راهکارهای مناسب برای تربیت فرزندان

معاون مرکز رسیدگی به امور مساجد گفت: تا زمانی که نگرش ما اصلاح نشود راهبرد و راهکارهای ما در تربیت به جایی نخواهد رسید. فطرت زیرساخت و محور تربیت بوده و زیربنای تمام تربیت‌های دینی و اسلامی بر اساس فطرت بنا شده است.

به گزارش گروه دریافت خبر خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، حجت‌الاسلام والمسلمین حمید آقایی در هشتمین جلسه از سلسله مباحث تربیت اسلامی در آیینه روایات گفت: مفضل بن عمر روزی از امام صادق(ع) سوال کرد که چرا کودکان در هنگام خواب ناآگاهانه و بدون هیچ دلیلی می‌خندند و یا گریه می‌کنند؟ امام صادق(ع) فرمودند: "ای مفضل هیچ طفلی نمی‌خندد مگر اینکه امام خودش را ببیند و نمی‌گرید مگر زمانی که امام از نزد او می‌رود. این اتفاق تا زمانی که او لب به سخن نگشوده است ممکن است رخ دهد و بعد از آن طفل حتی در آینده فراموش خواهد کرد که چه چیزی را در آن زمان دیده است."

وی ادامه داد: حضرت موسی(ع) از خداوند می‌خواهد افضل اعمال را به او نشان دهد. خداوند به موسی (ع) می‌فرمایند: "افضل اعمال نزد من محبت به کودکان است. زیرا باطن و سرشت کودک از فطرت خدایی است.

معاون فرهنگی مرکز رسیدگی به امور مساجد بیان کرد: در تربیت کودک پدر و مادر نقش اصلی را دارند. ابتدا مادر و سپس پدر، فطرت انسان هیچ‌گاه از بین نمی‌رود و گم نمی‌شود. فقط ممکن است خاموش و محجوب شود. کار تربیت پدر و مادر این است که نگذارند این فطرت، محجوب و یا خاموش شود، باید آن را به سمت خدا حرکت دهند. نقش اول تربیت برای مادر و نقش دوم برای پدر است. تربیت الهی در درون فرزند رشد و نمو می‌کند سپس پدر و مادر زمینه را برای تربیت فراهم و به سوی راه اصلی سوق می‌دهند.

وی افزود: تا زمانی که فرزند آماده نباشد نمی‌توان او را تربیت کرد، تربیت، فعلی است که فاعلش فرزند و سبب آن پدر و مادر است. ما در تربیت باید به فرزندانمان قاعده بدهیم و تربیت را در بطن زندگی آنان قرار دهیم. انتخاب‌های ما در زندگی است که تاثیر بسیاری دارد. اگر پدر و مادر روشی صحیح و درست را به فرزندشان یاد داده باشند حتی اگر اشتباه کند بلافاصله راه صحیح را پیدا می‌کند.

آقایی در ادامه بیان کرد: گاهی پدر و مادر دیندار و مومن باعث می‌شوند که دین در مقابل فطرت فرزندانشان قرار گیرد و به فردی بی‌دین تبدیل شود، گرچه همیشه این طور نخواهد بود و شکل دیگر آن هم صادق است. پدر و مادر بی‌دین همیشه فرزند بی‌دین تربیت نمی‌کنند بلکه ممکن است فرزندی دیندار تربیت کنند.

معاون فرهنگی مرکز رسیدگی به امور مساجد خاطرنشان کرد: مادران در تربیت فرزندان دو نقش اصلی را بر عهده دارند؛ ابتدا محبت کردن که نقش اصلی و اساسی مادر نسبت به فرزند است و نقش دیگر شیردادن و پرستاری از فرزند است. مادر در تربیت عامل نفوذ در روح کودک و تغییر و تحول او است. زن مظهر جمال حق بوده و کودک باید زیبایی جمال خداوند و حیاء را در آیینه وجودی مادر ببیند. مادر هیچ گاه نباید در این راه سست و ضعیف شود.

آقایی بیان کرد: پدر نقش دوم را بعد از مادر در تربیت فرزندان دارد. پدر نیز همانند مادر نقش مهمی دارد. نقش اصلی پدر در خانه نان‌آوری است. پدر مظهر کبریایی و قدرت حق در خانواده است. فرزند باید جمال را در چشمان مادر و جلال را در چشمان پدر ببیند. یکی از فطریات انسان زیبایی خواهی است. فرزند باید گرایش‌های فطریش خوب رشد کرده و به جای نشان دادن زیبایی به او باید زیبایی را در نگاه او ببخشیم.

وی اظهار کرد: راهکارهای مناسب برای تربیت ابتدا انتخاب نام مناسب، تشخیص زیبایی، نشان دادن مرز زیبایی معقول و غیر معقول، سوق دادن نگاه به زیبایی از ظاهر به باطن، زیبا جلوه دادن محدودیت‌ها به کودکان و دادن روحیه تنفیذ و فضاسازی و موقعیت‌سازی برای فرزندان است.

انتهای پیام