تیم ملی ایده داشت، توانش را نداشت

تیم ملی به خواسته خود رسید که نباختن بود اما ایده ای برای حمله نداشت! اگر برای حمله ایده می داشت می توانست یکی دو حمله خلق کند و حتی پیروز شود...

این اظهار نظر کارشناس برنامه 2014 بود!

تیم ملی خوب بود یا بد؟ زیبا بازی کرد یا زشت؟ می توانست بهتر از این ها بازی کند و پیروز شود یا توان خود را به بهترین شکل ممکن به نمایش گذاشت؟

دوست داشتن یک حس است. حسی که قابل انتقال و قابل عرضه نیست. باید شرایطش پیش آید و درک شود تا به این حس رسید. تجربه هم همین طور است. بازیکن و تیم باید در شرایط قرار بگیرد که تجربه را بارگیری کند و گرنه تجربه چیزی نیست که منتقد با تحلیل انتقال دهد یا مربی با حرف آن را عرضه کند.

تیم ملی شایستگی کسب یک امتیاز در برابر نیجریه را داشت که به این یک امتیاز رسید. پس این یک امتیاز شایسته بود و نشان از بازی خوب ملی پوشان داشت.

ایران نه در مدت زمانی که کروش به تهران آمده، بلکه در سال های اخیر کمتر پیش آمده بازی دوستانه بزرگی را برگزار کند تا کسب تجربه کند. این تیم از دل لیگی برخاسته که نه به زعم کروش بلکه به زعم سازمان لیگ برتر میزان دوندگی اش 5/5 کیلومتر بوده، ایرانی ها در دقایق ابتدایی غرق در جو بازی بودند. البته که گناهی نداشتند چون این شرایط را تجربه نکرده بودند اما امروز این شرایط را تجربه کرده اند و بی شک در آتی بهتر بازی خواهند کرد.

تیم ملی ایده ای برای حمله نداشت؟ اگر تیمی که کروش شکل داده ایده ای برای حمله نداشت پس چطور به عنوان تیم نخست گروه A به جام جهانی صعود کرده و اکنون یکی از 32 تیم حاضر در این پیکارها است. اتفاقا تیم ملی برای حمله ایده داشت اما توان اجرایش را نداشت. باور کنید این قضاوت منصفانه تری است.

خسرو حیدری مهره تهاجمی است. او در استقلال گلزن و گلساز است. هم چنین احسان حاج صفی. کافی است یکی از بازی های احسان حاج صفی را در سپاهان مرور کنید. اشکان دژاگه مهره تهاجمی است یا تدافعی؟  این را از عملکرد او در فولام پاسخ بگیرید. رضا قوچان نژاد در نوک خط حمله وظیفه اش گلزنی بوده و آندو هم به این ها کمک می کرده. چرا با وجود این همه مهره تهاجمی کم به دروازه نیجریه نزدیک شدیم و اندک صاحب موقعیت شدیم؟ به خاطر اینکه بیشتر توانمان صرف دفاع کردن شد تا حمله کردن و این هم طبیعی بود. اگر ما بیشتر می رفتیم سمت حمله کردن تا دفاع کردن آنوقت چند گل می خوردیم و امروز کروش و تیمش سیبل می شدند.

کروش درست اندیشید و درست تدیبر کرد و بچه ها درست بازی کرده و البته فوق العاده تلاش کردند.

به این ها ناتوانی فدراسیون فوتبال در طراحی بازی های دوستانه برای تیم ملی را اضافه کنید. خداحافظی نابهنگام مجتبی جباری دست کروش را در پوست گردو گذاشت و این سبب حضور اشکان دژاگه در پست پلی میکر شد. پستی که او اصلا تخصصش را ندارد و در بازی با نیجریه بی تعارف اصلا خوب نبود.

میانگین سنی تیم ملی هم بالاست. فوتبال باشگاهی تهی از ستاره شده و تکیه گاهمان هنوز به جواد نکونام است که بیش از یک دهه است که در این فوتبال حضور دارد.

حال شما با این اوصاف بگوئید که تیم ملی در برابر نیجریه خوب بود یا بد؟

251 251