دلايل عمده مرگ كودكان در تصادفات رانندگي/ آموزش تنها راه نجات قربانيان كوچك 

به گزارش خبرنگار مهر، شايد هیچ حادثه ای غم انگیز تر از صحنه تصادف یک کودک نباشد؛ براي آنكه چنين حوادثي كاهش يابد و به حداقل برسد علاوه بر آنكه خانواده ها بايد تذكرات لازم را به كودكان بدهند، لازم است فرهنگ صحيح ترافيك از كودكي و سنين پايين آموزش داده شده و به مرور در جامعه نهادينه شود.

بررسی آمار کشته شدگان در تصادفات بر اساس سن آنها در ایران

بررسی آمار کشته های ناشی از تصادفات بر اساس سن نشان می دهد که گروه سنی زیر 10 سال و هچنین بزرگسالان بالای 60 سال دارای بالاترین درصد فوتی های ناشی از تصادفات هستند و با توجه به اینکه کودکان زیر 3 سال کمتر به عنوان عابر در خیابان ها تردد می كنند گروه سنی زیر 10 سال ، 22 درصد تلفات عابرین را تشکیل می دهند که نشان دهنده تعداد بسیار زیاد تلفات کودکان در سنین بین 4 الی 9 ساله است.

دلايل اصلي تصادفات كودكان

فکر کودکان محدود است و نمی توانند در یک لحظه به چند چیز فکر کنند . ممکن است یک کودک بداند که چه زمانی برای عبور از عرض خیابان امن و مطمئن است ، اما یک تغییر ناگهانی شرایط ترافیک باعث گیج شدن او می شود . ممکن است در تشخیص جهت صدای اتومبیل هایی که به سمت شان می آیند ، دچار مشکل شوند .

از آنجا که اطلاعات کودکان از تصادف ،مجروحیت و مرگ محدود و اندک است ، چندان توجهی به توصیه های والدین و اخطار های ایمنی موجود در سطح راه و خیابانها ( علایم هشدار دهنده ) نمی کنند .کودکان قادر به تخمین سرعت و فاصله اتومبیلی که به سمتشان می آید نیستند از این رو عبور از عرض خیابان برای آنها خطرناک است . کودکان بر خلاف بزرگسالان به چیزهایی که در زاویه دید آنها ست توجهی ندارند و همین مساله باعث می شود آنها به اتومبیلی که از پشت سر می آید توجه نکنند . کوچک بودن جثه کودکان باعث می شود که وقتی از میان اتومبیلهای پارک شده وارد خیابان می شوند ، دید کافی از سطح سواره رو نداشته باشند . زمانی که در حال عبور از عرض خیابان هستند و اتومبیلی به سمت آنها می آید،. کودکان به چیزهایی توجه می کنند که ممکن است حواس آنها را پرت کند . بازیگوشی و دادن مسابقه با هم گاهی باعث می شود که بچه ها به خطر وسایل نقلیه توجه نکنند . هنگامی  که کودکی از عرض خیابان دوطرفه عبور می کند ، سرعت زیاد وسایل نقلیه در یک جهت می تواند عاملی باشد تا او توجه خود را نسبت به جهت دیگر خیابان از دست بدهد و به علت حواس پرتی ، رفتارش دستخوش تغییر شود.

پیشنهادهایی برای اصلاح رفتار کودکان

شناخت رفتار کودک در ترافیک از آن رو اهمیت دارد که برای برنامه ریزی آموزشی ابتدا باید این رفتارها شناخته شود تا بتوان آموزشهای لازم را برای اصلاح و بهبود آنها تدارک دید .

دویدن ناگهانی به خیابان، رها کردن دست بزرگتر خود به هنگام عبور از خیابان ، عبور از خیابان از محل های غیر مجاز، بی توجهی به چراغ عابر پیاده، نبستن کمربند ایمنی در اتومبیل، نشستن در صندلی جلو، نشستن روی پای والدین به هنگام رانندگی، حرکت با دوچرخه در میان سایر وسایل نقلیه و... از جمله رفتارهاي نادرستي است كه كودكان در تردد هاي شهري دارند و بايد مورد اصلاح قرار گيرد.

گام نخست آموزش ترافیک از خانواده آغاز می شود و اگر افراد خانواده با فرهنگ ترافیک آشنا شوند و در رفتار خود آن را رعایت کنند ، می توانند بر فرزندان خود نیز تاثیر بگذارند .

مرحله دوم آموزش در مهد کودک ها و کودکستان هاست . مربیان مهد کودک می توانند به صورت نظری و عملی کودکان را با عبور و مرور و خطراتی که آنها را تهدید می کند، آشنا سازند. می توان از بازیها و اشعار و نقاشی برای آموزش بهره گرفت .

مرحله سوم آموزش نيز زمانی است که کودک وارد دبستان می شود . این مرحله در صورت عدم توجه کافی می تواند خطرناک ترین مرحله باشد ، زیرا عوامل گوناگونی در این گروه سنی موجب افزایش خطرات می شود، از جمله طولانی بودن و خطرزا بودن مسیر خانه به مدرسه ، بازی گوشی کودک ، شوخی با همکلاسی ها ، تمایل به تنهایی رفتن و به طور مستقل کار کردن.

مرحله چهارم زمانی است که کودک وارد دوره راهنمایی می شود. در این مرحله از آموزش ، مدرسه نیز مسئولیت هماهنگی با اولیا را دارد. باید ضمن انتخاب گذربان یا پلیس برای کمک به دانش آموزان برای عبور ایمن ، دانش آموزان را فعالانه درگیر کرد.لازم است متناسب با کلاس و سن دانش آموزان دروسی در کتابهی درسی گنجانده شود.

پارك آموزش ترافيك كودكان گزينه اي ايده آل براي فرهنگ سازي

براي ارتقاء ايمني ترافيك بايد آموزش در تمام مقطع سني وجود داشته باشد چرا كه در بين گروه هاي مختلف آسيب پذير در محيط ترافيك ، كودكان بيشتر به جهت عدم آموزش آسيب مي بينند. علاوه بر آموزش هاي مستقيم ترافيك امروز در دنيا روش هاي علمي و غير مستقيم بيشتر به كار گرفته مي شود، كه يكي از روش هاي آموزش عملي استفاده از پارك هاي آموزش ترافيك است.

ايده پارك آموزش ترافيك با استفاده از خودروهاي كوچك نخستين بار توسط يك فرد آلماني فنلاندي الاصل به نام (جاكا ناپاري ) ارائه شد. به همت او نخستين پارك مجهز به چراغ راهنما و تابلوهاي ترافيك و خط كشي معابر در سال 1989 ميلادي در شهر هامبورگ آلمان گشايش يافت.

در حال حاضر بيش از صدها پارك آموزش ترافيك در كشورهاي مختلف دنيا از جمله اتريش، آلمان ، سوئيس، فرانسه، بريتانيا، لهستان، روسيه، پرتغال، اسپانيا، فنلاند، هندوستان، چين، كره، ژاپن و اسكاتلند و …. مورد بهره برداري قرار گرفته است.نخستين پارك آموزش ترافيك در ايران نيز توسط سازمان حمل و نقل و ترافيك تهران طراحي و اجرا شد و در سال 1381 مورد بهره برداري قرار گرفت.

علاوه بر آموزشهاي لازم در پارك آموزشي محوطه هاي تفريحي جهت سرگرمي كودكان طراحي شده است .در كنار محوطه هاي تفريحي، خودروهاي كوچك برقي ،ماشين پدالي در مسير هاي مشخصي به صورت يك يا چند دور رفت و برگشت عمل مي كنند.

اينگونه وسايل نقليه كوچك تفريحي به نام ماشين هاي گو-كارت (Go-carts ) معروف هستند. كرايه دوچرخه يكي از موارد ديگري است كه در اين پارك ها انجام شده است.

ابتكار ديگري كه در اين پاركها صورت مي گيرد محوطه كوچكي در مقياس بسيار ريزتر از پارك هاي آموزش ترافيك به صورت يك شهر مينياتوري ماكت سازي مي شود به همراه وسيله نقليه هاي اسباب بازي كه در امر آموزش ترافيك از اين مورد استفاده مي كنند.

در هر صورت تنها راه جلوگيري از آسيب ديدگي و فوت كودكان در سوانح و حوادث ترافيكي، آموزش صحيح ترافيك و آگاه سازي آنها از خطرات احتمالي است كه اين مهم نه تنها در تهران بلكه در تمام شهرهاي كشور بايد به طور يكپارچه محقق شود.