اقدامات آمریکا علیه ایران می تواند نتیجه عکس داشته باشد

ˈریکاردو آلکاروˈ در مقاله منتشر شده در پایگاه اطلاع رسانی این اندیشکده آمریکایی با اشاره به تغییر دولت در ایتالیا و توجه آمریکا به سیاست های ایتالیا نوشت، مقامات واشنگتن شاهد خواهند بود که چگونه دولت جدید تحت امر ˈماتئو رنزیˈ به اسم مبادلات پر جوش و خروشی که پس از انتخاب ˈحسن روحانیˈ به ریاست جمهوری ایران بین رم و تهران شکل گرفت، مایه اصطکاکی دوجانبه می شود.

سفر دسامبر 2013 ˈاما بونینوˈ وزیر خارجه ایتالیا به تهران، اولین دیدار یکی از مقامات وزارت خارجه کشورهای عضواتحادیه اروپا به ایران طی تقریبا 10 سال گذشته بود که متعاقب آن، راه برای سفر وزرای خارجه بلژیک، لهستان، سوئد و اسپانیا و نیز هیات های تجاری به تهران باز شد.

اکنون بونینو جای خود را به ˈفردریکا موگرینیˈ داد که به نسبت بی تجربه و بعید است ابتکار عملی را که سلفش در مسایل خاورمیانه، به ویژه مسایل حساس ایران، از خود نشان داد، به نمایش بگذارد. با این حال، منافع ایتالیا در ایران فراتر از مواضع حزبی است و همانگونه که ˈلاپو پیستلیˈ عامل محرکه سیاست بونینو در قبال ایران و معاون وزیر خارجه می گوید، موگرینی ممکن است برای حفظ مواضع بونینو تحت فشار گذاشته شود.

به اعتقاد آلکارو، مقامات آمریکایی را چندان نمی توان مقصر نگرانی های شان دانست. آمریکا پس از تشکیل ائتلاف بین المللی برای مخالفت با برنامه های هسته ای ایران، تهران را به محدود کردن بخش اعظم فعالیت های هسته ای اش در ازای کاهش تحریم ها واداشت.

آمریکا همزمان با پیگیری توافقنامه جامع هسته ای از سوی ایران و پنج بعلاوه یک علاقه مند به تضمین ادامه اعمال فشار بر ایران است.

دولت ˈباراک اوباماˈ معطوف شدن توجه ایتالیا به ایران را امری زود هنگام و تهدیدی برای از بین رفتن شاکله تحریم ها پیش از دادن تضمین های قابل راست آزمایی از سوی ایران درباره ماهیت صلح آمیز برنامه هسته ای اش می داند.

اندیشکده آمریکایی افزوده است: بدون شک، ابتکار عمل ایتالیا مبتنی بر این فرض است که در صورت حل مساله هسته ای ایران و لغو تحریم ها، ایتالیا در خط اول یا دستکم در زمره اولین های دستیابی به بازارهای ایران قرار دارد.

ایتالیا مشتاق از سرگیری فعالیت هایش در بخش های ساخت و ساز، زیرساخت انرژی، خودروسازی، طراحی داخلی و ... در ایران است. با این حال، این تقویت روابط تنها محدود به منافع تجاری و فواید اقتصادی نیست. ایتالیا درصدد ازسرگیری گفت وگوها در زمینه مسایل مهم و مورد علاقه طرفین مانند برقراری ثبات در افغانستان و صلح در سوریه است.

گرچه ایتالیا در نگرانی های آمریکا از برنامه هسته ای ایران سهیم است اما، با اکراه از اعمال تحریم ها علیه این کشور حمایت کرد.

واشنگتن می گوید که فعالیت ایتالیا موجب موج هجومی به ایران شده است که می تواند به مرور زمان موجب تضعیف راه حل اتحادیه اروپا برای پابرجا ماندن تحریم ها شود اما، باید توجه داشت که لازمه لغو تحریم های اتحادیه اروپا، اتفاق آرای اعضای ان است و انگلیس، فرانسه و آلمان با این مساله مخالفت خواهند کرد.

علاوه بر این، هرگونه تلاش ایتالیا برای نادیده گرفتن تحریم های اتحادیه اروپا قبل از توافق نهایی با ایران در حکم گسستی جدی در وحدت اروپایی ها به شمار خواهد رفت. منافع حاصله ایتالیا از ایران هر چقدر هم قابل توجه باشد، ارزش چنین بهای گزافی را ندارد.

آلکارو خاطر نشان کرد، تلاش های ایتالیا در رابطه با ایران صرفا ناشی از منافع اقتصادی نیست. هدف آنها تسهیل روند مذاکرات هسته ای از طریق دادن اعتبار بیشتر به وعده منافعی است که در پی توافقنامه نهایی هسته ای حاصل خواهد شد. روحانی باید نشان دهد که مذاکره کنندگان می توانند به نتایجی بیش از لغو موقت تحریم ها برسند. چنین فرصت هایی می تواند به تعدیل این باور کمک کند که غرب در مذاکرات حسن نیت ندارد.

خلاصه آنکه، درباره نگرانی های آمریکا از سیاست دولت قبلی ایتالیا در قبال ایران بزرگنمایی شده است. اگر دولت جدید بنا دارد سیاست دولت قبلی را پیشه کند، بهتر است نیات خود را بهتر منتقل کند. همکاری نزدیک تر ممکن است واشنگتن را به این نتیجه برساند که متحدانش بیش از تعهد و مسوولیت، به دنبال سود خود در ایران هستند. علاوه بر این، این خطر وجود دارد که اقدامات آمریکا باعث شود متحدانش شکست نهایی مذاکرات هسته ای را متوجه هر کشوری غیر از ایران بدانند. در غیر این صورت، درخواست های آمریکا برای اعمال تحریم های جدیدی که به طور قطع، چنین پیامد ناخوشایندی را به دنبال خواهد داشت، نشنیده گرفته خواهد شد.



** هدف ایرنا از انتشار این نوع مقالات اندیشکده ها، اطلاع رسانی درباره نگرش این اتاق های فکر است و انتشار این مقاله ها الزاما به معنای تایید تمام محتوای آنها نیست.

مترجمام** 1088 **1575