آموزگار اخلاق و معنویت

انقلاب اسلامی ایران با تلاش و کوشش مجاهدانی مبارز و مردم غیور به ثمر نشست، بزرگانی چون آیت الله سید اسدالله مدنی که با ارایه خدمت های ارزشمندی نامش همواره در تاریخ انقلاب ایران زنده است.

وی در 1293 هجری خورشیدی در روستای دهخوارگان آذربایجان شرقی دیده به جهان گشود. او در چهار سالگی مادر خود را از دست داد و از آن پس در سایه ی حمایت پدر به فراگیری درس های مقدماتی در مدرسه ی طالبیه تبریز پرداخت.

هنوز 16 بهار از عمر وی سپری نشده بود که چراغ زندگی پدر نیز به خاموشی گرایید و از آن پس در مغازه ی پدری خویش مشغول به کار شد و در کنار آن با پشتکار فراوان، فراگیری علوم دینی را ادامه داد. او در جوانی برای کامل کردن دانش خویش راهی قم شد.

آیت الله مدنی در دوره یی زندگی می کرد که رژیم پهلوی در اوج قدرت و استبداد، فعالیت علمای اسلام را محدود ساخته بود و وجود عقاید روشنفکران غربگرا و وابسته به فرهنگ بیگانه در ایران ، میدان تلاش را برای تبلیغ احکام و ارزش های اسلام تنگ تر کرده بود. با وجود چنین شرایط سختی، او گام در مبارزه های سیاسی گذاشت و در شهر قم در کنار مبارزه سال ها در جوار بارگاه فاطمه معصومه(س) به فراگیری علوم حوزوی پرداخت و از محضر استادان بزرگی چون حجت کوه کمری و آیت الله سیدمحمدتقی خوانساری و امام خمینی بهره جست.

او پس از پایان دوره ی تحصیلی خود در قم، برای افزودن به علم و معرفت خویش راهی نجف شد و از همان ابتدا با حضور در حوزه ی علمیه این شهر، استعداد علمی خود را به همگان نشان داد و توانست به دستور آیت الله سید محسن حکیم در درس های مختلف تدریس کند و پس از چند سال از استادان بزرگ این حوزه ی علمیه ی شود و از طرف مراجع بزرگی چون آیات عظام حکیم، حجت کوه کمری و خوانساری درجه ی اجتهاد گرفت، پس از آغاز حرکت بزرگ مردم انقلابی ایران به رهبری امام خمینی برای سرنگونی رژیم پهلوی در 1342 هجری خورشیدی آیت الله مدنی، نخستین کسی بود که در نجف به حمایت از معمار بزرگ انقلاب پرداخت و با تعطیل کردن کلاس های درس در این شهر و تشکیل مجلس سخنرانی به افشاگری علیه رژیم پهلوی پرداخت. وی سردمدار جریان دفاع و پشتیبانی از نهضت امام به شمار می رفت.

وی برای گسترش فعالیت های سیاسی خود، به ایران بازگشت و با تشکیل جلسه های درسی در شهر قم به افشای ماهیت این رژیم پرداخت. رژیم پهلوی که وجود وی را خطری برای حکومت خود می دید، این مجاهد نستوه را سه سال به شهرهای مختلف تبعید کرد اما این تهدیدها مانعی برای مبارزه های وی نشد به گونه ای که آیت الله مدنی با سخنرانی تندی علیه انتخابات انجمن های ایالتی و ولایتی در مسجد جامع همدان، مردم را نسبت به نتیجه های منفی همه پرسی(رفراندوم) انقلاب سفید آگاه کرد.

این مجاهد نستوه به فرمان امام، برای آموزش علوم دینی به خرم آباد رفت و در آنجا حوزه ی علمیه یی را بنا نهاد.

پس از قیام و اعتراض طلبه های مدرسه ی فیضیه ی قم و حمله ی مأموران رژیم پهلوی به این مدرسه و بازداشت آنها، آیت الله مدنی به سخنرانی تندی علیه رژیم پرداخت و تا پیروزی ملت مسلمان ایران در بهمن 1357 هجری خورشیدی همراه و هم گام آنان بود.

پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران، آیت الله مدنی این یار دیرینه ی امام و سرباز خستگی ناپذیر انقلاب که پرچم مبارزه را لحظه یی بر زمین نگذاشته و همواره در صف مقدم مبارزه حرکت کرده بود، فصل دیگری از اقدام های خود را برای حفظ و پاسداری از انقلاب اسلامی ایران آغاز کرد.

وی در نخستین فعالیت خود با دعوت مردم همدان به این شهر رفت و امامت جمعه ی همدان را برعهده گرفت. آیت الله مدنی پس از مدتی به مجلس خبرگان قانون اساسی راه یافت.

مسوولیت دیگر او پذیرفتن مقام نماینده ی ولی فقیه و امام جمعه ی شهر تبریز پس از شهادت آیت الله قاضی طباطبایی، نخستین امام جمعه این شهر، از طرف امام خمینی بود.

آیت الله مدنی با آغاز جنگ تحمیلی نقش بسیار برجسته یی را با حضور در کنار رزمندگان اسلام در میدان نبرد ایفا کرد.

سرانجام آیت الله مدنی بعد از مبارزه و تلاش برای رسیدن به هدف های انقلاب اسلامی ایران در 20 شهریور 1360 هجری خورشیدی پس از اقامه ی نماز جمعه تبریز در محراب عبادت به وسیله ی منافقین به مقام والای شهادت آمد.



گروه اطلاع رسانی

پژوهشم**9128**9131