چرا دولت به مخالفانش پول و بوق نمی دهد؟

روشهای تخریب دولت روحانی، تا کنون عین همان شیوه هایی است که پس از دوم خرداد به کار گرفته شد. همان موقع هم عده ای شروع کردند به تکفیر و تخریب و پرونده سازی و نوارسازی و نظایر آن. دست بر قضا اصلاح طلبان، غضنفرهای فراوانی داشتند که مرتبا به حریف، پاس گل می دادند و با تندروی های شان، همزمان آب به آسیاب رسانه های بیگانه و جناح مقابل می ریختند.

نتیجه چهارسال فعالیت درخشان سیاسی و رسانه ای آنکه سیدمحمد خاتمی در سال 1380 با دومیلیون رای بیشتر از دوره قبل،  راهی ساختمان ریاست جمهوری شد.
حالا که حسن روحانی رئیس جمهور است، همان شیوه ها دارد تکرار می شود وفیلمش از جلوی چشمانمان رژه می رود. تخریب گران که اکثر عناصر پشت پرده شان همان قدیمی های 16-17 سال قبل هستند، دوباره دست در سوراخی می کنند که قبلا گزیده شده اند و بازی را باخته اند. و دریغ از یک جو ابتکار و نوآوری. و جالب اینکه هنوز هم با احساس تکلیف ،گزیده می شوند.
خوب است برای تخریب روحانی و افتادن او از چشم مردم، کار تازه ای بکنند یا لااقل کاری نکنند. چون اگر ساکت بنشینند، ضعفهای دولت زودتر نمایان می شود.

شاید اگر من جای دولتی های یازدهم بودم به تندروهای باشناسنامه و بی شناسنامه، پول و امکانات و بوق و رسانه می دادم تا به دولت فحش بدهند و ...