واشنگتن پست: شدت عمل علیه روسیه نتیجه معکوس خواهد داشت

در این تفسیر به قلم ˈ مایکل گرسون ˈآمده است:ˈولادیمیر پوتینˈ متوسل به شیوه های متنوعی برای اعمال قدرت در اوکراین شده است ازجمله تهدید مستقیم, نفوذ و عملیات روانی.

همه این اقدامات ، طیفی وسیع از گزینه ها را پیش روی پوتین نهاده است .

روسیه با هدف ارعاب اوکراین و نیز با هدف حراست از نقاط استراتژیک انتقال گاز طبیعی خود , 80 هزار نیرو را در مرزهایش با اوکراین صف آرایی کرده است . مسکو به موازات آن نیروی علمیات ویژه خود را نیز در شرق اوکراین مستقر کرده است .

همه این تمهیدات در لوای مبارزه با تبیلغات سوء و شایعه پراکنی انجام می گیرد که بعد از اضمحلال شوروی سابق بی سابقه است.

پوتین این امکان را دارد که تانکهایش را روانه ˈکیفˈکند اما پوتین لزومی به این کار نمی بیند چراکه ارتش نسبتاˈ ضعیف اوکراین قادر به تقابل با آن نیست.

پوتین می تواند در مناطقی مانند ˈخارکفˈ و یا ˈ دونتسکˈدردسرساز شود و به بهانه دفاع از روس زبانان این سرزمین ها وارد اقدامی نظامی شود.

پوتین می تواند دستاوردهایش در ˈکریمهˈ را مستحکم کند و راهی برای برون رفت از بحران به اوباما پیشنهاد دهد .

در قضیه تسلیحات شیمیایی سوریه هم پوتین فرصت یک پیروزی دیپلماتیک را به اوباما و پرهیز از شکستی استراتژیک را داد.

اما رویکردهای سیاسی پوتین در تعارض آشکار با استراتژی موفق امریکا قرار دارد . این استراتژی شیوه کار روسای جمهور هردو جناح امریکا بوده است .

همه این روسای جمهور مدعی بوده اندکه امریکا در اروپا هم یک قدرت است و طببیعی است که یک اروپای تکه تکه شده, در این قدرت نمایی امریکا خلل ایجاد خواهد کرد.

بی دلیل نیست که امریکا خواهان یک اروپای کاملاˈ آزاد و مشوق برای گسترش ˈناتوˈ و ˈاتحادیه اروپاˈ است.

در عرض دهه های اخیر حتی اروپای شرقی هم مشتاق پیوستن به کلیت واحد اروپا بوده است .

روسیه هم همواره مصمم بوده است شرق را به بلوک قبلی اش بازگرداند حتی اگر هم شده با تهدید و زور.

در این نبرد استراتژی ها , غرب به وضوح قوی تر است هم از بعد اقتصادی هم از حیث نظامی و ایدئولوژیک .

اما غرب در عمل اینگونه ظاهر نمی شود.

اهرم تحریم علیه روسیه ضعیف است . دولت اوباما درخواست کمک نظام اوکراین را رد کرد و سنا با ممانعت محافظه کاران ارسال کمک به اوکراین را به تاخیر انداخت.

ایا چرخشی در سیاستها در کار است؟

المان در این منازعه بیشتر متوجه رعایت حقوق اقلیت روسی خود است تا جدا شدن یکی از کشورها از دایره عضویت اتحادیه اروپا .

به نظر نمی رسد در این منازعه اروپا بتواند بدون کمک امریکا دست به کاری بزند. البته این اصل امروز وجاهت جهانی گذشته خود را از دست داده است .

اگر پوتین همچنان در این منازعه بر موضعش پای بفشرد، در آن صورت مساعدت نظامی طولانی مدت غرب به اوکراین ضرورت پیدا می کند. البته اگر این کمک الآن هم وجود داشته باشد. تحریم جدی نفت و گاز روسیه هم خود مسابقه ای به راه خواهد انداخت.

روسیه اگر احساس کند تحریمها منابع مالی اش را در مضیقه قرار داده است , شیرهای صدور نفت و انرژی اش به اروپا را خواهد بست.

تقویت همسایگان روسیه که عضو ناتو هستند و انجام تمرینهای نظامی مشترک با آنها هم خود حامل پیامی غلط است و خطر تقابل و درگیری را به دنبال خواهد داشت.

همه این اقدمات هم پرهزینه است و هم مشکل.

همه این اقدامات بی چون و چرا , در سرانجام کار جز به دور باطل تجاوزات روسیه نخواهد انجامید.

بعد از تجاوز شوروی سابق به افغانستان ˈ جیمی کارترˈ رئیس جمهوروقت امریکا سفیر خود را از مسکو فراخواند , روسیه را خیلی جزیی تحریم کرد , انتقال فناوری به سوریه را قطع کرد , ارسال سلاح به پاکستان را تشدید نمود , وارد کار کمک به شورشیان افانستان شد و به بهانه دفاع از مسیر انتقال نفت و انرژی از خاورمیانه وارد منطقه شد و ویک سری اقدامات پرهزینه دفاعی برای امریکا طراحی کرد .

اینک همه تمصم گیری بر دوش سیاست خارجی اوباماست . اوباما باید در این منازعه از رویکردهای کارتر الگو بگیرد .

مترجمام**1591**1856

http://www.washingtonpost.com/opinions/michael-gerson-can-obamas-resolve-match-putins-westward-push/2014/03/17/65fb3ad6-ae09-11e3-a49e-76adc9210f19_print.html