بیان راز، خیانت در امانت است

عضو هیئت علمی دانشگاه زنجان گفت: سخن‌چینی مصداق بارز امر به منکر است، زیرا با سخن‌چینی و ذکر عادت و رفتار زشت دیگران، به مرور قباحت کار و فعل زشت در جامعه و منظر عمومی از بین می‌رود.

به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، منطقه زنجان، محسن جاهد در سلسله نشست‌های شمیم معرفت ویژه جهادگران جهاد دانشگاهی زنجان، اظهار کرد: در حوزه اخلاق فردی، عناوین مختلفی وجود دارد که در صورت بی‌توجهی به آنها به مشکلات مختلف برمی‌خوریم که از جمله آنها اخلاق در گفتار است.

وی افزود: باید توجه داشت در فلسفه به فعل گفتار توجه ویژه‌ای صورت گرفته است، زیرا به وسیله زبان، به راحتی می‌شود کارهای خوب یا بد را بدون هیچ هزینه مادی و در کوتاه‌ترین زمان انجام داد.

جاهد تصریح کرد: چند فعل اخلاقی در رابطه با زبان مورد تاکید است که از آن جمله "رازداری" است و حتی در روایات اسلام آمده است سخنی که در مجلسی گفته می‌شود یک امانت است و نباید از آن بیرون رود و یا حرفی که به شما زده می‌شود حتی اگر فرد گوینده تاکید بر حفظ آن نداشته باشد شما باید در نگهداری آن کوشا باشید و آن سخن را بازگو نکنید که بیان راز را خیانت در امانت عنوان کرده‌اند.

عضو هئیت علمی دانشگاه زنجان تاکید کرد: سخن‌چینی از جمله افعال نکوهش شده زبان است که در قرآن کریم به شدت این عمل نهی شده است و حتی می‌توان گفت این عمل مصداق بارز امر به منکر است، زیرا با سخن‌چینی و ذکر عادات و رفتار زشت دیگران، به مرور قباحت کار و فعل زشت در جامعه و منظر عمومی از بین می‌رود.

جاهد با بیان اینکه شماتت دیگران به شدت نهی شده است، اظهار کرد: حتی در روایات داریم اگر فردی، کسی را به خاطر انجام عمل زشتی شماتت کند، نمی‌میرد، مگر اینکه به همان عمل گرفتار شود. غیبت و تمسخر دیگران نیز امر نکوهش شده‌ای است و باید توجه داشت شوخی‌هایی که در قالب مطالب خنده دار برای قومیت‌های مختلف منتشر می‌شود از مصادیق همین عمل نهی شده است.

عضو هئیت علمی دانشگاه زنجان با اشاره به اینکه در چند مورد پشت سر کسی صحبت کردن مصداق غیبت نیست، ادامه داد: در زمان دادرسی، مشاوره، شهادت دادن و همچنین در مورد اعمال افرادی که معروف به انجام آن عمل بد هستند ذکر مطالب البته در حد مورد نیاز غیبت محسوب نمی‌شود.

جاهد بیان کرد: در آیه دوم از سوره مبارکه مائده است، "تَعاوَنُوا عَلَی الْبِرِّ وَ التَّقْوی‏ وَ لا تَعاوَنُوا عَلَی الْإِثْمِ وَ الْعُدْوان ِ در راه نیکی و پرهیزگاری با هم تعاون کنید! و (هرگز) در راه گناه و تعدّی همکاری ننمایید" می‌توان گفت شرکت در گناهان زبانی می‌تواند یکی از مصادیق همین آیه باشد.

انتهای پیام