یک فعال دانشجویی: استفاده از ادبیات نامناسب موجب رواج افراطی‌گری می‌شود

عضو انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه تهران گفت: ادبیات تخریبی و هتاکی در فضای سیاسی کشور در دهه گذشته بسیار شدیدتر و پررنگ‌تر شد و البته این نحوه ادبیات بویژه از سال 88 و بعد از انتخابات بسیار عیان‌تر بود که نمود بارز آن را در برخی مناظره‌های آن سال شاهد بودیم.

مسعود احمدزاده در گفت‌وگو با خبرنگار سیاسی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، اظهار کرد: شاید بتوان ادعا کرد که متأسفانه بعد از مناظره‌ها نظام توسط رفتارهای ناپخته برخی از افراد در آن روزها به نوعی شکست ارزشی دچار شد به گونه‌ای که به نظر من اولاً عموم مردم را نسبت به صداقت در گفتار و کردار برخی بزرگان دچار تردید کرد و ثانیاً موجب شد نظام در نظر مردم و بویژه قشر مهم و آینده‌ساز و جوان کشور دچار سوالات بنیادین شود و به عبارت دیگر در نظر آنها جایگاه ارزش‌های نظام دیگر آن جایگاه قبلی نبود.

وی ادامه داد: جالب‌تر آنکه نخبگان سیاسی کشور بعد از اتفاقات انتخابات به جای آنکه فضای سیاسی و اجتماعی کشور و اذهان عمومی مردم را آرام کنند، بارها و بارها با استفاده از همین ادبیات ناپسند در مجامع و تریبون‌های مختلف از جمله مجلس، رسانه‌ها و جراید، غبارآلوده‌تر کردن فضا را موجب شدند.

این فعال دانشجویی افزود: تأسف‌برانگیز است که ادبیات ناصحیح، منابر، مساجد و مجالس امام حسین(ع) را نیز تحت تأثیر قرار داده است، به گونه‌ای که برخی از مداحان در مجالس عزای امام حسین(ع) منویات شخصی خودشان را دنبال کرده و بسیاری از شخصیت‌های بزرگ انقلاب و حتی یاران اصیل امام و انقلاب را مورد هتاکی قرار می‌دهند که این امر چیزی جز توهین به ساحت قدسی این اماکن و مجالس نورانی نبوده و نیست.

وی با اشاره به استفاده برخی از شخصیت‌ها از ادبیات تخریبی در تریبون‌های رسمی در زمان حاضر نیز گفت: اینگونه تندروی‌ها و بی‌ادبی‌ها جز ضربه زدن به نظام جمهوری اسلامی، مخدوش کردن چهره اسلام و متزلزل ساختن پایه‌های اعتقادی مردم نتیجه دیگری ندارد و اقدامات چنین افرادی نه تنها رنگی از خدمت ندارد بلکه با توجه به آنچه عرض کردم، مصداق بارز و مشخص خیانت است.

احمدزاده با بیان اینکه "استفاده از ادبیات نامناسب موجب رواج افراطی‌گری می‌شود"، خاطرنشان کرد: افراطی‌گری در فضایی مجال حضور می‌یابد که عملاً فرصت نقد و تحلیل بسیار محدود و کم باشد. در سال‌هایی که گذشت، آزادی بیان، کرسی‌های آزاداندیشی، نقد فضای سیاسی و حتی نقد عملکرد سردمداران سطح اول سیاسی فقط واژه‌هایی بودند که تنها برای آراستن جملات و مصاحبه‌ها مورد استفاده قرار گرفتند.

وی اضافه کرد: طی سال‌های اخیر بویژه در فضای دانشگاه شاهد آن بودیم که هر نقدی از فضای سیاسی و اجتماعی کشور چه از طرف اساتید و چه از طرف دانشجویان هزینه‌های بسیاری برای آنها به دنبال داشت از جمله بازنشستگی‌های پیش از موعد، تعلیق و در مواردی اخراج. با وجود چنین فضایی و با حذف اقشار فرهیخته و دانشگاهی و همچنین حذف نخبگان سیاسی و زندانی کردن آنها آیا توقعی جز رشد افراطی‌گری می‌توان داشت؟ آیا حمله عده‌ای ناشناس و غیر دانشجو در روز 16 آذر در دانشگاه تهران به دانشجویان، در چنین فضایی غیر قابل پیش‌بینی خواهد بود؟ در شرایط کنونی که نگاه دولت مانند گذشته امنیتی نیست، شاهدیم که همان عده با توجه به اینکه سکه‌شان دیگر قیمت ندارد، هر از گاهی با مطرح کردن برخی موضوعات که هیچ اولویتی ندارد، برای دولت مسأله و بحران‌آفرینی می‌کنند.

این فعال دانشجویی، بسط کرسی‌های آزاداندیشی به معنای واقعی در فضای دانشگاه، باز کردن فضای سیاسی کشور، باز کردن فضای نقد در روزنامه‌ها و جراید و از همه مهمتر پرهیز از بروز تک‌صدایی از جمله در صداوسیما زا از جمله ضرورت‌های امروز کشور دانست و افزود: یکی از عناصر مهم، تبیین آرمان‌های اصیل انقلاب بدون سوگیری برای همه اقشار مردم و البته افزایش ظرفیت نقدپذیری در فضای عمومی جامعه و در نهایت صبر نخبگان سیاسی و اجتماعی تأثیرگذار در مقابل نقدها و آراء مختلف است، چراکه جامعه باید در نهایت به بلوغی دست پیدا کند که خود درست و نادرست را تشخیص دهد و آزادانه بتواند انتخاب خود را بیان کند.

انتهای پیام