کودکان غزه و آسیب های روحی ناشی از جنگ

خبرگزاری ˈفرانسهˈ در گزارشی با این موضوع نوشت: اگر از کودکان غزه بخواهید که نقاشی بکشند، به احتمال زیاد تصویر خانه ای را خواهند کشید که هدف بمباران جنگنده ها قرار دارد.

در منطقه غزه، هزاران کودک از آسیب های ناشی از جنگ رنج می برند اما منابعی که بتواند به آن ها کمک کند بسیار ناچیز است.

در مدرسه ای واقع در شمالی شهر ˈجبالیهˈ که اکنون به پناهگاه تبدیل شده است، کارشناسان و روان شناسان کودک کاغذ و مداد رنگی به کودکان دادند و از آن ها خواستند هرچه در ذهنشان هست را روی کاغذ بیاورند.

ˈجمالˈ کودک نه ساله با موهای خرمایی رنگش تصویر پدربزرگش را کشید که در حملات رژیم صهیونیستی علیه غزه شهید شده است. وی در زیر نقاشی اش به زبان عربی نوشت: به خاطر شهدا غمگینم.

او در حالی که نقاشی اش را نشان می دهد می گوید: چند روز قبل هواپیماها خانه ما را بمباران کردند. ما مجبور شدیم سریع همه خانه و زندگیمان را رها کنیم. خیلی خطرناک بود.

یکی دیگر از کودکان پدربزرگش را نقاشی می کند که یک پایش را از دست داده است. او نیز در حملات هوایی به شدت زخمی شده است.

به گفته کارشناسان در این کلاس، این گونه تصاویر به کرات نقاشی می شوند: هواپیمایی که آسمان را پوشانده و بمب هایی که بر روی خانه ها فرو می افتند. معمولا در پایین نقاشی ها نوشته می شود ˈمی خواهم به خانه ام برگردم.ˈ

معلم از کودکانی که اطرافش روی موکت نشسته اند می پرسد: چه کسی از هواپیما می ترسد؟

و فورا دستان کوچکی بالا می رود و همهمه ای ایجاد می شود که ˈمنˈ، ˈمنˈ.

دختربچه یازده ساله ای می گوید: من از موشک و هواپیما می ترسم. نیمی از خانه ما ویران شد. ما خانه را رها کردیم و اینجا آمدیم.

بر اساس اعلام صندوق کودکان سازمان ملل (یونیسف) طی حملات رژیم صهیونیستی علیه غزه که از 8 ژوییه (17 تیرماه) آغاز شده و همچنان ادامه دارد، در حدود 300 کودک کشته شده اند.

کودکانی هم که زنده مانده اند می کوشند صحنه های خشونت آمیزی که تجربه کرده اند را درونی نکنند.

در مدرسه، نوجوانان گروه گروه در جلسات نیم ساعته شرکت می کنند.

دو مربی خسته و بی رمق از کودکان می خواهند بدوند، بپرند و فریاد بکشند تا شاید افکار سیاه، ناامیدی و اضطرابی که در ذهنشان انباشته شده تخلیه شود.

دکتر ˈایاد زقوتˈ روانشناسی که برنامه های مربوط به سلامت روحی سازمان ملل در غزه را مدیریت می کند، می گوید: این بچه ها همگی حوادث هولناکی را تجربه کرده اند و درک آن چه در حال اتفاق است برایشان آسان نیست. این که چرا زندگی شان در خطر است، چرا مجبور به ترک خانه هایشان شده اند، این که چرا باید اینجا بمانند و این که چرا شاهد صحنه های هولناک بوده اند.

وی می افزاید: برای آن که مانع از مرور و فکر کردن آن ها درباره این موضوعات شویم سعی می کنیم توجه آن ها را منحرف کنیم و کمکشان کنیم که کمی خوشحال شوند تا شاید اوقاتشان در این پناهگاه اندکی بهتر بگذرد.

این روانشناس می گوید: به طور کلی وقتی کودکان در معرض آسیب های روحی قرار می گیرند، برداشت شان از حوادث می تواند مخدوش شود؛ ممکن است آن ها، خود یا همسایگانشان را مقصر ببینند و این برایشان بسیار مضر است. ما سعی می کنیم این ذهنیت آن ها را برایشان اصلاح کنیم.

هرچند بر اساس این گزارش، پیشرفت چندانی در این زمینه حاصل نمی شود.

در نوار غزه، 460 هزار نفر که بیش از یک چهارم کل جمعیت را تشکیل می دهند در نتیجه جنگ آواره شده اند.

کم تر از 100 مربی روان شناس در حال درمان بیش از 100 هزار کودک هستند.

و تنها در موارد استثنایی کودکان آسیب دیده به جلسات رو در رو و اختصاصی با روانشناسان و روانپزشکان دسترسی دارند. شمار افرادی که این جلسات درمانی برایشان ادامه پیدا می کند حتی به مراتب کم تر است.

غزه در سال های 2008 و 2009 و بار دیگر در سال 2012 هدف حملات رژیم صهیونیستی قرار گرفت، اما تبعات حملات اخیر این رژیم علیه غزه بر آن ها بسیار بیشتر بوده است.

یونیسف برآورد می کند که 326 هزار کودک در غزه به کمک های روان شناختی نیاز دارند.

خبرگزاری فرانسه در پایان می نویسد:کودکان و افراد بالغی که در مراکز سازمان ملل پناه گرفته اند می توانند از کلاس های گروهی استفاده کنند، اما صدها هزار نفر دیگر که در نتیجه این جنگ آسیب دیده اند، در محلات ویران شده دسترسی به هیچ گونه کمکی ندارند.

خاورم**9156 *1446