نماد خلقتی سبز

درخت یکی از متنوع ترین خانواده ی گیاهان به شمار می رود. درخت از ریشه، ساقه، شاخه، شاخچه و برگ تشکیل شده است، درختان در مقایسه با سایر گونه های گیاهی عمر طولانی تری دارند و برخی از آنها تا چند هزارسال عمر می کنند. یک درخت بالغ 5/4 متر ارتفاع دارد، اما بعضی از گونه های درختان بیش از 100 متر هم رشد می کنند.

انسان ها از چوب، میوه، برگ، شیره و دانه ی درختان در صنایع مختلفی چون غذایی، دارویی، کاغذسازی و دکوراسیون بهره می برند؛ درختان همچنین با تولید اکسیژن در پاکسازی و تلطیف هوا، نقش بسزایی دارند.

ریشه درخت در درون زمین قرار دارد، آب و مواد غذایی را از خاک جذب می کند و به عنوان لنگرگاه و تکیه گاه دیگر اندام های گیاه محسوب می شود. ساقه درخت از آوندهای چوبی و آبکش تشکیل شده است که بافتی نگهدارنده و انتقال دهنده ی آب و مواد غذایی به سایر بافت ها است. ساقه درخت موجب ارتفاع شاخه های برگدار شده و به جذب هرچه بیشتر نور خورشید کمک می کنند.

بشر از ابتدای خلقت از گیاهان و درختان برای برطرف ساختن نیازهای خود بهره برداری می کرده است، انسان های اولیه به گونه ای ابتدایی، از اجزا مختلف درخت استفاده می کردند، آنها از میوه درختان برای تغذیه، از چوب درختان برای ساختن ابزار مختلف شکار و زندگی و روشن ساختن آتش و از برگ و پوست درختان برای تهیه پوشش استفاده می کردند.

اما با گذشت زمان و افزایش جمعیت و به تبع آن گسترش نیازها و احتیاج های بشر، انسان ها با زیاده روی در استفاده از درختان و جنگل ها، باعث بروز اختلال در چرخه طبیعت شدند. رشد و پیشرفت تکنولوژی نیز به سرعت این تخریب افزود و بدین ترتیب انسان ها منبعی که نقشی تاثیرگذار در بهداشت، بهسازی و سلامت آنها داشت را در معرض نابودی قرار دادند.

انسان هایی که دوستدار محیط زیست بودند، به فکر محافظت از این منبع الهی افتادند و برای نخستین بار جولیوس استرلینگ مورتون از ایالت نبراسکا آمریکا 10 آوریل 1872 میلادی را به عنوان روز درختکاری نام گذاری کرد، از آن به بعد نیز دولت ها برای حفظ جنگل به عنوان سرمایه ملی کشورها و سرمایه جهانی به این نتیجه رسیدند تا روزی را برای حفظ و نگهداری این سرمایه ملی تعیین کنند و در کشورهای مختلف این روش پسندیده رواج پیدا کرد.

کشورهای مختلف جهان با توجه به شرایط جغرافیایی و آب و هوای خود، روزی را که درخت قابلیت رشد کردن داشته باشد، در تقویم سرزمین خود به نام این روز ثبت کردند.

به طور مثال استرالیا 28 جولای برابر با 4 مرداد را به عنوان روز درختکاری گرامی می دارد، بلژیک 21 مارس برابر با اول فروردین هر سال را به مناسبت این روز جشن می گیرد.

در برزیل روز درختکاری 21 سپتامبر برابر با 30 شهریور است، در تایوان روز درختکاری 12 مارس برابر با 21 اسفند و در مصر روز درختکاری 15 ژانویه برابر با 25 دی است.

در ایران نیز با هدف فرهنگ سازی و کمک به بهبود محیط زیست، پانزدهم تا بیست و دوم اسفندماه، به عنوان هفته منابع طبیعی نامگذاری شد و پانزدهم اسفند یعنی نخستین روز این هفته، روز درختکاری نام گرفت و شعار «هر ایرانی یک درخت» برای این روز انتخاب شد.

با توجه به شرایط آب و هوایی خشک و کم باران بیشتر منطقه های ایران، درختکاری و توجه ویژه به این امر از اهمیت خاصی برخوردار است و بدین ترتیب ایرانیان همه ساله در این روز با کاشتن یک یا تعدادی نهال در دل خاک، به استقبال بهار و نوروزی باطراوت می روند و فرهنگ آشتی با طبیعت را به کودکان خویش آموزش می دهند.

گروه اطلاع رسانی

پژوهش**2059**9131