اعتبار سازمان ملل زیر سوال رفت/ وحشت اپوزیسیون از انتخاب مجدد اسد

به گزارش خبرگزاری مهر، وزیر خارجه ایران در گفتگو با یک روزنامه سوئیسی ضمن دفاع از سیاست های ایران در قبال سوریه، توافقنامه هسته ای ژنو را یک دستاورد بزرگ برای ایران دانست. "مارتین ووکر" و "آندره آس روئش" خبرنگاران روزنامه "نویه زورشر سایتونگ" در گفتگو با دکتر "محمد جواد ظریف" وزیر خارجه ایران مواضع جمهوری اسلامی را در مورد تحولات منطقه ای و مذاکرات هسته ای با غرب جویا شدند.  

آقای وزیر شما بلیط سفر به مونترو برای شرکت در کنفرانس سوریه را در جیب داشتید و سپس این دعوت لغو شد، آیا این اتفاق شما را ناراحت نکرد؟

این اتفاق برای من تراژدی نبود. ما از ابتدا نیز گفتیم اگر ایران صادقانه به این کنفرانس دعوت شود، در آن شرکت می کند. من هرگز به دنبال دریافت دعوتنامه نبوده ام. دبیرکل سازمان ملل با من تماس گرفت و من گفتم ایران به شکل سازنده شرکت می کند اما هیچگونه پیش شرطی را نمی پذیرد. متاسفانه دعوت بسیار دیرهنگام انجام گرفت و من قصد داشتم معاونم را بفرستم زیرا در آن زمان در ترکمنستان بودم. از آنجا نمی توانستم سر وقت به افتتاحیه کنفرانس در مونترو برسم. از نظر من اعتبار سازمان ملل زیر سوال رفته است. من انتظار دعوت دبیرکل سازمان ملل و نیز لغو این دعوت با یک بهانه را نداشتم. مقصر جلوه دادن ایران هیچ دلیلی ندارد.

اما بان کی مون این ذهنیت را ایجاد کرد که ایران شرایط حضور در این مذاکرات را پذیرفته است.

من نمی دانم او چگونه به این نتیجه رسید، در گفتگوی ما هیچ اشاره ای به این موضوع نشد. او وضعیت را به گونه ای القا کرد که گویی ما به یک توافق رسیده ایم در حالی که اینگونه نبود.

"جان کری" وزیر خارجه آمریکا در مونترو تاکید کرد درها برای شرکت ایران باز می ماند.

اگر این مشارکت مستلزم شروطی باشد، ما لزومی به آن نمی بینیم.

گفتگوها در کنفرانس تا روز جمعه به نتیجه نرسید، اتفاقی که شاید شما را متعجب نکرد.

این اتفاق هیچ کس را متعجب نکرد، نه به این خاطر که ایران به کنفرانس دعوت نشده بود. ما بسیار امیدواریم گفتگوهای مستقیم شروع شود. تاسف بزرگ از این است که بخت ارتباط مستقیم به هدر برود. طرفین باید بر ضرورت این مطلب توجه کنند.  

از نظر ایران آینده سوریه تنها به خود این کشور مربوط است. همزمان شمار زیادی از خارجی ها از جمله ایرانی ها در این کشور حضور دارند، این یک تضاد نیست؟

ما روابط تاریخی با یک عضو سازمان ملل و دولتی داریم که روابط عادی با دیگر کشورها دارد. این روابط شامل روابط نظامی هم می شود. ایران از یک گروه خاص در داخل سوریه حمایت نمی کند. در مقابل، آنهایی که سلاح و مهمات به گروه های تروریستی در سوریه می فرستند، گروه هایی که از سوی سازمان ملل و آمریکا نیز تروریست شناخته می شوند، باید به خاطر این اقدامشان مورد بازخواست قرار گیرند. متاسفانه آنها حافظه کوتاه مدتی دارند. آنها باید به یاد داشته باشند که حامیان فراط گرایان در نهایت خود قربانی افراط گرایی خواهند شد.

این مسئله شامل حزب الله لبنان نیز هست که از سوی شما حمایت می شود، سازمانی که ابتدا یک گروه افراطی بود.

این بحت طولانی را طلب می کند. ما حاضریم از خروج تمامی گروه های خارجی از سوریه حمایت کنیم و نفوذ خود را برای این کار به کار بگیریم.

آیا این مسئله متوجه نیروهای ایرانی هم می شود؟

ایران هیچ نیرویی در سوریه ندارد، حتی مشاور. ما هیچ نیروی درگیر در نبرد نظامی در آن کشور نداریم.

به نظرتان آینده اسد چه می شود؟

به نظرم معمولا در این باره قضاوت عجولانه می شود. در حال حاضر نمی توان در این خصوص اظهار نظر کرد. جنگ در سوریه از سه سال پیش در جریان است. در ابتدا گمان می رفت که رئیس جمهور اسد ظرف دو ماه سقوط کند. از آن زمان تاکنون چنین تصوری ایجاد شده است. به جای این که چنین رویکرد به بن بست رسیده ای، متوقف شود، بیشتر روی آن تاکید می شود. برای اپوزیسیون سوریه این حقیقت مشخص است که در وضعیتی نیست تا اسد را ساقط کند. از این رو به مداخله نظامی آمریکا دل بسته است. به همین دلیل بود که اپوزیسیون و حامیان منطقه ای آن، زمانی که آمریکا تصمیم درستی گرفت تا در موضوع سلاح های شیمیایی دست به مداخله نظامی نزند، ناراحت شدند. همه باید تلاش کنند به جنگ پایان دهند، این اصلی ترین هدف است. گام بعدی این است که وضعیت انسانی بهبود یابد. در این حالت می شود وارد یک روند سیاسی شد. اگر این مسائل رخ ندهد، شاید جنگ تا سه سال دیگر هم ادامه پیدا کند.

اسد درست در چنین زمانی از نامزدی خود در انتخابات حرف می زند، آیا این مسئله کمکی به حل مشکل می کند؟

در این خصوص باید مردم سوریه تصمیم بگیرند. آنهایی که می گویند مردم سوریه خواهان رفتن اسد هستند، باید اجازه دهند وی خود را در معرض انتخاب قرار دهد.

اما تحت شرایط کنونی تصور برگزاری یک انتخابات دمکراتیک دشوار است.

این مسئله اصلا مطرح نیست. سوال اصلی باید این باشد: چگونه می توانیم تضمین کنیم که یک انتخابات آزاد و منصفانه برگزار شود. اگر با این امکان از ابتدای امر مخالفت شود، معنی اش این است که نگرانی آنها از انتخاب مجدد اسد است. بیش از نیمی از مردم سوریه خواهان انتخاب مجدد اسد هستند. این تنها نظر شخصی من نیست، بلکه هر منبع آمریکایی این را می داند.

پس از خنثی کردن سلاح های شیمیایی سوریه، نگرانی اسرائیل از موشک های حزب الله به عنوان اصلی ترین تهدید است. نظرتان چیست؟

مشکل اصلی سیاست تهاجمی موجود در دستور کار اسرائیل و موضوع عدم مجازات و ابهام در سیاست خارجی آن است. برنامه هسته ای ایران مثال واضحی از این سیاست است که اسرائیل به بهانه آن سیاست شهرک سازی و تهاجم به فلسطینی ها را توجیه می کند. این اقدامات اثری ندارد و ما را نگران نمی کند. ما هیچگاه این تصور را نداشتیم که به صورت جدی تهدید نظامی می شویم. این را همه می گویند، حتی آمریکا. چه چیزی آمریکا را به مداخله نظامی در ویتنام، عراق و افغانستان وداشت؟ موارد بسیار کمی وجود دارد که اقدام نظامی در نهایت به کار مردم آمریکا آمده و یا موجب امنیت جهانی شده است.

ادامه دارد...