سابقه ۶۰ ساله جنایت اسیدپاشی در ایران/ از دلایلی نامعلوم تا قربانی‌ای که اشتباه گرفته شد

جرم اسیدپاشی از جرم‌های به شدت ضداجتماعی محسوب می‌شود که در کشور ما سابقه‌ای حدود ۶۰ سال دارد. اولین اسیدپاشی در سال ۱۳۳۴ رخ داد و آن هم اسیدپاشی روی یک قاضی دادگستری بود به دلیل اینکه کسی را به حبس محکوم کرده بود. همین امر باعث شد قانونگذار در سال ۳۷ برای جرم اسیدپاشی قانون وضع کند.

«یک قسمت از سر من سوراخ شده، یکی از قرنیه‌هایم را از دست داده‌ام و بدنم به شدت آسیب دیده است.
من بارها سوختن دست را با بخار آب یا قابلمه و ... تجربه کردم اما این سوختن متفاوت بود.
لباس‌هایم در تنم پودر شد...
مردم من را به مغازه‌ای بردند و سریع به صورتم آب پاشیدند.»

این گوشه‌ای از بیان حادثه توسط یکی از قربانیان اسیدپاشی در اصفهان است.

حقیقتا بسیار تاسف‌انگیز و تاثربرانگیر بود.

با نگاهی به آمار از بین ۱۳ مورد اسیدپاشی‌ای که در ده سال گذشته اتفاق افتاده است و البته به صورت رسمی اعلام شده است، ۱۰ مورد آن انگیزه‌های شخصی بوده و ۳ مورد هم انگیزه عامل اسیدپاشی نامعلوم بود.

انگیزه‌هایی از قبیل جواب رد شنیدن در خواستگاری، انتقام پدر شوهر از عروسش به خاطر طلاق از پسر، تصمیم جدایی از همسر، ظلم پدرانه، ازدواج همسر، تصور اشتباه درباره مزاحمت تلفنی برای همسر اسیدپاش، اعتیاد پدر قربانی و فروش جهاز دختر و حسادت زنانه مسیر زندگی قربانیان را تغییر داد.

اگر انسان می‌خواهد عمق فاجعه را درک کند در کنار شنیدن ماوقع حادثه و دیدن عکس‌های موجود باید خود را یا خانواده خود را در چنین موقعیتی تصور کند تا ذره‌ای درد و رنج قربانی و خانواده‌اش را درک کند.

زیبایی، شنوایی، چشم، پوست، نقص عضو، تخریب گردن و صورت و قفسه سینه تنها گوشه‌ای از پیامدهای این حرکت وحشیانه است.

در این روزها همه فقط حرف اسیدپاشی را می‌زنند و تنها به اظهار همدردی اکتفا می‌کنند اما تنهایی، نگاه‌های خاص مردم، گوشه‌گیری و شاید تغییر مسیر زندگی سهم قربانی از دنیا باشد.

دیگر قربانی می‌ماند و آیینه‌ای که حتی دلش نمی‌خواهد در آن نگاه کند.
دیگر قربانی می‌ماند و پارچه‌ای که نیمی از صورتش را می‌پوشاند.
دیگر قربانی می‌ماند و قربانی...

«برای این‌که خانواده‌ام را کمتر آزار دهم سعی می‌کنم سکوت کنم و از درد ناله نکنم.»

چقدر زندگی این افراد سخت می‌گذرد.

این افرادی که کم هم نیستند. در همین ۱۰ سال پیش، در آبان ماه سال ۸۳، آمنه بهرامی قربانی‌ای که در سیدخندان توسط خواستگار سابقش مورد اسیدپاشی قرار گرفت و بعد از هفت سال حکم عامل اسیدپاشی‌اش صادر شد و در نهایت رضایت داد و یا داود روشنایی که یکسال بعد از وی مورد این حمله قرار گرفت و متهم هم ادعا می‌کرد که قربانی را اشتباه گرفته و به همین راحتی با زندگی یک انسان بازی کرد، این‌ها تنها نمونه‌هایی از قربانیان این حادثه هستند.

در جدول زیر بخشی از قربانیان این حادثه را با ذکر انگیزه اسیدپاش و دیگر جزئیات می‌خوانید:

قوانین موجود قدرت بازدارندگی ندارند

درباره قوانین و انگیزه اسیدپاشی با یکی از جرم‌شناسان صحبت کردیم و وی معتقد بود که اصولا جرم یک پدیده اجتماعی است و متاسفانه جرم اسیدپاشی از جرم های به شدت ضداجتماعی محسوب می‌شود که در کشور ما سابقه‌ای حدود ۶۰ سال دارد.

سیدمهدی حجتی گفت: اولین اسیدپاشی در کشور ما در سال ۳۴ رخ داد و آن هم اسیدپاشی روی یک قاضی دادگستری بود به دلیل اینکه کسی را به حبس محکوم کرده بود. همین امر باعث شد قانونگذار در سال ۳۷ بیاید و برای جرم اسیدپاشی قانونی را وضع کند.

وی ادامه داد: اما در واقع این قانونی که در سال ۳۷ تصویب شد تا حال حاضر دچار تغییر و تحولی نشده و هم‌اکنون هم دادگاه به استناد همان قانون سال ۳۷ در قوانین مربوط به قصاص و دیه تصمیم می‌گیرند.

این وکیل دادگستری اظهار داشت: از طرفی اگر بخواهیم علت را جستجو کنیم باید بگوییم که قوانین فعلی قابلیت بازدارندگی را در برابر اسیدپاشی ندارند.

حجتی گفت: در واقع مجازات در قوانین باید جوری باشد که فرد مجرم با احتساب آن مجازات دیگر سمت جرم نرود. در حالی که این قانون اسیدپاشی فاقد این ویژگی است و شاهد آن هم وقایع سالیان گذشته است.

دسترسی آسان به اسید در ایران

وی ادامه داد: یکی از معضلات ما این بحث تسهیل دسترسی به این مایع است. این مایع به راحتی در دسترس همگان قرار می‌گیرد و هیچ گونه رهگیری آن هم امکان‌پذیر نیست در صورتی که در برخی از کشورهای دنیا فروشنده مواد منفجره یا مضر برچسب و کد رهگیری‌ای دارد که مشخص می‌کند این ماده را چه کسی خریده و در کجا می‌خواهد استفاده کند ولی متاسفانه در کشور ما اینگونه نیست.

این حقوقدان در خاتمه افزود: درباره انگیزه هم باید بگویم که اغلب آن‌ها انگیزه‌های شخصی یا انتقام از جامعه است.

اسیدپاشی اقدامی تروریستی است

حجت‌الاسلام پورمحمدی، وزیر دادگستری با بیان این که نیروی انتظامی و دستگاه‌های ذیربط به دنبال شناسایی عاملان اسیدپاشی در اصفهان هستند، گفت: این اقدامات بی قاعده‌ای است که با هزینه کم، غافلگیرانه و راحت می‌توان آن را انجام داد.

وزیر دادگستری خاطر نشان کرد: ما خیلی نگران این موضوع هستیم و امیدواریم عاملان آن شناسایی شده و به مجازات برسند.

پورمحمدی تصریح کرد: همه مسئولان و دست اندرکاران با تمام قدرت و انگیزه در تلاش هستند تا این افراد را شناسایی کنند و همچنین امیدوارم دیگر اجازه بروز چنین حوادثی را ندهیم.

اشد مجازات برای عاملین اسیدپاشی و رسیدگی بدون نوبت به پرونده

همچنین غلامحسین محسنی‌اژه‌ای، معاون اول قوه‌قضاییه هم گفت: قوه قضاییه در رابطه با عاملان ماجرای اسیدپاشی اصفهان پیگیر دستگیری این افراد هستند و آماده‌اند در صورت دستگیری به سرعت بازپرسی صورت گرفته و عاملان به اشد مجازات برسند.

اژه‌ای افزود: بسیار ناگوار است که خانمی جوان ظاهر خود را به طور کل تا پایان عمر از دست بدهد و علاوه بر رنج بیماری برای خود و خانواده و عذاب معالجه و تبعات پس از آن از هزینه درمان نیز رنج بکشد.

وی تصریح کرد: درست است که این اقدام قابل قصاص است و عاملان اینگونه اقدام حتماً باید مجازات شوند ولی باید مجازاتی بازدارنده در این مورد صورت گیرد تا دیگر کسی جرأت نکند دست به اینگونه اقدامات بزند.

سخنگوی قوه قضاییه گفت‌: در این راستا ریاست دادگستری اصفهان از دادستان این استان و مسئولان امنیتی خواسته تا این پرونده را پیگیری کنند و عاملان این اقدام شناسایی شوند.

اژه‌ای در مورد برخی خبرها در این زمینه در سایت‌ها گفت: براساس اطلاعات جمع‌آوری شده در این زمینه تاکنون تأیید نشده است که این اقدامات به علت بی‌حجابی افراد صورت گیرد چرا که با توجه به ارتباطاتی که با این افراد گرفته شده است این افراد جزو بی‌حجاب‌ها نبوده‌اند و اطلاعاتی که در برخی سایت‌ها آمده است تأیید شدنی نیست.

وی اظهار داشت: این پرونده در خارج از نوبت رسیدگی خواهد شد.

تقریبا تمام مسئولان و حتی مردم از این اقدامات وحشیانه بیزارند و مسئولان هم قول مساعدت و پیگیری و بررسی این موضوع را داده‌اند.

امیدواریم با وضع قوانین جدی‌تر و محکم‌تر دیگر شاهد اینگونه جنایات و جرم های اجتماعی نباشیم و با جدیت دستگاه قضایی عاملان این جریان با اشد مجازات به سزای خود برسند و درس عبرتی برای دیگران شوند.

503