ماجرای آن مرد انگلیسی و خانم آرژانتینی

حمید احمدی
شصت و نهمین مجمع عمومی سازمان ملل در سپتامبر امسال برای ما ایرانیان حواشی و اتفاقات زیادی داشت. برگزاری دور جدیدی از مذاکرات هسته ای با 5+1،دومین سفر دکتر روحانی به نیویورک و گمانه زنی های مربوط به احتمال دیدار روسای جمهور ایران و آمریکا، که در نهایت جای خود را به دیدار تاریخی روحانی و نخست وزیر انگلیس داد، از جمله این حواشی و اتفاقات بود؛ ولی در این میان،دو سخنرانی در روز 24 سپتامبر از دو تن از سران کشورهای جهان نیز در در میان جامعه ایرانی و شبکه های اجتماعی بازتاب های متفاوتی داشت.
خانم "کریستینا فرناندز" دومین رئیس جمهور زن تاریخ آرژانتین که تجربه بانوی اولی کشورش را نیز دارد، در سخنرانی 35 دقیقه ای خود که بدون استفاده از متن ارایه شد به نکات جالب توجهی اشاره کرد که بخشی از آن به موضوع ایران برمی گشت. خانم فرناندز ساختار سخنرانی خود را با دقت انتخاب کرده بود. شاید مطالب وی قبل و بعد از اینکه به موضوع ایران بپردازد در نوع نگاه ما به سخنان او و پرداختی که به پرونده آمیا داشت بی تاثیر نباشد. او ابتدا از غلبه دولتش بر بحران های اقتصادی و اینکه بانک جهانی آرژانتین را در میان کشورهای آمریکای لاتین در صدر و در جهان در جایگاه سوم (بعد از بلغارستان و چین) از نظر کیفیت رشد قرار داده است، سخن گفت؛ سپس وارد موضوع مبارزه با تروریسم شد و کشورش را قربانی تروریسم (با اشاره به حادثه حمله به سفارت اسرائیل در سال 92 و ساختمان آمیا در سال 94) دانست. اوج سخنرانی رئیس جمهور آرژانتین آنجاست که با کنایه به وزیرخارجه آمریکا، دیدار جان کری با دکتر ظریف در هتل نزدیک ساختمان سازمان ملل متحد را یادآوری کرد و گفت با چنین دیداری مخالف نیست ولی شما ایران را متهم به تروریسم می کردید ولی حالا با همان دولتی که شما متهمش می کردید گفتگو می کنید. خانم فرناندز زیرکانه به پرونده آمیا و تاثیری که این پرونده برای بیست سال بر روی روابط کشورش با ایران داشته پرداخت و با اشاره به یادداشت تفاهم امضاء شده بین دو کشور در اوایل سال 2013و دفاع از آن، اظهار داشت که با امضای این یادداشت تفاهم ارواح اهریمنی (با اشاره به لابی جامعه یهودیان آرژانتین) دست به کار شدند و من را همدست ایران در این حادثه نامیدند. مکمل این سطور از سخنرانی رئیس جمهور 60 ساله آرژانتین، تصویری است که او بعد از این مقدمات از نظام بین الملل ارایه می دهد. نظامی که به تعبیر وی «صندوق های کرکس» (vulture funds / صندوق هایی که در زمان بحران ها و ورشکستگی اقتصادی کشورها، اوراق قرضه ملی این کشورها را به قیمت های ناچیز از دارندگان این اوراق خریداری می کنند تا با عادی شدن شرایط، همان اوراق را به قیمت های اسمی بفروشند...) و «باز»های جنگجو (hawks of war) بر آن غالبند. خانم فرناندز در بخش پایانی سخنرانی اش، خود را «خوش بین واقعگرا» می نامد و «کبوترهای صلح» را نیاز امروز نظامی می داندکه «کرکس» ها و «باز»ها امورات آن را تعیین می کنند.وی با این سخنرانی به صورت غیرمستقیم به دست های سناریو سازی اشاره دارد که هزینه های هنگفتی را بر اثر این سناریوها بر اقتصاد کشورهای در حال توسعه تحمیل می کنند و هرگاه نیز این کشورها خواسته اند به ابتکار خود از دست این سناریوهای هزینه دار رهایی پیدا کنند دست های پیدا و پنهان دست به کار کارشکنی ها شده اند.
در همان روز و ساعتی بعد از سخنرانی خانم فرناندز، دیوید کامرون نخست وزیر انگلیس سخنرانی کرد. او که پیش از سخنرانی اش در مجمع عمومی، نام خود را به عنوان اولین نخست وزیر انگلیس که بعد از انقلاب اسلامی ایران امکان ملاقات با عالی ترین مقام اجرایی جمهوری اسلامی را پیدا کرده است، ثبت کرده بود قدر این ثبت تاریخی را ندانست. ابتدا از ایران دعوت کرد که بخشی از راه حل دفع مشکل داعش از منطقه خاورمیانه و جهان باشد و نه بخشی از مشکل!! غافل از اینکه ایران در تمام سال های گذشته با ایستادن در کنار مردم سوریه، همواره خطر چنین گروه های تروریستی غرب-ساخته ای را به جهانیان گوشزد کرده است. شاید کشورهای غربی فراموش کرده اند که هفته ها پیش از اینکه در پاریس بنشینند و ائتلاف مبارزه با داعش تشکیل دهند، عالی ترین مقامات کشورمان آمادگی ایران را برای کمک به دولت عراق برای مبارزه با این گروه اعلام کرده بودند.
کامرون تیره گی سی ساله روابط کشورش با آرژانتین را در ادامه سخنرانی اش بیش از پیش نشان داد؛ آنجا که برخلاف آنچه خانم فرناندز از آن به کنایه و صراحت سخن گفته و از رویکرد برخی کشورها در متهم کردن سایر کشورها به مسایلی چون تروریسم گلایه کرده بود، بار دیگر مثلث پروژه ایران هراسی (حمایت ایران از سازمان های تروریستی، برنامه هسته ای و حقوق بشر) غرب را تکرار و واکنش هایی زیادی را در ایران ایجاد کرد. شاید احتمال دیدار روحانی و اوباما در فراهم نمودن زمینه دیدار کامرون و روحانی بی تاثیر نبوده باشد ولی سخنان نخست وزیر انگلیس که دقیقا در همان روز ملاقات با روحانی صورت گرفتنشان داد بی جهت نیست از روزی که کشوری به نام آمریکا در هیبت یک ابرقدرت ظاهر شده است قدرت و نفوذ انگلیس در جهان رو به زوال نهاده است. شاید کمی فرصت شناسی بیشتر به جای فرصت طلبی های بیهوده می توانست بخشی از این ناکامی های معاصر را برای این کشور جبران کند. اشاره کامرون به مثلث پروژه ایران هراسی در حالی صورت گرفت که ملاقات سران دو کشور می توانست تلاش های یکسال گذشته برای بازگرداندن روابط تهران و لندن به حالت عادی را تسریع کند. علاوه بر آن، حداقل در ارتباط با تهدید داعش در خاورمیانه، حتی رئیس جمهور آمریکا نیز چندی پیش سخن به اعتراف گشود که ایران مشکل منطقه نیست.
شاید برای کسانی که خود سخنان خانم فرناندز را نشنیده باشند باور آنچه او گفته است برایشان سخت باشد ولی او از تریبون مجمع عمومی استفاده کرد و پیام روشنی به جامعه بین المللی و کشورهای در حال توسعه داد. پیام رئیس جمهور آرژانتین در ساختار سخنرانی اش و تصویری که از نظام بین الملل ارایه می دهد نهفته بود.

4949