بمباران شیمیایی سردشت؛ترازوی قضاوت حامیان حقوق بشر

تیرماه در تاریخ معاصر ایران یادآور حوادث مهمی است. انفجار دفتر حزب جمهوری اسلامی و شهادت 72 نفر از عالی ترین و تاثیرگذارترین چهره های نظام اسلامی ، ترور نافرجام مقام معظم رهبری در مسجد ابوذر تهران درست یک روز بعد از این حادثه و بمباران شیمیایی غیرنظامیان سردشت در آذربایجان غربی، حوادث دردناک اولین روزهای تابستان سال های 1360 و 1366 هستند.



**کرکس های مرگ در آسمان سردشت

هفتم تیر ماه سال 1366یک روز تابستانی عادی در سردشت بود.اگر نبود سایه شوم جنگ تحمیلی رژیم صدام علیه ایران می شد از شادی دانش آموزان این شهر از تمام شدن امتحانات ثلث سوم و شروع تعطیلات تابستانی لذت برد، اما چند دقیقه قبل از اینکه عقربه های ساعت 16 و 30 دقیقه عصر را نشان دهند،چهارفروندبمب افکن عراقی در آسمان سردشت ظاهر شدند و بمب های شیمیایی حاوی گاز ˈخردل آرسنیک ˈ معروف به گاز ˈخردل کثیفˈ را در چهار نقطه پرجمعیت شهر پرتاب کردند.

میراث شوم محموله های مرگ رژیم بعث در سردشت، بیش از 100 شهید غیرنظامی بود و حداقل 8000 انسان بی گناه دیگر دچار مصدومیت شیمیایی شدند که آنهایی که هنوز زنده اند، با رنج های بیشماری دست و پنجه نرم می کنند.

*

**ردپای شوم مدعیان حقوق بشر در جنایات جنگی عراق

عراق درسال1359 (1980 میلادی)،مقادیری ازعوامل شیمیایی ومواداولیه ساخت تسلیحات شیمیایی را ازشوروی سابق به خاک خود انتقال داد و باخریدتجهیزات ویژه ازکشورهای اروپایی وآمریکا،تولیدمستقل جنگ افزارهای شیمیایی را کلید زد.

دو سال بعد در سال 1361، صدام با شرکت آلمانی ˈدرایرایخˈ قراردادی امضا کرد و گاز اعصاب را به زرادخانه کشتار جمعی خود اضافه کرد.

وقتی یک کشتی عراقی در بندر ˈنرماندیˈ فرانسه توقیف و 35000 تن ماده ˈدی متیلتسنوتاتˈ که در بندر ˈلیورپولˈ به مقصد کویت و برای تحویل به رژیم عراق بارگیری شده بود، کشف شد، لندن در ادعایی مضحک اعلام کرد هدف از فروش این مواد به بغداد، تولید حشره کش!! بوده است.

ردپای شوم اروپا در جنایات جنگی عراق را می توان در همکاری شرکت پتروشیمی ˈفیل پیندرˈبلژیک یافت که درسال 1362شمسی، 500 تن ماده اولیه تولید گازخردل رابه عراق فروخت.

شاید عده ای تصور کنند که رژیم بعث نخستین بار در سال 1366 از تسلیحات شیمیایی استفاده کرد ،اما رزمندگان جبهه ˈشلمچهˈ نخستین قربانیان خاموش این جنگ افزارها بودند و بعد از آسمان ˈمیمکˈ شاهد ورود سفیران مرگ دیکتاتور معدوم عراق بود.

عراقی ها ازاوایل سال 1361، استفاده از عوامل شیمیایی را به طور پراکنده آغاز کردند و یک سال بعد، این ˈپیرانشهرˈ و منطقه ˈپنجوینˈ به فهرست قربانیان تحفه های مرگبار متحدان صدام اضافه شدند.

به این ترتیب، استفاده سریالی عراق از تسلیحات شیمیایی علیه ایران کلید خورد و شهدا و مجروحان شیمیایی عملیات های والفجر 2،والفجر 4،خیبر،بدر،والفجر 8 وکربلای 5 کارنامه صدام را سیاه تر کردند. دیکتاتور عراق، سرمست از کمک های سخاوتمندانه متحدان خود در 27 اسفند ماه سال 1362، برای اولین بار درتاریخ جنگ های دنیا ازگاز اعصاب استفاده کرد.

بعد از این حادثه بود که عراق مجبور شد به خاطر علنی شدن ابعاد وسیع استفاده از تسلیحات شیمیایی علیه مردم و رزمندگان ایران در مجامع بین المللی، موقتا بکارگیری این جنگ افزارها را متوقف کند اما کمتر از دوسال بعد در زمستان سال 1364، بعد از تصرف ˈفاوˈ توسط ایران، بار دیگر زرادخانه های شیمیایی خود را علیه ایران به کار انداخت.

اوایل سال 1366 نیز، جبهه ˈسومارˈ شاهد بکارگیری وسیع این تسلیحات بود.پس ازعملیات والفجر 8 ،نیروهای عراقی حدودهفت هزارگلوله خمپاره حاوی موادشیمیایی به سمت مواضع رزمندگان ایران شلیک کردند که تا آن زمان بی سابقه بود.

طی 20 روز، بمب افکن های عراقی صحنه عملیات را با هزار بمب شیمیایی آلودند و مناطق غیرنظامی بیش از 30 بار هدف قرار گرفت که فجایع سردشت و حلبچه که با بمباران اتمی هیروشیماوناکازاکی ژاپن قابل مقایسه است، عمده ترین آنهاست.

در جنگ تحمیلی، بیش ازیکصدهزارنفر از مردم و غیرنظامیان بی دفاع کشورمان طی حملات شیمیایی مکرر رژیم صدام، با گازهای اعصاب، تاول زا و خردل شهید و مجروح شدند.



** اسناد سازمان ملل

در وب سایت سازمان ملل متحد (www.un.org) ، در بخش اسناد رسمی شورای امنیت، سند شماره S/18852/ADD.1 به تاریخ 18 می 1987 (28 اردیبهشت ماه سال 1366) مدارکی وجود دارد که گوشه ای از جنایات جنگی رژیم بعث را حکایت می کند.

این سند، گزارش هیات پزشکی است که از سوی ˈخاویر پرز دکویارˈ، دبیر کل وقت سازمان ملل،مامور شده بود صحت ˈادعایˈ بکارگیری تسلیحات شیمیایی در جنگ ایران و عراق را بررسی کنند.

در این سند نام ده ها مرد، زن و کودک غیرنظامی ایرانی درج شده که در شهرهای خرمشهر، سردشت، آبادان و بانه طی حملات شیمیایی عراق مجروح شده اند. جوان ترین مجروح یک دختربچه دو ساله کرد است و مسن ترین آنها مردی 65 ساله که در خرمشهر مجروح شده است.

در کنار اسامی قربانیان غیرنظامی، نام ده ها نوجوان و جوان ارتشی، سپاهی و بسیجی ایرانی را نیز می بییند که در جبهه های شلمچه و فاو با مواد شیمیایی مصدوم شده اند.

صاحب یکی از این اسامی، که در زمان حمله تنها 16 سال داشته است اکنون یکی از فعالان ˈموزه صلحˈ تهران است. این گزارش، وضعیت عمومی ˈعلیرضا یزدان پناهˈ، جانباز شیمیایی 70 درصد با گاز خردل که در فروردین ماه سال 1366 در خرمشهر هدف حمله شیمیایی قرار گرفت، را ˈبسیار وخیمˈ توصیف کرده است. خلاصه درج شده در این پرونده به استفراغ های شدید، سوختگی شدید گلو، جراحت وسیع چشم ها، وخامت شرایط تنفسی، وضعیت تهدید کننده سلول های خونی، آسیب کلیوی و سوختگی های شدید حکایت دارد.



**ایستادگی تمام قد یک ملت در برابر تجاوز یک دنیا...

اگر هشت سال جنگ تحمیلی علیه کشورمان را جنگ عراق علیه ایران بدانیم، سخت در اشتباه هستیم ،چرا که این رژیم صدام نبود که به اذعان سازمان ملل آغازگر جنگ بود بلکه کشورهایی که اکنون خود را ˈجامعه بین المللیˈ می خوانند و شرکای ریز و درشت آنها همه جانبه از دیکتاتور سابق عراق حمایت کردند تا ˈسردار قادسیهˈ چکمه های خود را در تهران از پا درآورد.

و اگر نبودند مردان، زنان و نوجوانان دلیر ایران که ˈسر به دشمن دادن را به از کشور به دشمن دادنˈ می دانستند، امروز ایران سرنوشتی داشت شبیه به افغانستان و عراق کنونی.

حملات شیمیایی عراق علیه ایران بعد از جنگ جهانی اول بی سابقه بود و نقض آشکار پروتکل 1925 ژنو محسوب می شد.

هزاران انسان بی گناه جان باختند و ناله های جگرخراش بیش از یک صد هزار مصدوم شیمیایی با دردناک ترین و زجرآورترین جراحات پوستی، ریوی و چشمی گوش های تاریخ را پر کرد.اکنون چشم های نابینا، قرنیه های پیوند شده، سرفه های بی امان،ریه های سوراخ شده و پوست های پاره پاره بازماندگان این حملات سندی است که با گویاترین بیان، سلاخی شدن حقوق بشر را فریاد می زند.



**بشر کیست و حقوق یعنی چه؟

زمانی که رژیم بعث عراق دست به کشتار شیمیایی غیرنظامیان زد، دولت سعودی حجاج ایرانی را به خاک و خون کشید و ناو آمریکایی ˈوینسنسˈهواپیمای مسافربری ایران راهدف قرارداد، جامعه بین المللی نه تنها داعیه دفاع ازحقوق بشر سر نداد ،بلکه ضجه های بازماندگان این حملات در کف زدن های حضار در مراسم اعطای مدال افتخار به فرمانده این ناو از سوی دولت ˈریگانˈ به گوش نرسید.

تجاوز 60 ساله رژیم صهیونیستی به فلسطین همزمان با تصویب اعلامیه جهانی حقوق بشردرسال 1948!،کشتار ˈصبراˈ و ˈشتیلاˈ و ˈدیریاسینˈ، بمباران های شیمیایی آمریکا در ویتنام و ˈعامل نارنجیˈ که هنوز قربانی می گیرد، نسل کشی مسلمانان در ˈبوسنیˈ و ˈکوزووˈ،هیچ فعال حقوق بشری را در غرب آشفته نکرد.

شورای امنیت با خونسردی دست روی دست گذاشت تا قریب به یک میلیون نفر طی صد روز در ˈروانداˈ قتل عام شوند.

اکنون بودایی ها در میانمار به فجیع ترین شکل مسلمانان را زجرکش می کنند و رسانه های دنیا سکوت کرده اند تا مبادا خواب خوش انسان دوستان حامی بشریت آشفته شود.

سازمان ملل فقط در مورد خطر نسل کشی و فاجعه انسانی در آفریقای مرکزی و سودان جنوبی هشدار می دهد و انگشت اتهام هیچ سازمان و گروه انسان دوستی در غرب، استعمارگران سابق اروپایی را نشان نمی دهد.

رسانه ها و سخنگویان جامعه جهانی که ادعاهای دروغین آنها در خصوص مبارزه با تروریسم گوش فلک را کر می کند، تکفیری های بعثی و گروه های مشابه آنها در عراق و سوریه را ˈجهادی های اسلام گراˈ!! می نامند.

ˈبوکوحرامˈ همچنان به ربودن زنان و دختران در نیجریه ادامه می دهد و هیچ سازمانی برای مبارزه با این جاهلیت قرن بیست و یکم کاری نمی کند...

و سال هاست که جامعه جهانی خودخوانده درسکوتی مرگبار و باچشمانی خون گرفته این جنایات را که همگی یا با بازی های المپیک همزمان بوده اند یا جام جهانی فوتبال، به تماشا نشسته است و زیر پاگذاشتن تمام 30 ماده اعلامیه حقوق بشر رامصداق نقض حقوق بشر نمی داند.

مطابق مفاد یک تاسه این اعلامیه ˈتمام ابنای بشرآزاد زاده شده ودرحرمت وحقوق باهم برابرند...ˈ ، ˈهمه انسانها بی هیچ تمایزی از هر قوم و نژاد که باشند،اعم از نژاد،رنگ،جنسیت،زبان،مذهب،عقاید سیاسی یاهرعقیده دیگری، خاستگاه اجتماعی وملی، [وضعیت] دارایی، [محل] تولد یا درهرجایگاهی که باشند،سزاوارتمامی حقوق و آزادی های مصرح دراین «اعلامیه»اند و «هرفردی سزاوار و محق به زندگی،آزادی وامنیت فردی است.»

و در این میان سال هاست که سووالی ذهن ها را آزار می دهد و آن این است که در این اعلامیه جهانی ˈبشرˈ یعنی چه و ˈحقوقˈ و ˈآزادیˈ چه معنایی دارد و چه کسانی و یا ارگان های بین المللی مسوول محاکمه حامیان دروغین حقوق بشر هستند؟.



آذین صحابی

**9930** 5981