تسلیحات هسته‌ای چین و اوضاع آسیا

سایت رادیو صدای روسیه در گزارشی نوشت: گزارش‌های مربوط به تسلیحات هسته‌ای استراتژیک چین اخیرا افزایش چشمگیری داشته است. آزمایش‌های تسلیحات جدید مرتب در جریان‌اند و توان بازدارندگی استراتژیکی نیروی دریایی و توپخانه دوم چین (واحد دارنده موشک‌ها و تسلیحات هسته‌ای چین) نیز مدام در حال ارتقا یافتن است.

تا 3-4 سال پیش به نظر می‌رسید توان هسته‌ای چین در حالت سکون و توقف قرار داشته باشد، اما امروز این توان هسته‌ای چین است که تنها شامل پیشرفت تکنولوژی و افزایش تعداد نیست.

به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، در این یادداشت که به قلم واسیلی کارشن، کارشناس مرکز تحلیل‌های استراتژیک و فنی روسیه منتشر شده است آمده است: شاید اگر در گذشته سلاح هسته‌ای تنها به عنوان آخرین حربه برای حفاظت چین در مقابل باج‌گیری هسته‌ای از جانب دیگران تلقی می‌شد و بدین ترتیب حداقل تعداد مورد نیاز برای چنان نیازی از آن تولید می‌شد و مورد توجه بیش از حد سیاستمداران نیز واقع نشده بود، اما امروزه این زمینه به یکی از معیارهای مهم خیزش چین بدل شده است.

تعداد دفعاتی که رهبران چین در سخنرانی‌های خود از توان هسته‌ای چین سخن به میان می آورند روزبه روز افزایش یافته و توجه و تمرکز رسانه های دولت مرکزی چین بر توان هسته ای نیز به طور روزافزون افزایش می یابد.

مهمتر از همه اینکه زمان تغییر و اصلاح در اصول تئوری هسته ای چین نیز فرا رسیده است. اصولی همچون بازدارندگی با حداقل تعداد سلاح لازم و عدم استفاده ی نخست از سلاح هسته ای در درون چین بحث برانگیز شده اند. در گزارش اخیر دفاعی چین دیگر ذکری از "عدم استفاده نخست" از سلاح هسته ای به میان نیامده است.

چیائولیانگ، کارشناس معروف امور نظامی چین، چندی پیش در روزنامه هوانوردی چین مقاله ای به چاپ رساند که یکی از مثال های زنده بحث های کارشناسان چینی در مورد کارکرد آینده تسلیحات هسته ای است. او اذعان کرد که باید مشخصا به دنبال آموختن استفاده از تجربیات روسیه پرداخته و محدودیت "عدم استفاده نخست" از سلاح هسته ای را کنار گذارد و از سلاح هسته ای به عنوان ضمانتی برای توسعه صلح آمیز چین استفاده کرد.

آمریکا مدام در حال گسترش تاسیسات بنیادین نظامی در قبال چین و گسترش سیستم دفاع ضدموشکی خود و تدوین استراتژی وارد آوردن ضربه مافوق سریع در سراسر جهان بوده است و این چین را وادار ساخته که به غیر از ارتقای کیفی و کمی توان هسته ای خود انخاب دیگری نداشته باشد. طرح و برنامه تحقیق و توسعه تسلیحات استراتژیک چین از نقطه نظر تعداد شاید جلوتر از هر کشور دیگری در جهان باشد.

تحت شرایط آماده به تولید داشتن این تعداد تسلیحات جدید، بنا به تخمین اکثر کارشناسان، زرادخانه هسته ای چین ممکن نیست که تنها دارای حدود 200 کلاهک هسته ای تصور شده در قبل باشد. چین تا قبل از نیمه دهه آینده احتمالا حامل های حاوی حداقل 600 کلاهک هسته ای را مستقر خواهند کرد. اگر بتوان گفت چین پیش از از این همتراز با قدرتهای هسته ای مانند انگلستان و فرانسه بوده است از این پس آنها را پشت سرگذارده و در رده سوم پس از آمریکا و روسیه قرار خواهد گرفت.

کاهش سیستماتیک توان هسته ای آمریکا می تواند سبب شود که سرانجام چین روزی از لحاظ کلاهک های هسته ای مستقر بر حامل های پرتاب کننده همتراز و همپای آمریکا شود.

افزایش شدید توان هسته ای چین موجب می شود ضمانت های امنیتی ارائه شده از سوی آمریکا برای متحدین آسیایی اش مورد بررسی و بازبینی مجدد قرار گیرند. اگر رویارویی نظامی با چین دیگر تنها به معنای ریسک از دست دادن چند شهر نبوده بود و به معنای رویارویی با تخریب و از بین رفتن کامل باشد، آنگاه کشورهایی مانند ژاپن تا چه حدی می توانند اطمینان داشته باشند که آمریکا بدان‌ها کمک خواهد کرد؟ براساس نتیجه گیری های مبتنی بر تجربه جنگ سرد در اروپا، پاسخ سوالات یاد شده ناگفته روشن است. آمریکا و شرکای آن در ناتو تمام تلاش خود را به کار بردند تا مکانیسمی را برقرار کنند که امکان پاسخ متقابل دادن از سوی آمریکا را در صورت مورد حمله شوروی قرار گرفتن هر کدام از متحدین آمریکا فراهم آورد.

اما انگلیس و فرانسه با این وجود معتقد بودند که صرف نظر از هزینه های آن نیازمندند توان هسته ای خود را به دست آورند. دو اقتصاد عمده دیگر اروپا یعنی آلمان و ایتالیا هم تنها به دلیل محدودیت های ناشی از موقعیت پس از جنگ جهانی دوم خودشان نتوانستند پروژه های مشابهی را محقق سازند. تقابل هسته ای آسیا چگونه به پیش خواهد رفت؟ پاسخ به این سوال به طور روزافزونی حساس می شود.

انتهای پیام