نمازی: در نظام اسلامی نباید افراطیون مغرض فضا را برای حرکت‌های تخریبی مهیا ببینند

یک نماینده پیشین مجلس شورای اسلامی با بیان این که در تخریب اصل مطلبی که منعکس می‌شود، واقعیت ندارد توضیح داد:‌همانطور که تعریف بی‌جا و گفتن موارد مثبتی که واقعیت ندارد تملق و چاپلوسی است، گفتن عیب‌ها و نکات منفی که وجود ندارد، ‌تخریب است.

محمد علی نمازی در گفت‌وگو با خبرنگار سیاسی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، در رابطه با مرز بین تخریب و انتقاد اظهار کرد: هم قبل از شروع انتقاد و هم بعد از آن باید از فرد مورد انتقاد تعریف و تمجید کرد یعنی بعد از بیان ایرادها و عیب و نقص باید از فرد مورد انتقاد تشکر شود تا نشان دهیم که انتقاد از روی دلسوزی است و فرد مورد انتقاد همچنان مورد احترام است.

این نماینده پیشین مجلس شورای اسلامی با بیان این که بیان عیب‌ها و نواقص اگر جنبه دلسوزانه داشته باشد، تخریب نیست، بلکه انتقاد سازنده است افزود: در تخریب نیت سوء و خسارت وارد کردن و همچنین آسیب زدن وجود دارد و به هیچ‌وجه در تخریب هدف اصلاح و برطرف کردن اشکال نیست.

وی در رابطه با نحوه برخورد با تخریب گفت: در نظام قانونمند به خصوص نظامی که مدعی دموکراسی و رعایت حقوق شهروندان است، قطعا باید چشم‌های بینا و گوش‌های شنوایی در بخش قوه قضائیه حاکمیت وجود داشته باشد که تخریب‌ها را ببیند و بشنود و در مواردی که به جو عمومی جامعه و اخلاق و عفت عمومی آسیب وارد می‌شود و همچنین در مواردی که تخریب جنبه شخصی و فردی دارد، اما مورد اعتراض فرد مورد تخریب شده قرار می‌گیرد، قوه قضائیه مسئول به رسیدگی است.

نمازی با بیان این‌که در نظام‌های مدعی قانونمندی باید با تخریب و ظلم از جمله ازبین بردن حقوق افراد، لطمه زدن به حیثیت و آبروی فرد، ایجاد ضرر مالی و آسیب به وجه اجتماعی و موقعیت شغلی افراد و هرچه در آن به فرد خسارت وارد شود، برخوردهای لازم صورت گیرد، تصریح کرد: مخصوصا در نظامی که مدعی مردم سالاری و به ویژه نظام جمهوری اسلامی که مدعی حاکمیت ارزش‌های دینی است به این نکات باید توجه شود چون در چنین نظامی افراطیون مغرض و دشمنان کینه‌توز نباید فضا را برای حرکت‌های تخریبی مهیا ببینند.

وی در رابطه با میزان سودمند بودن کاربرد سیاست سکوت در برابر برخی تخریب‌ها گفت: گاهی طرح فحشا موجب اشاعه فحشا می‌شود یعنی ممکن است مساله مخفی اتفاق افتاده باشد که در جو عمومی کاری خلاف است و جامعه از آن بی‌خبر است که نباید افشا شود و روی آن مانور دهیم چون همان اشاعه فحشا است. مثلا اگر یک مطلب و یا کاریکتاتوری در یک نشریه چاپ شود که تعدادی معدود آن را خوانده‌اند اگر در جو عمومی مطرح شود کار درستی نیست و موجب اشاعه فحشا می‌شود.

نمازی تاکید کرد: با کسانی که عمدا حیثیت، موقعیت، ‌شان و جایگاه افراد را تخریب می‌کنند و قصد لطمه زدن به وجه نظام و حاکمیت را دارند باید برخورد شود اما در مواردی که به صورت مخفی اتفاقی افتاده است و اقلیتی از آن خبر دارند باید مساله خصوصی حل شود و به آن فرد تذکر بدهیم تا بداند که چشم‌ها و گوش‌های بینا و شنوا مراقب هستند البته این نکته حایز اهمیت است که مطابق دستورات اسلامی امر به معروف و نهی از منکر اگر محرمانه و خصوصی باشد تاثیرات بسیار زیادی خواهد داشت.

انتهای پیام