قدرت مادورو متکی به آرای مردمی است/ شکست افراط گرایان و حامیانشان در تبدیل ونزوئلا به سوریه دیگر

"آمن هوتب زامبرانو" سفیر جمهوری بولیواری ونزوئلا در ایران در گفتگویی به سوالات خبرگزاری مهر در مورد تحولات ماه های اخیر کشورش، چالش های موجود در مناسبات کاراکاس-واشنگتن و وضعیت کنونی و چشم انداز روابط ونزوئلا و ایران پاسخ داد.

طی چند ماه اخیر شاهد اعتراضات ضددولتی در ونزوئلا بوده ایم، علت وقوع این اعتراضات چیست و معترضان به دنبال چه هستند؟
 

هر چند معترضان مدعی اند که به دنبال بهبود شرایط کشور هستند اما در واقع هدف از این اعتراضات، مقاصد سیاسی است. دولت ونزوئلا طی 15 سال گذشته تمام درآمدهای خود را صرف سرمایه گذاری برای بهبود شرایط رفاهی مردم کرده است. ونزوئلا در سال های اخیر تمام درآمدهایش را در زمینه های مختلف از جمله آموزش، بهداشت و امنیت هزینه کرده است. بنا بر این ادعاهای معترضان که به دنبال بهبود شرایط هستند، بی اساس است. در واقع دولت تمام مسائل مطرح شده از سوی آنان را در این 15 سال انجام داده است. دلیل این مدعا هم سازمان های بین المللی مانند فائو و یونسکو هستند که گزارش های سالانه آنها از کاهش فقر و بی سوادی حکایت دارد.

با توجه به این که ادعاهای مطرح شده از سوی معترضان صحت نداشته به این نتیجه می رسیم اهداف سیاسی پشت این اعتراضات است که ساز و کاری فاشیستی دارد و به دنبال حمله و کشتار مردم است. این مسائل دولت را وادار به پاسخگویی قاطعانه کرده است. همانطور که وزیر خارجه ونزوئلا "الیاس خاوا" در سفرش به ایتالیا مطرح کرد، هدف اصلی پشت این اعتراضات، کودتا و سرنگون کردن دولت "نیکلاس مادورو" است.

شواهد و قرائنی از حضور عوامل خارجی در اعتراضات ونزوئلا وجود دارد، عواملی که برخی از آنها تحت تعقیب پلیس بین الملل هستند. برخی از آنها ملیت کلمبیایی داشته اند. پیشتر نیز یک شهروند آمریکایی با مقادیر زیادی سلاح گرم توسط نیروهای امنیتی ونزوئلا دستگیر شد، اینها همه حاکی از وجود حمایت خارجی از معترضان است و نشان می دهد آنها به دنبال بهبود شرایط نیستند بلکه هدفشان سرنگون کردن دولت قانونی نیکلاس مادورو است.

با تمام این تلاش ها ما شاهدیم که معترضان در دستیابی به اهدافشان شکست خورده اند زیرا طبقات مردمی و توده هایی که در این سال ها مورد توجه دولت قرار گرفته اند، به این اعتراضات نپیوستند. این در حالی است که معترضان بیشتر متعلق به طبقات بالای جامعه بوده و تعدادشان رفته رفته کاهش یافته است، اینها کسانی اند که در انتخابات گذشته همواره شکست خورده اند. مردمی طبقات پایین که به حاشیه رانده شده بودند و با آمدن دولت بولیواری به جزء اصلی انقلاب تبدیل شده اند، همواره حمایت خود را از دولت اعلام کرده اند. این حمایت در انتخابات هشتم دسامبر گذشته به خوبی نشان داده شد.

اعتراضات خشونت بار در ونزوئلا تا کنون 41 نفر کشته و صدها مجروح به جا گذاشته است. اینها نه به خاطر خشونت نیروهای امنیتی بلکه به خاطر بروز درگیری بین گروه های معترض بوده است. در حال حاضر مادورو به دنبال گفتگو با مخالفان است. این خط مشی از زمان روی کار آمدن ایشان دنبال شده است و هدف آن ایجاد اتحاد بین دولت و گروه های اپوزیسیون در راه آرامش و پیشرفت کشور است. به همین دلیل از مخالفان دعوت کرده اند برای حل اختلافات پای میز مذاکرات بنشینند. برای این منظور سازمان های منطقه ای و دولت واتیکان نقش میانجی را در این مذاکرات به عهده دارند.  

دستگیر شدگان در این اعتراضات چه کسانی هستند و آیا شواهد و مدارکی برای وابسته بودن آنها به جریان های خارجی وجود دارد؟

 در بین دستگیر شدگان افرادی هستند که اصالت خاورمیانه ای دارند اما هنوز مشخص نیست آنها به چه گروه یا سازمانی وابسته هستند. آنچه که مسلم است این است که برخی از عوامل کلمبیایی و شماری از عوامل آمریکایی در بین آنها بوده اند.

دولت ونزوئلا به شکل عملی چه اقداماتی برای بازگرداندن آرامش به کشور و پایان دادن به اعتراضات انجام داده است؟

دولت همواره اعلام کرده که نقشی در بروز خشونت ها نداشته و این خشونت ها از سوی دولت نبوده است. همینطور در مقابل اقدامات تحریک آمیز معترضان که می خواستند دولت را وادار به اقدام خشونت آمیز کند، ایستادگی کرده است تا از بروز درگیری بین گروه های مردم و حمام خون در کشور جلوگیری کند. در کنار آن، با توجه و دخالت به موقع نیروهای امنیتی در تامین امنیت اعتراضات، مانع گسترش خشونت ها شده است.

دولت همچنین موفق شده با دستگیری معترضان از اقدامات خرابکارانه آنان از جمله تلاش برای به آتش کشیدن اماکن عمومی، وزارت خانه ها، مدارس، دانشگاه ها، به آتش کشیدن خودروهای عمومی و دیگر اقدامات خرابکارانه در ایستگاه های مترو جلوگیری کند. در حال حاضر روند قضایی رسیدگی به اتهامات افراد دستگیر شده ادامه دارد. در بین این افراد، کسانی هستند که به عنوان دانشجو در اعتراضات شرکت کرده اند در حالی که دانشجو نبوده و به دنبال ایجاد آشوب و ایجاد وحشت در بین مردم بوده اند.

از دو هفته پیش تا کنون رهبران اکثر احزاب مخالف که خود را جدا از گرو تندرو معترض می بینند پشت میز مذاکره با دولت ونزوئلا نشسته اند و در حال مذاکره هستند. آنها رهبران دمکرات اپوزیسیون هستند که از اقدامات آشوب طلبانه گروه کوچک معترضان برائت جسته و در گفتگوهای خود مطالبان اجتماعی و سیاسی مورد نظرشان را مطرح کرده اند. امیدواریم با پایان رویکرد رادیکالی، فصل نوینی در گفتگو برای پیشرفت در کشور آغاز شود.

از جمله دستاوردهای مهم این گفتگوها این است که اپوزیسیون دولت مادورو را به عنوان دولت منتخب و قانونی به رسمیت شناخته است. پیشتر اپوزیسیون مدعی بود که مادورو مشروع نیست، اما اکنون آنها به این نکته که وی از طریق صندوق های رای به قدرت رسیده صحه گذاشته اند. گروه هایی که دولت ونزوئلا را قانونی نمی دانند، همان هایی هستند که در سال 2002 علیه دولت "هوگو چاوز" کودتا کرده و صنعت نفت را که مهمترین صنعت کشور است وارد یک اعتصاب سراسری کردند. آقای چاوز با ملی کردن صنعت نفت توانست استقلال نفتی را برای مردم به ارمغان بیاورد. هم اکنون اپوزیسیون مسئولیت اقدامات گذشته خود را پذیرفته و به این نتیجه رسیده است که اگر بخواهد به قدرت برسد، باید از طریق صندوق های رای به این خواسته برسد نه از طریق کودتا، نفوذ در بین نظامیان و یا کمک گرفتن از ایالات متحده آمریکا. بنا بر این به رسمیت شناخته شدن دولت قانونی مادورو، گام اصلی در رسیدن کشور به آرامش و ثبات است.

این در حالی است که دولت ونزوئلا با اتکا به آرای مردمی از جایگاه قدرتمندی برخوردار است. در حال حاضر اکثریت قاطع نمایندگان پارلمان ونزوئلا را هواداران چاوز و انقلابیون تشکیل می دهند. از مجموع 23 ایالت 20 ایالت به دست نیروهای چاویست اداره می شود. در انتخابات 4 ماه پیش که انتخابات شهرداری ها بود هواداران چاوز و حزب حاکم از بین 335 شهرداری در 270 شهر پیروز شدند. می بینیم که با حمایت های مردمی، شرایط برای اجرای سیاست های دولت وجود دارد، اما دولت به اقلیت و گروه های اپوزیسیون هم احترام می گذارد و به همین دلیل به گفتگو با رهبران اپوزیسیون می پردازد.

این مسائل نشانگر این واقعیت است که در ونزوئلا دمکراسی قدرتمندی حاکم است، گوناگونی سلایق در کشور به رسمیت شناخته شده و تلاش می شود با حل اختلافات از طریق صلح آمیز و گفتگو، مسیر توسعه کشور هموار شود. در این مدت همبستگی زیادی با حکومت ونزوئلا صورت گرفته است. اتحادیه های بین المللی و منطقه ای مانند آلبا، اوناسور، سلاک، مرکوسور حمایت خود را از دولت ونزوئلا اعلام کرده اند. ما حتی در اتحادیه کشورهای قاره آمریکا شاهد این حمایت بوده ایم، به طوری که طرح آمریکا، کانادا و پاناما برای مداخله نظامی در ونزوئلا با مخالفت 30 کشور دیگر مواجه شد.

در پی این حمایت ها گروه اپوزیسیون تلاش کرد با جلب حمایت کشورهای خارج از منطقه خود را از این انزوا خارج کند، یکی از نمایندگان این گروه به پارلمان های برزیل و اروپا رفت و اطلاعات غلطی را در مورد شرایط کشور ارائه داد. اما این تلاش ها با واکنش مقامات کاراکاس خنثی شد. به همین منوال، رسانه های غربی کوشیدند حقایق را در کشور وارونه جلوه دهند. اما در عصر حاضر نمی توان حقایق را از نظر افکار عمومی پنهان کرد به همین دلیل با روشن شدن واقعیت ها در این اعتراضات، این تلاش ها نیز خنثی شد. دشمنان متوجه شده اند در ونزوئلا نمی توانند سناریویی را که در سوریه و لیبی اجرا کردند، به اجرا بگذارند. در اینجا یک گروه جنگ طلب و تروریست تحت حمایت آمریکا نمی تواند با تشویش افکار عمومی دست به اقدام نظامی بزند، زیرا مردم انقلابی ونزوئلا از هشیاری و آگاهی برخوردارند.

مقاومت دولت ونزوئلا در مقابل اقدامات فاشیستی معترضان یک دستاورد در مناسبات منطقه ای داشت و آن این که ایالات متحده دیگر نمی تواند سرنوشت کشورهای آمریکای لاتین را تعیین کند. در واقع ایالات متحده دیگر قدرت دخالت در امور داخلی کشورهای منطقه را ندارد زیرا اتحاد و همگرایی که "هوگو چاوز" فقید در بین کشورهای آمریکا لاتین به دنبالش بود، امروز نتیجه داده است و آنها می توانند مسائل بین خود را با همکاری هم حل کنند.

تغییر دیگر که در حوزه داخلی رخ داد ایجاد اتحاد مدنی-نظامی است. یعنی نظامیان مانند گذشته دیگر عاملی علیه ملت و ابزار سرکوب جنبش های مردمی نیستند. آنها در کنار ملت هستند تا از حقوق ملت پاسداری کرده و تمامیت ارضی کشور را حفظ کنند. این میراثی است که از دوره زمامداری چاوز در ونزوئلا باقی مانده است. مورد مهمی که می توان به آن اشاره کرد، قدرت مردم است. این قدرت در آرایی که به دولت داده شده، تبلور یافته است و دولت خود را موظف می داند به انتخاب مردم احترام بگذارد. این ساز و کار را مدیون تلاش های چاوز هستیم. مجموع این عوامل موجب شده که با گذشت دو ماه از حوادث تلخ خشونت بار در ونزوئلا، ملت و دولت بر فاشیسم چیره شوند و کمپین های رسانه ای که علیه کشور وجود دارد، بی اثر شود.

ادامه دارد.....