حل بحران سوریه، شاید وقتی دیگر

به گزارش خبرنگار اعزامی ایرنا، پیش از برگزاری کنفرانس ژنو 2، شاید اینگونه تصور می شد که جلسات، دیدارها و تماس های تلفنی متعدد میان سران و مقامات عالی 5 کشور عضو دایم شورای امنیت و به ویژه میان مقامات عالی آمریکا و روسیه به عنوان برگزار کنندگان اصلی ژنو 2 و رایزنی های آنان با سایر کشورها و نهادهای تاثیرگذار، زمینه را برای ایجاد یک پیشرفت قابل توجه در مسیر حل سیاسی بحران سوریه تاحدودی فراهم کرده است.

اما گویا این فقط ظاهر ماجرا و روی زرق و برق دار سکه رایزنی ها برای حل بحران سوریه بود و تا روز گذشته که هنوز ژنو 2 برگزار نشده بود، شاید کمتر کسی می توانست حدس بزند که در آن روی دیگر سکه «به اصطلاح» تلاش های انسان دوستانه برخی دولت های غربی و عربی برای کمک به ملت سوریه، اهدافی غیرانسانی پنهان شده است.

ژنو 2 در روز نخست میزبان 40 وزیر خارجه و روسای و مقامات عالی 4 سازمان بین المللی و منطقه بود و همه افتخار برگزار کننده این اجلاس آن بود که سرانجام توانسته اند برای اولین بار دو گروه دولت ومخالفین سوریه را همزمان سر یک میز بنشانند.

این درحالی است پیش از این نیز، جمهوری اسلامی ایران کنفرانسی را با حضور نمایندگانی از دولت سوریه و گروه های مخالف در تهران برگزار کرده بود. بنابر این صرفا جمع شدن نمایندگان دولت و مخالفین دور یک میز دیگر موضوع تازه ای نیست و ایران برای اولین بار مبتکر برگزاری چنین کنفرانسی بود.

دیروز بار دیگر نمایندگانی از دولت و مخالفین سوریه دور یک میز همراه با وزیرن خارجه 40 کشور قرار گرفتند و اکثریت قریب به اتفاق سخنرانی هایی که در این کنفرانس انجام شد، حامل این پیام بود که دستیابی به راه حلی واقعی برای آرام کردن اوضاع در سوریه، با برگزاری اینگونه کنفرانس های نمایشی و تبلیغاتی شاید هرگز اتفاق نیفتد.

آنچه وزیر امور خارجه امریکا و دوستان غربی و عربی اش روز گذشته درباره تشکیل دولت انتقالی در سوریه و ضرورت کناره گیری بشار اسد از قدرت به زبان راندند، کاملا نقطه عکس نظرات و اعتقادات دولت سوریه است و مادامی که این کشورها مواضع خود را به خواسته های دولت و ملت سوریه نزدیک نکنند، هیچ اتفاق مثبتی را نمی توان انتظار داشت.

دولت سوریه و برخی کشورهای شرکت کننده در ژنو 2 معتقدند هرگونه تغییر در ساختار حکومت و سیاست سوریه، باید به دست مردم این کشور رقم بخورد و بیگانگان حق دخالت در امور داخلی سوریه و حق اظهار نظر درباره مشروعیت داشتن یا نداشتن دولت فعلی سوریه ندارند.

گرچه جان کری وزیر خارجه آمریکا و بان کی مون دبیرکل سازمان ملل سعی داشتند درسخنان خود، نخستین حضور همزمان نمایندگان دولت و معارضین سوریه بر سر یک میز را یک نقطه قوت بزرگ و حاصل ابتکارات خود قلمداد کرده و اینگونه القا می کنند که پیشرفت قابل ملاحظه و گام بلندی در مسیر حل بحران سوریه برداشته شده است.

مغایر بودن مواضع اکثر کشورهای شرکت کننده در کنفرانس ژنو 2 با خواست مردم و دولت مشروع سوریه نشان داد که نه تنها هیچ گام واقعی و روبه جلو در مسیر رسیدن به یک راه حل جامعه برای مسایل سوریه برداشته نشده است، بلکه حمایت آمریکا، انگلیس، فرانسه و برخی کشورهای منطقه ازتروریست ها در سوریه باعث تشدید بحران در این کشور خاورمیانه ای و بیشتر شدن فاصله سوریه و مردم رنج دیده اش از یک راه حل واقعی شده است.

جان کری و بان کی مون روز گذشته در نشست های خبری جداگانه ای که در پایان روز اول کنفرانس ژنو 2 برگزار کردند، به صراحت به این موضوع اذعان کردند که دستیابی به راه حل بحران سوریه نزدیک نیست و این مذاکرات و کنفرانس ها باید در نوبت های متعدد در آینده برگزار شود.

نشانه دیگری که دال بر نمایشی و غیرواقعی بودن کنفرانس ژنو 2 است، ترکیب کشورهای شرکت کننده در آن است.

اگرچه وزیران خارجه 40 کشور مختلف در ژنو 2 گردهم آمده بودند، اما شاید کمتر از 20 درصد این تعداد کشورها می توانستند بطور موثر در کمک به حل بحران سوریه تاثیرگذار باشند و 80 درصد مابقی در نقش سیاهی لشکری بودند که صرفا برای اعتبار بخشیدن به پیش شرطی که آمریکا برای شرکت کشورها در این کنفرانس تعیین کرده بود و برای خوش خدمتی به واشنگتن به این کنفرانس آمده بودند و از حرف های کلیشه ای و مصنوعی آنها مشخص بود که هیچ انگیزه ای برای کمک به مردم و دولت قانونی سوریه ندارند.

عدم حضور ایران در ژنو 2 هم ضربه بزرگی به اعتبار لرزان و شکننده این کنفرانس بود و غیبت ایران به عنوان اصلی ترین حامی واقعی مردم و دولت سوریه و نزدیک ترین هم پیمان این کشور نشان داد که برخی برگزار کنندگان ژنو 2 ، نه تنها به فکر نجات مردم بی گناه سوریه از شر تروریست ها و افراطیون نستند، بلکه بحران سوریه و مصائب و درد و رنج میلیون ها انسان بی گناه را ابزاری برای تسویه حساب های سیاسی قرار داده اند.

تعداد قابل توجهی از کشورهایی که در کنفرانس ژنو 2 ژست صلح طلبانه و آشتی جویانه به خود گرفته بودند، در پشت پرده این اجلاس ها اقدام به حمایت های گسترده مالی، تسلیحاتی و حتی تامین نیروی انسانی تروریست ها در سوریه می کنند و درحالی به دروغ مدعی تلاش برای به ارمغان صلح و آرامش برای مردم سوریه هستند که دستشان به خون بیش از صد هزار نفر از مردم بی گناه سوریه آغشته است و باعث آوارگی میلیونها نفر از مردم سوریه شده اند.

چگونه می توان در یک دست سلاح داشت و دست دیگر را به نشانه صلح و دوستی به سمت مردم سوریه دراز کرد؟ کسانی که با یک دست سلاح در اختیار تروریست ها در سوریه قرار می دهند و دست دیگرشان را به دروغ به نشانه صلح به سوی مردم سوریه دراز می کنند، هرگز نمی توانند حتی یک قدم در جهت حل بحران سوریه بردارند.

وجود فاصله زیاد میان خواسته ملت و دولت مشروع سوریه از کنفرانس ژنو 2 با آنچه که وزیر خارجه آمریکا و دهها هم پیمان غربی – عربی این کشور در روز نخست این کنفرانس در سخنرانی هایشان مطرح کردند، باعث شده تا این کنفرانس پیش از رسیدن به نقطه پایان، محکوم به شکست باشد.

از: محمدرضا منافی

سیام**1723**1558