آیت‌الله ممدوحی: مرحوم خوشوقت هرگز به ظواهر مادی و ریاست توجهی نداشت

یک عضو مجلس خبرگان رهبری گفت: آیت‌الله خوشوقت همواره حرف تازه‌ای برای زدن داشت و آنچنان دقیق بود که من نظیر ایشان در دقت و فضیلت ندیده‌ام. به قدری در معنویت غرق می‌شد که گرسنگی و تشنگی را فراموش می‌کرد. ایشان هرگز به ظواهر مادی و ریاست توجهی نداشت.

به گزارش خبرنگار دین و اندیشه خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، حجت‌الاسلام والمسلمین ممدوحی در اولین سالگرد مراسم ارتحال آیت‌الله خوشوقت که عصر امروز در مسجد ارگ تهران برگزار شد، اظهار کرد: خداوند متعال هر موجودی را که خلق کرده یک حد خاصی برای او قرار داده است که از آن حد بیشتر نمی‌تواند بالا برود مگر اینکه نابود شود و به یک موجود دیگری تبدیل شود.

وی ادامه داد: یگانه موجودی که در سراسر آفرینش می‌تواند مسیر هستی و تکامل را به راحتی طی کند انسان است و می‌تواند به بالاترین درجات برسد و هر چقدر تکامل پیدا کند از اصل وجودی‌اش خارج نمی‌شود و انسانیتش بر سر جایش باقی است.

این عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه قم یادآور شد: خداوند در قرآن هفت بار از آفرینش زمین یاد می‌کند و رازهای بسیار زیادی در زمین نهفته است که این چیزهایی که انسان‌های امروز کشف کرده‌اند نیمی از این رازهاست.

ممدوحی تصریح کرد: بشر دانا بشری است که قبل از اینکه دنیا او را رها کند او دنیاپرستی را رها کند. انسان نباید به خودش ظلم کند و ابدیتش را به دنیای فانی بفروشد. این استاد بزرگوار هر وقتی که ما در خدمتش بودیم جز کرامت، فضل و بزرگی چیز دیگری از او نمی‌دیدیم.

این عضو مجلس خبرگان رهبری در ادامه اظهار کرد: ایشان همواره حرف تازه‌ای برای زدن داشت و آنچنان دقیق بود که من نظیر ایشان در دقت و فضیلت ندیده‌ام. به قدری در معنویت غرق می‌شد که گرسنگی و تشنگی را فراموش می‌کرد. ایشان هرگز به ظواهر مادی و ریاست توجهی نداشت.

وی با بیان اینکه "استاد خوشوقت هرگز در معارف الهی مشکلی نداشت. هر گاه به او می‌رسیدیم انگار در کتابخانه‌ای بزرگ به سر می‌بردیم به قدری که معلومات علمی ایشان بالا بود"، افزود: اگر بخواهیم شخصیت ایشان را تفسیر کنم می‌گویم مراجعه کنید به خطبه حضرت علی(ع) در نهج‌البلاغه که مصداق بارز شخصیت این عالم ربانی است. ایشان به گونه‌ای رفتار می‌کرد که انگار بهشت را در مقابل دیدگانش می‌دید و شخصیتش به گونه‌ای بود که هیچگاه لبخند از دو لب تجاوزش نمی‌کرد. هرگز شرش به کسی نرسید و همواره ادب را رعایت می‌کرد و نسبت به اساتیدش علم و تواضع زیادی داشت.

ممدوحی در پایان گفت: مرحوم آیت‌الله خوشوقت در انزوای صددرصدی زندگی می‌کرد. شاید با خود بگویید چه انزوایی، او که همواره در میان مردم بود، انزوای ایشان در علمش بود. کمتر کسی شخصیت علمی و ربانی ایشان را به درستی درک می‌کرد.

انتهای پیام