حضرت زینب(س)، ستاره درخشان در آسمان تقوا

حضرت زینب یکتا زنی است که نه تنها در زنان، بلکه در مردان عالم، کمتر نظیرش را می‌توان دید.

توانا بانویی‏ که عالی‌ترین نمونه‏‌ای از شهامت و دلیری، دانش و بینش، کفایت و خردمندی، قدرت ‏روحی و تشخیص موقعیت ‏بوده و هر وظیفه‌ای از وظایف مختلف اجتماعی را که به‏ عهده‏ گرفت، به خوبی انجام داد.

به گزارش خبرنگار دین و اندیشه خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، پنجم جمادی‌الاول سالروز ولادت بزرگ بانویی است که اسارت وی در کربلا تجدید حیات اسلام را در پی داشت، حضرت زینب(س) عالی‌ترین نمونه از شهامت و دلیری، دانش و بینش است.

حضرت به عنوان ستاره درخشانی در آسمان تقوا طلوع کرد، عالی‌ترین تعلیمات را فراگرفت و مورد عنایت مخصوص موجد مکتب و استادان بزرگ آن، که بزرگ‌ترین مربیان بشر بوده‌اند قرار داشت. آن حضرت در چنین فضایی رشد کرد و هر روز درس جدیدی از دانش، بینش، تقوا و فضیلت می‏‌آموخت.

نام مبارک آن بزرگوار زینب، و کنیه گرامیشان ام الحسن و ام کلثوم و القاب آن حضرت عبارتند از: صدّیقة الصغری، عصمة الصغری، ولیة اللّه العظمی، ناموس الکبری، شریکة الحسین علیه‌السّلام و عالمه غیر معلّمه، فاضله، کامله و ... است.

نامگذاری زینب (س) از طرف خداوند

هنگامی که زینب (س) متولد شد، مادرش حضرت زهرا (س) او را نزد پدرش امیرالمؤمنین (ع) آورده و گفت: این نوزاد را نامگذاری کنید! حضرت فرمود: من از رسول خدا جلو نمی‌افتم.

در این ایام حضرت رسول اکرم (ص) در مسافرت بود. پس از مراجعت از سفر، امیرالمؤمنین علی (ع) به آن حضرت عرض کرد: نامی را برای نوزاد انتخاب کنید. رسول خدا (ص) فرمود: من بر پروردگارم سبقت نمی‌گیرم.

در این هنگام جبرئیل (ع) فرود آمده و سلام خداوند را به پیامبر(ص) ابلاغ کرده و گفت: نام این نوزاد را ((زینب)) بگذارید! خداوند بزرگ این نام را برای او برگزیده است.

بعد مصایب و مشکلاتی را که بر آن حضرت وارد خواهد شد، بازگو کرد. پیامبر اکرم (ص) گریست و فرمود: هر کس بر این دختر بگرید، همانند کسی است که بر برادرانش حسن و حسین گریسته باشد.

هوش و ذکاوت حضرت

حضرت زینب (ع) با اینکه دختری خردسال (یعنی هفت ساله و یا کمتر) بود، خطبه فدکیه حضرت زهرا (س) را که خطبه‌ای عجیب و غرّاء و محتوی معارف اسلامی و فسلفه احکام و مطالب زیادی است را با یک مرتبه شنیدن حفظ کرده، و خود یکی از راویان این خطبه بلیغه و غراء است.

زینب (ع) الگوی ماندگار تاریخ

بی‌‏تردید یکی از مهم‏ترین عوامل تربیت و پرورش فضیلت‏‌های اخلاقی و نیز تثبیت و انتقال ارزش‏‌های فرهنگی و اعتقادی، استفاده از الگوهای مناسب است؛ چرا که الگو و سرمشق به لحاظ برخورداری از ویژگی‏‌های خاصی می‏‌تواند به روند حفظ و انتقال فضایل و آموزه‏‌های تربیتی سرعت ‏بخشیده و به تعمیق و ماندگار شدن آن‏ها کمک نماید.

ایثار، فداکاری، وزانت عقل، صبر و بردباری، علم وسیع و دانش وافر، سخنان سنجیده و منطقی او در فرصت‌های حساس توأم با آن مظلومیت و ستم‌های جانکاهی که به او وارد آمده است، از او چهره یک شخصیت بی نظیر، رزم آور شجاع، جهادگر بی‌باک و سخنور توانا را در قلوب و اذهان ترسیم نموده است که تا چرخ زمان حرکت دارد، تا نسل‌ها در روی زمین حیات دارند و تا زمین دور خورشید می‌گردد این چراغ فروزان، نورافکن جهانیان و نسل‌های آینده خواهد بود.

فصاحت و بلاغت

کلمات و فرمایشات گهربار آن حضرت در خطبه‌هایی که از آن حضرت روایت شده، خود قوی‌ترین دلیل بر کمال فصاحت و بلاغت آن بانوی بزرگوار است. همان بانویی که امام سجاد (ع) در حق ایشان فرمودند: "ای عمّه! شما الحمد للّه بانوی دانشمندی هستید که تعلیم ندیده، و بانوی فهمیده‌ای هستی که بشری تو را تفهیم ننموده است."

پس از واقعه خونبار کربلا نقش ایشان روند تازه‌تری یافت. آن حضرت در این دوران ضمن حضور در کاروان اسرای کربلا در برابر حکام جور قرار گرفتند و به افشاگری ظلم و ستم وارد بر آل طه از سوی خاندان بنی امیه پرداختند. آن حضرت در این دوران سخت با حضور در کاخ برخی حکمرانان جور زمان مانند یزید و ابن زیاد، با تاکید بر حقانیت طریق آل محمد بر سخنان و تبلیغات مسموم خاندان بنی امیه درباره بنی هاشم خط بطلان کشیدند.

کرامات حضرت

به غیر از انوار مقدسه چهارده معصوم (ع)، در میان خاندان رسالت و اهل بیت گرامی پیامبر اکرم (ص)، افرادی هستند که در نزد خداوند متعال دارای رتبه و منزلت رفیع و والایی می‌باشند و توسل به ایشان، موجب گشایش مشکلات و معضلات امور دیگران است. مانند حضرت اباالفضل (ع)، حضرت زینب (س) نیز بانویی بزرگوار از این دودمان پاک است که توسل به آن حضرت برای حل مشکلات بزرگ بسیار تجربه شده است و کرامات بسیاری از آن بانوی گرامی نقل شده است.

به عنوان مثال شبلنجی یکی از علمای اهل تسنّن در نورالابصار می‌نویسد: شیخ عبدالرحمن اجهوری مقری در کتابش مشارق الانوار می‌گوید: در سال 1170 دچار مشکل بسیار سختی شدم و به روضه (قبر مطهر و نورانی) حضرت زینب‌(ع)متوسل شدم و قصیده‌ای در مدح آن حضرت سرودم و خدا به برکت آن بانوی گرامی مشکل مرا حل کرد.

وفات آن حضرت

حضرت زینب (س)، شیرزن دشت کربلا سرانجام پس از عمری دفاع از طریق حقه ولایت و امامت در 15 رجب سال 63 هجری قمری در ضمن سفری که به همراه همسر گرامیشان عبداللّه بن جعفر به شام رفته بودند، وفات نموده و بدن مطهر آن بانوی بزرگوار در همانجا دفن گردید.

مزار ملکوتی آن حضرت (دمشق/سوریه)، اینک زیارتگاه عاشقان و ارادتمندان اهل بیت عصمت و طهارت (ع) است.

برخی از منابع:

الخصائص الزینبیه، ص 155 ناسخ التواریخ زینب (س) ص 47

ناسخ التواریخ حضرت زینب کبری (س)، ج 1، ص 45 و 46

انتهای پیام