ماجرای سکوت معنادار خبرآنلاین و یک نکته کوچک

دریچه سیاسی برای دیدن هر موضوعی، اشکالاتی هم به وجود می آورد.یکی از آنها، زود قضاوت کردن است سکوت معنا داری که به سوال بزرگ برخی رسانه ها برای تشابه چهره بنده با محسن مقصودی مجری برنامه ثریا ایجاد شده بود را اینجا می شکنم!

 ماجرا از تشابه چهره ما دو نفر آغاز شد .یکی دو روز بعد از برگزاری همایش دلواپسیم که محملی برای نقد توافق ژنو بود،دوستان لینک مطلبی را برایم فرستادند که مجری ثریا را  یکی از حاضران در این مراسم خوانده بودند . در متن خبر برای این استناد به این موضوع، به دو عکس استناد شده بود.

عکس اول گفت وگوی محسن مقصودی با فریدون عباسی رئیس سازمان انرژی در یک سال قبل تر از آن بود و عکس دوم هم تصویر حضور بنده در مراسم. شرکت رئیس سابق سازمان انرژی اتمی و حضور من به عنوان خبرنگار خبرآنلاین،دوستان یکی از سایت های خبری را به اشتباه انداخت و این تصور پیش آمد که بنده و مجری ثریا، یکی هستیم! این خبر به سرعت در سایت های مختلف و یکی از خبرگزاری ها باز نشر داده  شد. این وجیزه بیان دو نکته درباره این اشتباه رسانه ای است.

اول:جدا از خبط برخی  سایت های خبری و اشتباه آنها در خصوص این مساله که بیشتر از عینک سیاسی و زرد شدن بیش از اندازه فضای سیاست داخلی نشات می گیرد ،عامل مهمتر در این اشتباه، هیجان زدگی فضای رسانه ای کشور  است.

هیجان زدگی در حوزه رسانه در کشور ما، امری است که معلول متوسط سنی جوان بدنه رسانه ای کشور است؛ بارها از اساتید ارتباطی شنیده ام که باید سراغ بسیاری از دانشجویان روزنامه نگاری را بعد از چند سال، به جای روزنامه از حوزه صنعت، تجارت و دلالی و... گرفت.

در کنار اشتباه های رسانه های حامی دولت، شلوغ بازی رسانه های منتقد  و متهم کردن خبرآنلاین به سکوت معنادار! همگی از همان هیجان زدگی -بخوانید جو زدگی- نشات می گیرد.

دوم:این حرف ها نه از سر اپوزسیون بازی یا روشنفکری که از خطری است که احساس می شود، اما دیده نمی شود؛جوان بودن سنی افرادی که در حوزه رسانه های ما-اعم از خبرنگار، دبیران سرویس و سردبیران - فعالیت می کنند اگر چه یک فرصت است، اما اشکالاتی هم دارد.نبود تجربه تاریخی برای بسیاری از روزنامه نگاران،نداشتن عقبه از رخدادهای گذشته که معمولا در دولتهای متفاوت هم تکرار می شود موجب می شود آنها در مواجهه با عملکرد دولتها، دچار هیجان زدگی شوند؛ اشتباه در تشخیص بنده با یک مجری تلویزیونی ازنگاهی نشات می گیرد که همه چیز را از دریچه سیاسی می بیند.

ندیدن بسیاری ازمسائل کشور و بیش از حد سیاسی بودن رسانه های مکتوب و مجازی ما، در کنار بی توجهی تلخ صدا وسیما به مسائل جامعه و چشم بستن بر برخی واقعیت ها، در کنار دغدغه کلیک،موجب شده هر حاشیه سیاسی در سایت های خبری به پربازدید ترین خبرها تبدیل شود.

کنار این مساله، گرفتن اخبار ایران از رسانه های آن طرف آبی،واقعیتی است که باید بیشتر درباره آن حرف زد.نه اینکه ما از محدودیت ها و حساسیت ها در خبر تلویزیون بی اطلاع باشیم، اما خط قرمز های بی ربط و البته سلیقه ای، بلای جان خبرنگاران تلویزیون است.

از برخی از دوستان خبرنگار واحد مرکزی خبر شنیده ام بسیاری از خبرهای معمولی در رسانه های دیگر، جایش تنها در اخبار ویژه واحد مرکزی خبر است.این امر،موجب می شود هر سال سوژه های رسانه ای ما قابل حدس زدن باشد.برای تست این مساله می توانید یکی از روزنامه های یومیه را در سالهای قبل تورق کنید تا متوجه شوید که مسائل ما چندان فرقی نکرده است. در حالی که بسیاری  موضوعات بکر وجود دارد که به راحتی از کنار آنها می گذریم چون نه حال پرداختن به آن را داریم و نه فضای سیاسی- رسانه ای کشور به این موضوع ها مجال می دهد.

برای اینکه حرف کلی نزده باشم فقط یک مثال می زنم و بحث دراین زمینه بماند برای آینده.آیا به همان اندازه که موضوع دریاچه ارومیه برای دولتمردان و رسانه های ما مهم است، مساله دریاچه هامون که بزرگ‌ترین پهنه آب‌های شیرین سیستان است ونقش اساسی در زندگی مردم این منطقه دارد،در رسانه های ما بازخورد داشته است؟ یک جستجوی کوتاه پاسخ را مشخص می کند...

متن گفت وگو با محسن مقصودی مجری و تهیه کننده برنامه ثریا را اینجا ببینید.

29/212