رویای خوشبختی در کیسه های برنج

پنجاه و آنلاین : برنج ... را بخر ، در قرعه کشی شرکت کن و 100 میلیون جایزه ببر، رب گوجه فرنگی ... را بخر شماره روی جعبه را برای ما پیامک کن تا در قرعه کشی شرکت کنی و ماشین برنده شوی...

امروز در وقت آزاد قبل از اخبار ساعت 14 ، تبلیغات تلوزیون را دیدم . با نگاهی اجمالی ظرف 10 دقیقه بیش از 10 تبلیغ مانند هم در سیمای جمهوری اسلامی ایران پخش شد که همه به نوعی مانند لاتاری عمل می کرد. شما با خرید یک محصول و شرکت در قرعه کشی و برنده شدن در آن قرعه کشی خوشبخت می شوید.

چرا چنین تبلیغاتی این چنین فراگیر شده است؟ و چرا مردم نسبت به خرید این محصولات عکس العمل نشان می دهند و مصرف و تولید اینگونه محصولات افزایش می یابد.

به نظر میرسد در جامعه ما انگیزه بسیار زیادی برای رشد و توسعه شخصی و اقتصادی وجود دارد . همه افراد در جامعه می خواهند موفق شوند ولیکن المان موفقیتی به غیر از پول در فرهنگ جوانان تعریف نشده است . اگر از اکثر کودکان و نوجوانانی که بپرسید ، موفقیت را در پول، ثروت، ماشین، خانه های اشرافی و ... می بینند.

هرم جمعیتی ایران با بیش از 60% جوان در دنیا بی نظیراست. شاید به جرات می توان گفت در این زمان تنها زمان جهش اقتصادی و توسعه ایران در طی چند صد سال گذشته است. مدیران و برنامه ریزان فرهنگی و کلان کشور چه برنامه ای برای این جوانان و نوجوانان و میانسالان دارند ؟ به نظر می آید فقط ترویج شهوت و ثروت. حال باید دید وقتی در یک موضوعی انگیزه قوی وجود دارد و مردم جامعه می خواهند به موفقیت برسند . حال باید دید چه کانالهایی برای رسیدن به هدف وجود دارد؟

هیچ، فقط افزایش مصرف گرایی اجناس وارداتی حیاتی به آرزوی بردن بلیط بخت آزمایی یا آشنایی با فلان آقازاده و استفاده از رانت و نزدیک شدن به المانهای قدرت و کسب ثروت و یا ازدواج با دختر فلان مسئول برای چند تا یکی کردن پله های ترقی .

نسل دهه 60 ایران دارد به 30 سالگی می رسد و یا رسیده است و از توهمات پوشالی در حال خارج شدن است،  تحصیلات را تکمیل کرده و در فضای مختلفی کار کرده است ولیکن تعداد بسیار زیادی از آنان مهارتی نیافته اند ، مزیت رقابتی ندارند ، کاری را تا انتها به سرانجام نرساندند ، ارزش افزوده ای ایجاد نکرده اند، حتی کشور خودشان را ندیده اند و نشناخته اند، نمی دانند مزیت خود و کشورشان در مقابل بقیه دنیا و افراد دنیا چیست فقط می خواهند ثروتمند شوند ، فقط می خواهد با کیفیت کشورهای اروپایی زندگی کنند و با کمیت حاکمان کشورهای حاشیه خلیج فارس کار کنند.

ایراد تنها از مردم نیست . سوال اصلی اینجاست چه مسیر موفقیتی برای آنها ترسیم شده است ؟ چه الگویی برای جوانان و مردم ایران از فرد موفق ترسیم شده است ؟ چرا هیچ کس به کار ارزش نمی دهد ؟ همه به دلالی و پشت سر هم اندازی ارزش می دهند، چه فناوری در کشور وارد شده است، چه توسعه ای در کشور اتفاق افتاده است، 80% اقتصاد دست دولت است . دولت در چه مسیرهایی فضا را باز کرده است ؟ جوانان را به چه کاری گماردند غیر از اینکه تعدادی از نور چشمی های کم فهم مدیر شدند. جوان نباید مدیر شود ، جوان باید کارگری را در هر کاری شروع کند تا آزموده شود  و با سرد و گرم محیط های کاری آشنا شود . دولت باید کسب و کارها را حمایت کند تا جوانان بتوانند در یک شغل بیش از 10 سال تجربه کسب کنند ، تا بتوانند از تخصص بهره مند شوند و کشور توسعه پیدا کند. در زمان دولت نهم و دهم فضای کشور به سمتی رفت که 5000 هزار نفر بدون تحصیلات و تخصص با سفارش واسطه ها استخدام دولت شدند . این کار برای کشور سمی مهلک است ، چرا که  این افراد در طی 20 سال آینده خود و کشور را نابود می کنند.

در زمان دولت مهرورز هر کسی در گوشه ی خود قلیانی نفتی می فروخت و از آشنایی با فلان آدم دست چندمی برای خودش قبا می دوخت و در آخر برای بازگشت به خانه پولی نداشت . این فضاها انگیزه ها را در بین جوانان و مردم از بین برده بود.

باید انگیزه را در مسیر توسعه کشور به کار گمارد . باید مردم را در مسیر کار و فعالیت مثبت و ایجاد ارزش افزوده ، کسب مهارت و تخصص در زمینه های گوناگون و پیگیر در کار کانالیزه کرد نه اینکه برنج بخر، پیامک بزن، 100 میلیون پول ببر ، بعد در بانک ربوی قرار بده و سودش را بگیر و بعد تمام . هر روز این کار را ادامه بده تا جوانی ات از بین برود و سربار جامعه بار بیایی.

حرف من این نیست که این تبلیغات محدود یا حذف شود، خیر، کانال و ضوابط و شرایط موفقیت را بسازید!

مهندس سید محمد زهیر غرضی