نامه «استن لورل» به دوست دوران مدرسه‌اش حراج می‌شود

این نامه که اخیرا توسط دختر 88 ساله دوست «استن لورل» بصورت اتفاقی پیدا شده است،حاوی تشکر «لورل» برای دریافت کارت تبریک سال نو و همچنین خاطرات خوب دوران مدرسه است.

«استن لورل» متولد 16 ژوئن 1890، در سال 1910 به گروه بازیگران «فردکارنو» پیوست که در آن زمان، چارلی چاپلین جوان نیز در آن حضور داشت و حتی برای مدتی،لورل به عنوان پروژه‌ی مطالعاتی چاپلین استفاده می‌شد.او برای اولین‌بار در سال 1918،در یک فیلم کوتاه صامت به نام «سگ خوشبخت» با «اولیور هاردی» همبازی شد.

او نام سینمایی «لورل» را برای خود انتخاب کرد و ایفای نقش این دو کمدین بزرگ در کنار یکدیگر با پرداخت دستمزد 75 دلار در هفته رسما آغاز شد. او در سال 1924 با تئاتر خداحافظی کرد و رسما به سینما و فیلم رو آورد.

لورل در چند فیلم از جمله «سوپ اردک» با اولیور هاردی همبازی شد و استقبال بی‌نظیر مردم از آثار کمدی آنها، موجب شد تا این زوج سینمایی، رسما آغازگر مجموعه فیلم‌های لورل و هاردی شوند.

فیلم‌های کوتاهی مانند «نبرد قرن»،«مردان متأهل هم باید به خانه بروند»،«تجارت بزرگ» و بسیاری فیلم‌های دیگر نتیجه‌ همکاری این دو کمدین بزرگ بود. تا جاییکه فیلم «جعبه موسیقی» آنها در سال 1932 موفق به دریافت اسکار بهترین فیلم کوتاه شد.

البته باید اذعان کرد که فیلم‌هایی که در جریان جنگ‌ جهانی از این دو بازیگر بزرگ ساخته شد،چندان موفقیت‌آمیز نبود و البته در یک دوره زمانی محدود، به علت بیماری دیابت لورل، اولیور مجبور شد دو فیلم را بدون حضور او بازی کند.

در سال 1956، آنها قصد داشتند در یک مجموعه‌ تلویزیونی به نام «افسانه‌ی لورل و هاردی» که بر اساس داستان‌های کودکان بود،بازی کنند،اما اولیور به علت سکته‌ی قلبی در روز 15 سپتامبر 1956 فلج شد و برای چند ماه در خانه بستری شد و قادر به صحبت یا تکان خوردن نیز نبود و سرانجام در هفتم اوت 1957 درگذشت.

لورل به علت بیماری،نتوانست در مراسم تدفین همبازی و دوست نزدیکش شرکت کند. بعد از آن تصمیم گرفت که هرگز بدون زوج کمدی‌اش در فیلمی بازی نکند. دوستان نزدیک لورل می‌گفتند، مرگ اولیور تاثیر وحشتناکی بر لورل گذاشت،به طوریکه او دیگر نتوانست تا آخر عمر خود را دوباره پیدا کند.

در سال 1961، لورل برای بازی در فیلم‌های موفق کمدی، ‌توانست جایزه یک عمر فعالیت هنری را از آکادمی اسکار دریافت کند. ایفای نقش او در 190 فیلم به یادگار مانده است. مردی که همیشه برخوردی مهربان با طرفدارانش داشت، سال‌های پایانی عمرش را در آپارتمان کوچکی در «سانتا مانیکا» گذراند و سرانجام روز 23 فوریه 1965، تنها چند روز بعد از یک سکته قلبی درگذشت و در قبرستانی در لس‌آنجلس به خاک سپرده شد.