیست نظرات
نظری ثبت نشده است