ملازهی: به گمان برخی قومیت‌های افغان، توافقنامه امنیتی از قدرت طالبان می‌کاهد

یک کارشناس مسائل بین‌الملل گفت: از آنجا که برخی قومیت‌ها در افغانستان احساس می‌کنند با امضای توافقنامه امنیتی با آمریکا از قدرت گرفتن طالبان در کشور جلوگیری می‌شود بخشی از تبلیغات کاندیداها به این امر اختصاص می‌یابد.

پیرمحمد ملازهی در گفت‌وگو با خبرنگار سیاسی خارجی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، در رابطه با توافقنامه امنیتی بین افغانستان و آمریکا خاطرنشان کرد: پیمان امنیتی که بر سر امضای آن بحث است درواقع بخشی از پیمان راهبردی و استراتژیکی است که بین آمریکا و افغانستان امضا شد.

وی ادامه داد: در زمانی که پیمان امنیتی بین افغانستان و آمریکا امضا شد در رابطه با بخشی که براساس آن بعد از سال 2014 قرار است آمریکایی‌ها طبق وعده اوباما خاک افغانستان را ترک کنند و بخشی از نیروهای آنها در کارگاه‌های مورد توافق دو طرف مستقر شده و باقی بمانند، این بحث پیش آمد که این نظامی‌ها چه ماموریتی خواهند داشت زیرا در گذشته آنها برای مقابله با تروریسم آمده بودند ولی وقتی که از این کار دست بکشند باید برای باقی ماندن برخی از سربازهای آمریکایی در افغانستان توجیهی وجود داشته باشد.

این کارشناس مسائل بین‌الملل امضا نشدن توافق امنیتی بین آمریکا و افغانستان را به دلیل تفاوت دیدگاه‌های طرفین دانست و گفت: دولت کرزای و اوباما تعاریف متفاوتی از تروریسم داشتند و مصونیت سربازان آمریکایی که در خاک افغانستان باقی می‌مانند نیز یکی دیگر از موارد اختلاف بین طرفین است، بنابراین امضاء قرارداد امنیتی را به زمان دیگری موکول کردند.

ملازهی ادامه داد: از نیمه دوم سال کرزای برای اینکه خود را از مضان اتهام رها کند لویی جرگه مشارکتی تشکیل داد و سران قبایل و شخصیت‌های سیاسی و مذهبی را دور هم جمع کرد به این امید که لویی جرگه خط فکری او را پیش ببرد ولی حقیقت این است که لویی جرگه در روزهای آخر با کرزای دچار اختلاف شد و او با اختلافاتی تصویب کرد که قرارداد امنیتی با آمریکایی‌ها امضا شود.

وی با بیان اینکه کرزای برای امضای قراداد امنیتی با آمریکایی‌ها شروطی قائل شده است افزود: بحث توسعه اقتصادی، تشویق طالبان به مذاکرات صلح و چند مورد دیگر از شروط او برای امضای پیمان امنیتی بوده ولی در نهایت کرزای با مجددی رئیس لویی جرگه به اختلاف برخوردند و با وجود اعلام ضرب‌العجل از طرف او و آمریکا برای کرزای او باز هم حاضر نشد قراردادی را امضا کند و در نهایت آمریکایی‌ها اعلام کردند که اگر کرزای قرارداد را امضا نکند رئیس جمهور بعدی می‌تواند آن را امضا کند.

این کارشناس مسائل بین‌الملل خاطرنشان کرد: دلیل امضا نکردن توافقنامه امنیتی توسط کرزای تفاوت دیدگاه‌های او با آمریکایی‌ها است. برای مثال کرزای می‌گوید مبارزه با تروریسم شامل طالبان می‌شود که در پاکستان ساکن هستند و آمریکا باید با پاکستان برخورد کند. این در حالی است که آمریکا با پاکستان مناسبات نزدیکی داشته و قصد ایجاد اختلال در آن را ندارد.

ملازهی ادامه داد: در هر صورت کرزای تاکید می‌کند که آمریکایی‌ها نباید در روستاهای افغانستان به دنبال ریشه‌کنی تروریسم باشند و روستاهای این کشور را بمباران کرده و افراد بیگناهی را به کام مرگ بکشانند ولی آمریکایی‌ها این صحبت‌ها را نپذیرفته و معتقد هستند که تروریست‌ها در روستاهای افغانستان نفوذ کرده و از مردم به عنوان سپر انسانی استفاده می‌کنند. بنابراین نظامیان آمریکا برای ریشه‌کنی تروریسم مجبور به بمباران روستاهای افغانستان هستند.

وی با اشاره به مشکلات پیش روی امضای توافقنامه امنیتی بین افغانستان و آمریکا گفت: پایگاه‌های نظامی آمریکا یکی از مسائل دو طرفه است زیرا آمریکایی‌ها پیشنهاد دادند 9 پایگاه نظامی و تعدادی پایگاه‌های سیار را داشته باشند و بحث دیگر مصونیت قضایی نظامیان است که قرار است در افغانستان باقی بمانند که دولت این کشور به هیچ وجه زیر بار پذیرش این مورد نمی‌رود.

این کارشناس مسائل بین‌الملل در بخش دیگری از این گفت‌وگو با اشاره به نزدیک بودن انتخابات افغانستان و تبلیغ برخی از کاندیداها برای امضای توافقنامه امنیتی افزود: با توجه به ساختار قبیله‌ای افغانستان هر کاندیدا بنا بر گرایش قبیله خود موافقت یا مخالفت خود را با امضای پیمان نامه امنیتی با آمریکا اظهار می‌کند در راس مخالفان گروه‌ طالبان وجود دارد و پس از آن گروه پشتون‌ها هستند که از طالبان حمایت می‌کنند. همچنین موافقان امضای این توافقنامه در بین گروه‌های قومی غیرپشتون نظیر هزاره‌ها، ازبک‌ها و تاجیک‌ها هستند ولی سایر قومیت‌ها در افغانستان احساس می‌کنند با امضای توافقنامه امنیتی از قدرت گرفتن طالبان در کشور جلوگیری می‌شود.

ملازهی ادامه داد: بخشی از تکنوکرات‌ها که هم اکنون در افغانستان حاکمیت دارند هم احساس می‌کنند در صورت امضای قرارداد امنیتی و باقی ماندن آمریکایی‌ها در کشور شانس طالبان برای به قدرت رسیدن کمتر شده ولی در صورت امضا نکردن این قرارداد امکان دارد طالبان قدرت نظامی خود را به کار گرفته و کابل را به تصرف خود درآورند که در نتیجه سایر گروه‌های قومی از این منطقه بیرون رانده خواهند شد.

وی با بیان اینکه نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری افغانستان احتمال می‌دهند که باید امضا کننده توافقنامه امنیتی باشند گفت: برای کسب رای در میان قومیت‌های غیرپشتون از این امر برای تبلیغات خود استفاده می‌کنند هرچند امکان دارد در میان پشتون‌ها رای جمع نکنند ولی در مجموع این تلقی وجود دارد که در هر صورت این قراداد امنیتی باید امضا بشود زیرا آمریکایی‌ها به این سادگی از افغانستان خارج نمی‌شوند. بنابراین فردی که امضا کننده این توافقنامه است ریسک بزرگی را متقبل می‌شود زیرا بخش‌های مهمی از جامعه افغانستان و حتی خارج از آن یعنی کشورهای منطقه‌ای نسبت به امضای این توافقنامه اعتراض دارند.

این کارشناس مسائل بین‌الملل در پایان با تاکید بر اینکه افغان‌ها ذهنیت منفی نسبت به بستن قراداد با کشورهای خارجی دارند، خاطر نشان کرد: در طول تاریخ، افغانستان با سایر کشورها چند قرارداد امضا کرده است که در نهایت منتهی به اشغال این کشور از سوی آنها شده است که آخرین مورد آن قراردادی بود که با روس‌ها امضا شد و براساس آن روس‌ها این کشور را اشغال کردند و نتیجه آن سه دهه جنگ داخلی و خارجی بود.

انتهای پیام