آیا اکونومیست با تندروهای ایرانی زدوبند دارد؟

 تیتر هفته ی گذشته ی اکونومیست با عنوان «انقلاب تمام شد» و تبلیغ گسترده ی تندروهای ایرانی با آن علیه دولت روحانی، شائبه ی برخی هماهنگی ها یا پاسکاری ها را تقویت کرده است؛ هر چند امید می رود اینچنین نباشد.

 تندروهای ایرانی در ساعات اولیه ی انتشار شماره ی جدید اکونومیست در چند روز گذشته، به بازنشر آن مشغول شده و با کنار هم گذاشتن برخی تیترهای سالهای قبل این نشریه، تلویحا آن را تایید کرده اند تا آن را به سیاست های دولت روحانی مرتبط کنند.

سیر تاریخی ساختگی از تیترهای اکونومیست، می خواهد چنین پیامی به مخاطب برساند که غرب در زمان احمدی نژاد ایران را غیرقابل توقف می دانسته اما با آمدن روحانی به توقف امیدوار شده و حالا به این نتیجه رسیده است که با توافق احتمالی در مذاکرات ایران و 5+1، انقلاب به اتمام رسیده است.

1 - «تیتر اکونومیست در سال 85: غیرقابل توقف؟»
نا گفته پیداست که منظور تیتر رسانه های غربی در آن سالها، ایران هراسی بود که با روی کار آمدن آقای احمدی نژاد و شعارهای او زمینه ی تقویت آن به شدت مهیا شده و پروپاگاندای غرب تمایل داشت که مخاطب ایران را غیرقابل توقف بداند؛ غیرقابل توقف در اتهام تلاش ایران برای دستیابی به سلاح اتمی!

جریان تندرو که می بایست حالا پاسخگوی حمایت از زمینه سازی برای پروپاگاندای غرب و تحریم هایی که در پی داشت باشند، گویا همچنان متوجه وضعیتی نیستند که در پی شعار محمود احمدی نژاد به وجود آمد: اینقدر قطعنامه بدهید تا قطعنامه دانتان پاره شود!

دولت احمدی نژاد با مسوولیت سعید جلیلی در پرونده ی هسته ای هم به دلیل ضعف تجربه و سیاست ورزی، به گفته ی دکتر ولایتی مشاور بین الملل رهبری، در 5 سال حتی نتوانست 1 قدم پرونده ی ایران را در مذاکرات با غرب به پیش ببرد.

2 - «تیتر اکونومیست بعد از پیروزی روحانی: ایران را می شود متوقف کرد؟»
با رای مردم به حسن روحانی، تندروهای غربی از تشدید تحریم ها و حتی احتمال تعرض ناامید شدند؛ چرا که حالا دولتی روی کار آمده بود که تجربه و رویکردی متفاوت داشت و به سرعت به پشتوانه ی رای مردم، یکی یکی بهانه ها را از غرب گرفت.

در یک سال اخیر چهره ی ایران در عرصه ی بین المللی تغییر کرد؛ این از رفت و آمدهای متفاوت دیپلماتیک با دنیا به سرعت خود را نشان داد؛ اتفاقی که در 8 سال روی کار بودن دولت مورد حمایت اصولگرایان نمی افتاد و در آن دوره، کشورهای ذره بینی مانند بورکینافاسو و جزایر کومور در فهرست مراودات جایگاه پیدا کرده بودند!

این تیتر سوالی اکونومیست هم باعث ناامیدی دولتمردان کشورهای تندرویی بود که به ایرانی منزوی دل بسته بودند و ایرانی با زبان صلح و تعامل را به این زودی ها باور نداشتند.

3 - «تیتر هفته ی گذشته ی اکونومیست: انقلاب تمام شد»
اشاره ی تیتر به برداشتی از سیاست ایران است که هر گونه توافق با غرب را تمام شدن انقلاب تصویر می کند؛ برداشتی مخصوص تندروهای داخلی و خارجی.

این در حالی است که جمهوری اسلامی ایران در عین حفظ اقتدار و عزت، اما همیشه سیاستی منعطف از خود نشان داده و در صورت صلاحدید، برای تامین منافع ملی دست به تغییراتی در مواضع خود زده است.

پذیرفتن قطعنامه ی 598، نمونه ی بارز سیاست منعطف جمهوری اسلامی ایران است؛ اما به نظر نمی رسد که در مورد مذاکرات پرونده ی هسته ای، انعطاف به آن اندازه ای باشد که پای جام زهر به میان کشیده شود.

به نظر مذاکرات طولانی و کشدار سالهای اخیر به انتهای خود نزدیک شده و رسیدن به توافق برای حل مسایل دو سویه امکانپذیر باشد؛ توافقی دو سر سود، هرچند پیشبینی می شود که در مدت تعیین شده توافق نهایی قطعی نشود.

اما تیتر اکونومیست و استقبال تندروهای داخلی از آن، بیش از هر چیز شائبه ی نوعی هماهنگی را ایجاد می کند که انتشار مطلبی در یک نشریه ی غربی چرا باید موجب خوشحالی تندروهای داخلی و بهانه ی تخریب دولت جمهوری اسلامی ایران قرار بگیرد؟

2929