آمریكایی ها ته مانده آبرو و ژست دموكراسی خود را به پای تروریست ها ریختند

رییس سازمان بسیج مستضعفین تاکید کرد: انتخابات آزاد و آرام با مشاركت بالای 70 درصد مردم سوریه ته مانده ی ژست دموكراسی و حقوق بشر امریكا و اروپا را به زباله دان تاریخ فرستاد و ناتوانی امریكا را بار دیگر اثبات كرد.

به گزارش ایلنا، محمدرضا نقدی رییس سازمان بسیج مستضعفین با اشاره به انتخابات سوریه در یادداشتی در پایگاه اینترنتی بسیج نوشت:

بعد از شكست های پی در پی استكبار از جبهه مقاومت در فلسطین و لبنان، تحلیل امریكا این بود كه سوریه بخاطر تنوع قومی و مذهبی و نداشتن ایدئولوژی فراگیر، آسیب پذیرترین حلقه از زنجیره مقاومت است و به همین دلیل آمریكایی ها تصور می كردند با هجوم به این حلقه می توانند خط مقاومت را بشكنند و سپس این شكست را به لبنان و فلسطین تعمیم دهند، اما نتیجه برعكس شد.

امریكایی ها ته مانده آبرو و ژست دموكراسی و حقوق بشر خود را به پای تروریست های خشن ریختند و ضد انسانی ترین صحنه های تاریخ را در عصر رسانه در پرونده خود، نزد افكار عمومی جهان ثبت كردند.

حضور بالای 70 درصد مردم سوریه، حتی آوارگان در این انتخابات، چیزی جز واكنش به این خشونت آمریكایی نبود و در حقیقت این آراء، بازتاب آراء افكار عمومی جهان است.

الان در كانون های طراحی و اتاق های فكر امریكا غوغاست. استراتژیست هایی كه برای امریكا این تصمیم سازی غلط را طراحی كرده اند بهت زده شده و قدرت تحلیل این شكست را ندارند.

از یك طرف با خطر بازگشت تروریست ها به كشورهای اروپایی مواجه هستند. از سوی دیگر با آثار این شكست سنگین در تقویت جنبش بیداری اسلامی روبرو شده و از طرف دیگر تحكیم موقعیت و افزایش اقتدار بین المللی جمهوری اسلامی ایران و حزب الله لبنان سردرگمی عجیبی را در محافل نظریه پردازی امریكا پدید آورده است، كه می توان آن را به سردرگمی تئوریسین های شوروی سابق بعد از شكست افغانستان تشبیه كرد.

آثار شكست آمریكا در سوریه از تسخیر لانه جاسوسی كمتر نیست، اگر در آنجا هیمنه آمریكا شكسته شد، اینجا هیمنه ی ائتلاف بزرگ آمریكا، اروپا، ارتجاع منطقه و رژیم صهیونیستی درهم شكست.

تداوم شكست های زنجیره ای ایالات متحده امریكا در عرصه بین المللی كه از ناتوانی در حفظ رژیم پهلوی آغاز شده و تا سوریه ادامه یافته، از یكسو اوضاع آشفته داخلی امریكا و اروپا و از سوی دیگر نشانگر آنست كه لیبرال دموكراسی به پایان راه رسیده و دیگر قدرت تحلیل شرایط را ندارد و مانند سوسیالیزم باید كنار رود و جای خود را به تفكر توانمند جدیدی بدهد.