اصولگرایان! چهارشنبه رادیوها روشن است

پس از چند ماه مباحثه و مجادله بر سر عملکرد فرجی دانا بالاخره هفته گذشته استیضاح این وزیر کابینه اعلام وصول شد؛ اولین استیضاح در کابینه یازدهم که تا اینجای کار هنوز انجام آن منتفی نشده است و حالا گویا مجلسی‌ها عزمشان را برای کنار گذاشتن وزیر علوم جزم کرده‌اند؛ استیضاحی که محورش بازگشت اساتید اخراجی به دانشگاه، ادامه تحصیل دانشجویان ستاره‌دار و انتصاب افراد حاضر در حوادث سال 88 در این وزارتخانه اعلام شده است.

به گزارش ایسنا، مصطفی صادقی با این مقدمه در «مثلث‌آنلاین» نوشت: این استیضاح البته حاشیه‌هایی دارد که بسیار مهم است و جای مداقه و بررسی دارد. می‌گویند قرار است افشاگری شود؛ یک افشاگری بزرگ. می‌گویند پوشه‌ای بزرگ از نام برخی نمایندگان و شخصیت‌های سیاسی اصولگرا و منسوبان آنها تهیه شده که بی‌ضابطه و خلاف قانون یا بورس گرفته‌اند و یا از تسهیلات این وزارتخانه بهره جسته‌اند. یک مساله مهم که حتی برخی گمان می‌کردند ممکن است موجب توقف استیضاح یا تاخیر بیشتر در اعلام وصول آن شود. اما حالا که حتی روز استیضاح هم مشخص شده چند سوال مهم در میان است:

1. آیا وزیر علوم در این جلسه آن‌چنان که گفته شده به افشاگری خواهد پرداخت و نام فرد یا افرادی از اصولگرایان را به عنوان متخلفین اعلام خواهد کرد؟

2. آیا ممکن است نام چهره‌های بزرگ و مشهوری از جناح اصولگرا در این میان مطرح شود؟

3. در صورت چنین رخدادی برون‌داد و برداشت اجتماعی از جناح اصولگرا چه خواهد بود؟

4. اصولگرایان چه واکنشی باید نسبت به این رخداد احتمالی داشته باشند؟

5. آیا این مساله در استیضاح وزیر موثر خواهد بود؟ به این معنا که یا استیضاح تا قبل از انجام آن کأن لم یکن تلقی شده و یا اینکه طرح اتهامات ممکن است نتیجه جلسه را به نفع وزیر تغییر دهد.

6. تکلیف محورهایی که موجب طرح استیضاح وزیر علوم شده است چه می‌شود؟

برای پاسخ به این سوالات باید به چند نکته اساسی دقت کنیم:

یکم: از زمانی که دولت جدید بر سر کار آمده است، اتهاماتی که البته برخی از آنها همراه با سند بوده است در مورد دولت سابق مطرح شده، وزارت علوم هم البته از این قاعده مستثنی نبوده است. صورت تخلفات این است:

برخی مسئولان سابق وزارت علوم و برخی روسای دانشگاه‌ها به صورت غیر قانونی بورس اعطا کرده‌اند، تسهیلاتی خلاف قاعده داده‌اند و منسوبانی از خویش را مورد بهره دولتی قرار داده‌اند. نمونه‌اش اسنادی است که در فضای مجازی و رسانه‌ها از مسئولان سابق منتشر شده است.

دوم: چه باید بکنیم؟ فرض کنیم نام چنین افرادی از تریبون مجلس اعلام شود. نمایندگان اصولگرایی که رخ به رخ وزیر حرف‌های او را می‌شنوند چه واکنشی باید نشان بدهند؟ صدای بلند "دو دو" در مقابل استیضاح‌شونده واکنش مناسبی است؟ باید جور دیگری ماجرا را دید. به نظر می‌رسد که این استیضاح می‌تواند عاقبت خوشی داشته باشد؛ هم برای وزیر علوم، هم برای دولت، هم برای شخص دکتر حسن روحانی و هم البته برای جناح اصولگرا. واقعیت این است که اتهامی بزرگ چند ماهی بالای سر جناح اصولگرا می‌چرخد؛ «خورده‌اند و برده‌اند، این هم سندش». چنین تصویری اگر همچنان در فضای ابهامی که تا کنون طی کرده ادامه یابد و تبدیل به یک نمای واقعی از جناح ارزشی شود چه هزینه‌هایی خواهد داشت؟ چه کسی در این میان سود بیشتری خواهد برد؟ یک وزارتخانه در دوران دولت سابق احتمالا تخلفاتی داشته است. اسنادی هم به میان آمده. سوال: این چه ربطی به اصولگرایان دارد؟ آیا جناح اصولگرا اصرار داشته که چنین تخلفات احتمالی رخ دهد؟ آیا یک تصمیم تشکیلاتی برای اعطای بورس و تسهیلات به برخی چهره‌ها و یا منسوبان آنها وجود داشته است؟ اگر جواب همه سوالات منفی است پس چرا اصولگرایان باید هزینه کار نکرده خود را بدهند؟ چرا در زمین حریف بازی می‌کنند و به دفاع از تخلف می‌پردازند؟

سوم: واضح است که تخلف به همراه خود متخلف را دارد. به یک معنا باید به این فکر کنیم که مگر جریان اصولگرایی همواره در مبارزه با فساد و خلاف قانون پیش‌قدم نبوده است؟ مگر همان زمان که اصلاح‌طلبان تخلفات دولت سابق را در دفترچه یادداشت خود می‌نوشتند تا ذخیره شب انتخابات کنند همین بزرگان اصولگرا نبودند که بی‌مهابا به میدان آمده و افشاگری کردند و ترسی هم از این نداشتند که مبادا رقیب به پای جناح بنویسد؟ در ماجرای مرحوم کردان چه کسی پیش‌قدم بود؟ احمد توکلی یا همین دوستان مشارکتی و سازمان؟ در ماجرای تخلفات برخی مقامات نزدیک به احمدی‌نژاد چه کسانی از همین مجلس نطق‌های آنچنانی کردند؟ دکتر زاکانی و شخصیت‌های روحانی اصولگرای مجلس یا دوستان مجمع روحانیون؟ این یک الگوست. تاریخ را از وسط آن نمی‌خوانند و نمی‌نویسند. تاریخ ابتدا و انتها دارد. جناح اصولگرا به خوبی به یاد دارد که چگونه به مبارزه با فساد پرداخته و نیک می‌داند همین روحیه مبارزه با فساد یکی از محورهای رای مردم به آنها بوده است.

چهارم: کجا مردم تخلف مرحوم کردان یا برخی دیگر از اعضای دولت سابق را به پای اصولگرایان نوشتند؟ اگر مثلا قرار بود چنین تصوری در مردم ایجاد شود حتما دکتر حداد عادل با آن رای بالا نفر اول تهران نمی‌شد. اینها همه نشانه است. مردم می‌فهمند. سره را از ناسره تشخیص می‌دهند. چه اصراری است که برخی دوستان هم‌جناحی اصرار دارند برخی تخلفات را توجیه و یا از آن دفاع کنند؟ چرا رسانه‌های اصولگرا به اشتباه در زمین رقیب بازی کرده و در پی بی‌اعتبار عنوان کردن اسناد مهر و امضادار هستند؟ شجاعت، اصل اول سیاست‌ورزی است. در زمین سیاست باید شجاع بود تا حریف نتواند غلبه کند.

پنجم: پیشنهاد نگارنده آن است که از میان این همه رجال اصولگرا که یکی از دیگری آزادی‌خواه‌تر و شجاع‌تر است قبل از آنکه وزیر علوم بخواهد احتمالا برای دفاع از خود نسخه‌ای تجویزشده از سوی دوستانش را اجرا کند، پای تریبون رفته و فریاد مبارزه با فساد سر دهد. حال این متخلف هر کس می‌خواهد باشد؛ چه نماینده باشد، چه وزیر سابق، چه منوسبان اصولگرا و چه حتی رفیق شفیق! متخلف باید خود هزینه‌اش را بدهد، نه اینکه یک جناح را هزینه خود کند.

ششم: اگر چنین رخدادی در چهارشنبه تاریخی تجربه شد، آن‌وقت اصولگرایان می‌توانند سرشان را بالا گرفته و به مردمی که همیشه می‌فهمند، مردمی که عاشق عدالتند و شجاعت بگویند که اصولگرایان چگونه به اصول خود پایبندند و برای حفظ آن اصول از همه چیز می‌گذرند. درست همین جاست که جناح از بازی‌ای که رقیب طراحی کرده پیروز بیرون خواهد آمد.

هفتم: وزیر علوم برای محورهای دیگری به مجلس خواهد آمد که هیچ ربطی به بسته افشاگری ندارد. او باید به این پرسش پاسخ دهد که چرا دانشجویان ستاره‌دار را به دانشگاه فراخوانده، علت انتصاب افراد مساله‌دار چیست، تشکیلات سیاسی دکتر معین در وزارتخانه چه می‌کند و چندین و چند سوال دیگر که البته شاید پاسخ‌های او بتواند منجر به رای آوردن مجددش شود.

هشتم: اگر مجلس به فرجی دانا رای نداد مطمئنا این مساله نباید به نقطه‌ای از محل دعوا میان دولت و مجلس تبدیل شود. زهر این مجادله را همه ما چشیده‌ایم در دولت قبل در آن یکشنبه سیاه و چند یکشنبه سیاه دیگر. حسن روحانی بنای تقابل با نمایندگان را ندارد ، علی لاریجانی هم تا اینجای کار نشان داده که تمام تلاشش را کرده که دولت بتواند کارش را انجام دهد تا آنجا که حتی از سوی منتقدانش متهم شده که زیاد هوای دولت را دارد! مجلس، یک مجلس اصولگراست. مصلحت کشور، مصلحت مردم و مصلحت جناح ایجاب می‌کند که تعامل با دولت باقی بماند.

نهم: چهارشنبه یک جلسه تاریخی برگزار خواهد شد. آقایان اصولگرا یادشان باشد که پیچ رادیوها باز است و مردم می‌شنوند در پارلمان چه خبر است. مواظب اصولگرایی باشید!

انتهای پیام