کلاف سردرگم تیم ملی فوتبال بانوان

فدراسیون فوتبال بعد از گذشت 9 ماه هم‌چنان سرمربی تیم ملی بانوان را انتخاب نکرده است و هر روز نیز گزینه جدیدی را برای این سمت معرفی می‌کند.

به گزارش ایسنا، حدود 9 ماه است که ‌تیم ملی فوتبال بانوان ایران سرمربی ندارد و فدراسیون فوتبال نیز هر روز گزینه های جدیدی را برای نشستن روی نیمکت تیم معرفی می‌کند.

گزینه هایی که یکی پس از دیگری به دلایل نامعلوم معرفی و بعد رد می‌شوند و این شرایط را برای بانوان فوتبالیست سخت کرده است. تیم ملی فوتبال بانوان درگذشته نیز با وضعیت‌های نامعلوم زیادی روبه‌رو بوده است.

آذرماه سال 1391 بود که "هلنا کاستای" پرتغالی به عنوان سرمربی تیم ملی فوتبال بانوان انتخاب شد. حضور کاستا امید زیادی را در بانوان فوتبالیست و خانواده فوتبال بانوان به وجود آورد تا شاید در فدراسیون آقای کفاشیان شاهد پیشرفت فوتبال بانوان باشند. اتفاقی که در عمل هیچ گاه رخ نداد و شرایط فوتبال بانوان نسبت به گذشته تغییر محسوسی نکرد.

کاستا که پروسه انتخابش به عنوان سرمربی تیم ملی نیز طولانی شد، در روزهای اولیه حضور خود در تیم ملی فوتبال بانوان ایران دو دیدار تدارکاتی با تیم اردن برگزار کرد که هر دو بازی با پیروزی تیم ملی ایران همراه شد. بعد از این دو بازی تیم ملی به تورنمنت روسیه رفت.

در این مسابقات تیم ملی ایران تیم های مولداوی، کراسنودار (روسیه)، کره شمالی و ترکیه را شکست داد و برابر آمریکا و رومانی مغلوب شد و به مقام چهارم این رقابت‌ها رسید. در نگاه اول نتایج تیم ملی با هلنا کاستا درتورنمنت روسیه قابل قبول بود اما طبیعتا مقام چهارمی در رقابت‌هایی که برای جوانان برگزارمی‌شود رضایت بخش نبود و در همان زمان هم انتقاداتی را به همراه داشت.

با همین نتایج تیم ملی به مسابقات مقدماتی قهرمانی آسیا و انتخابی جام جهانی کانادا رفت اما نتایج عجیبی در این مسابقات نصیب تیم ملی بانوان شد. بانوان فوتبالیست ایران در اولین دیدار خود در این رقابت‌ها با نتیجه 6 بر صفر برابر بنگلادش شکست خوردند. در دومین دیدار هم 5 بر یک بازی را به تایلند واگذار کردند و فقط یک بازی را با پیروزی پشت سر گذاشتند.

کاستا قبل از اعزام به این بازی‌ها گفته بود "اگر شانس صعود به مسابقات جهانی را برای تیم ایران متصور نبود کیلومترها از خانواده خود دور نمی‌شد". هرچند این نتایج ثابت کرد تصور کاستا از همان ابتدا اشتباه بوده است. تیم ایران با دو شکست و یک پیروزی در این رقابت‌ها نه تنها فرصت حضور در جام جهانی را از دست داد بلکه در دور مقدماتی قهرمانی آسیا نیز حذف شد.

فدراسیون بابت این نتایج اظهار تاسف کرد اما هم چنان با کاستا ادامه همکاری داد تا اینکه این مربی پرتغالی از تابستان سال 92 به دلیل بیماری مادرش از ایران رفت و فدراسیون فوتبال 26 تیر 93 پایان همکاری خود را با مربی پرتغالی اعلام کرد، در حالی که تا پایان قراردادش حدود یک ماه باقی مانده بود. مربی که با آمدنش خیلی ها رویایی پیشرفت را می دیدند، با رفتنش همه را از خواب غفلت بیدار کرد و واقعیت را پیش روی فدراسیون گذاشت.

بعد از رفتن کاستا دوباره گمانه زنی ها آغاز شد و این بار مریم ایراندوست که مدیر فنی تیم ملی در زمان کاستا بود به عنوان سرمربی تیم ملی انتخاب شد اما حضور دوباره او دیری نپایید و در 13 اسفند سال گذشته او به دلیل نداشتن برنامه فدراسیون برای تیم‌های ملی بانوان از سمت خود کناره گیری کرد.

دلیلی که به نظر منطقی می‌آمد چرا که رقابت‌های فوتبال قهرمانی بانوان غرب آسیا به تعویق افتاد و فدراسیون هم به مانند قبل برنامه خاصی را برای تیم های بانوان در نظر نداشت. تیم ملی بانوان هیچگونه تمرین و اردویی نداشت و می‌توان گفت تیم ملی در کار نبود که ایراندوست سرمربی آن باشد و از سمتش استعفا دهد.

با رفتن ایراندوست بازهم شرایط تیم ملی بانوان به سرجای اولیه خود بازگشت و بازهم فدراسیون به دنبال سرمربی افتاد. در اردیبهشت ماه سال جاری صحبت از بررسی رزومه یک مربی بوسنیایی بود اما همه چیز فراموش شد و در ماه های اخیر نام گزینه های دیگری از اروپا به میان آمد.

"هستر د رویس" هلندی و "کلودیا فون لانکن" آلمانی گزینه های چدید سرمربی گری تیم ملی بودند که به دلایلی نام آن‌ها از لیست گزینه ها خط خورد. مربی هلندی سابقه غیراخلاقی داشت و از همان ابتدا هم عنوان شدن نامش دراین میان کمی عجیب به نظر می‌رسید.

با این حال در چند روز گذشته نایب رییس فدراسیون از حضور یک مربی ایتالیایی در تیم ملی فوتبال بانوان خبر داد.

اما به نظر می‌رسد این قصه سر دراز دارد و مشکل از طرفی دیگر است. رییس فدراسیون فوتبال مخالف به کار گیری مربی خارجی در تیم ملی فوتبال بانوان است. علی کفاشیان به دنبال این است که از یک مربی ایرانی در تیم ملی استفاده کند. به این ترتیب به نظر می رسد حضور مربیان اروپایی در ایران منتفی شده است.

نکته جالب اینجاست که تمامی مسئولان پیش از این از افزایش توجهات به فوتبال بانوان خبر می‌دانند. گویی فدراسیون فوتبال حوصله دردسرهای آوردن و همکاری با مربی خارجی را برای بانوان ندارد. در حالی که به نظر می‌رسد نایب رییس بانوان فدراسیون فوتبال علاقه زیادی به حضور مربی خارجی خوب در ایران دارد اما شخص اول فدراسیون چندان راغب نیست هزینه ای را برای آوردن مربی خارجی بپردازد.

تلاش های فریده شجاعی نایب رییس بانوان فدراسیون نیز به نظر کافی نمی‌رسد و یک نفر نمی‌تواند تمام کارهای بانوان را انجام بدهد. نایب رییسی که در برخی از مواقع فراتر از وظایف خود برای پیشرفت تیم ملی تلاش می‌کند اما در زمانی که قرار است برای بانوان تصمیم گیری شود او خارج از میدان قرار می‌گیرد. به مانند زمانی که هیئتی از فدراسیون فوتبال ژاپن به ایران آمده بود اما صحبت درباره تیم ملی فوتبال بانوان در غیاب شجاعی صورت گرفت.

در این شرایط باید تصمیمی گرفته شود که فوتبال بانوان یک سال دیگر باز به همین خانه اولیه بازنگردد و باید دید چه کسی کلاف سردرگم فوتبال بانوان را از این وضعیت و شرایط بحرانی خارج می کند.

انتهای پیام