لبنان 2013/ خلاء سیاسی با دو نخست وزیر(1)

به گزارش ایرنا، « سامی کلیب» روزنامه نگار لبنانی معتقد است که نابسامانی امنیتی، آشفتگی سیاسی و رکود اقتصادی لبنان تاوان بازی برخی طرف ها است که ملت لبنان هزینه آن را می پردازد و پیام آن این است که سال 2014 را از همین الان باید بحرانی ترین و خطرناک ترین دوره تاریخ لبنان در قرن حاضر نامگذاری کرد.

لبنان سالی را پشت سر گذاشت که همچنان همسایه شمالی آن یعنی فلسطین در اشغال صهیونیست ها قرار دارد و دیگر همسایه آن سوریه هم سرگرم مقابله با یک توطئه صهیونیستی – سعودی و نبرد با تکفیری های تروریستی داخلی و وارداتی مورد حمایت این محور ضد مقاومت است.

این است لبنان 2013 ، نمی توان گفت که در وضعیت جنگی بوده اما قطعا شرایطی سخت تر از آن را پشت سر گذاشته است، کشوری که همیشه خطر در کمین آن نشسته است، مانند بورس ، وضعیتش دائما در حال تغییر و بالا و پایین شدن است.

کشوری که انفجار خودروهای بمب گذاری شده جزو برنامه های روزانه آن شده اما برخی از سیاستمدارانش حاضر نیستند هیچ تغییری در راهبردها و مواضع خود بدهند.

جریان المستقبل به رهبری «سعد حریری» پای خود را یک کفش کرده و همصدا با گروه های تکفیری تروریستی آشکارا می گوید که تنها راه پایان بحران های سوریه، خروج حزب الله از سوریه است وبه هر معادله ای برای تشکیل دولت لبنان تن می دهد مشروط بر اینکه حزب الله در سوریه نباشد.

حزب الله بارها تاکید کرده است که برای حمایت از لبنان و محور مقاومت ضد صهیونیستی به سوریه رفته و تنها با تکفیری های تروریستی که امنیت و ثبات لبنان را بخطر انداخته اند در حال مبارزه است.

لبنان کشوری که همواره به دموکراسی خود افتخار می کرد، اکنون « خلاء سیاسی » برهمه سناریوهای دیگر غلبه کرده و کشوری که با ناامنی های روز افزون فردایش از امروز خطرناک تر و سخت تر است و این شاه بیت پرونده لبنان در 2013 و شاید در 2014 است.

شکل گیری جریان تکفیری تروریستی علیه محور مقاومت ضد صهیونیستی به کمک رژیم های سعودی و صهیونیستی و با حمایت برخی کشورهای غربی و عربی و حتی ترکیه نه تنها مردم سوریه را زجر داده و ساختارهای این کشور را نابود کرده است، همسایه آن یعنی لبنان را هم دست خوش مصایب امنیتی ، سیاسی و اقتصادی کرده است.

افزایش ترورها ، انفجار ماشین های بمب گذاری شده با هزینه عربستان ، گسترش اختلافات سیاسی و رکود اقتصادی سوغات جبهه ضد محورمقاومت برای لبنان و مردم آن بوده که پیامدهای آن هر روز خطرناک تر می شود تا جاییکه بسیاری آینده لبنان را تیره و تار می بینند.

در پرونده سیاسی لبنان 2013 ایستگاه های مهمی است که باید در آنها توقف کرد تا شاید بتوان نقشه راه دشمنان ملت این کشور را برای رسیدن لبنان به این وضعیت خطرناک خواند.



** استعفای میقاتی / خودکشی سیاسی

در پایان سال 2012 گفته می شد که آینده لبنان در گرو یک انتخابات پارلمانی سرنوشت ساز است که می تواند همه معادله های آینده این کشور را رقم بزند پس همه طرف های سیاسی متعهد شدند این انتخابات برمبنای قانونی جدید، متمدنانه ومدرن برگزار شود.

اما در ماه های آغازین سال 2013 موضوع تمدید به پدیده ای شامل همه بخش ها بویژه امنیتی تبدیل و شرایط برای فروپاشی دموکراسی لبنان بدست فرزندان این کشور فراهم می شد و این پدیده به بسیاری از موسسات از جمله فرماندهی ارتش و فرماندهی نیروهای امنیت داخلی نفوذ کرد. مخالفت با تمدید در فرماندهی نیروهای امنیت داخلی کافی بود که به آغاز مسیر خلاء سیاسی در لبنان منجر شود و نخست وزیر نجیب میقاتی به بهانه فراهم کردن فضا برای تشکیل دولت نجات ملی در 22 مارس 2013 از سمت خود استعفا کند.

در هرصورت اولین جرقه بحران سیاسی 2013 در لبنان با استعفای «نجیب میقاتی» نخست وزیر این کشور زده شد، استعفایی که برخی ناظران لبنانی آن را « خودکشی سیاسی » یک سیاستمدار کهنه کار خواندند.

این استعفا شاید یک امر عادی و معمول بود و به بهانه تشکیل دولت نجات ملی لبنان صورت گرفت ، اما پس لرزه های این زلزله سیاسی همچنان در لبنان خطرآفرین و حتی امنیت و تمامیت ارضی این کشور را با تهدید مواجه کرده است.

اندکی پیش از روز استعفا ، میقاتی که به نظر می رسید به دنبال بهانه ای برای کناره گیری از سمت خود می گردد، مساله تمدید دوره ماموریت «اشرف ریفی» فرمانده کل پلیس لبنان را که به سن بازنشستگی رسیده بود، به وزرای جریان هشت مارس پیشنهاد کرد اما جریان هشت مارس (همسو با حزب الله) ابقای ریفی را کاملا مغایر قانون دانسته و درخواست کردند که این شخصیت وابسته به جریان المستقبل و گروه 14 مارس که حمایتی آشکار از گروه های تکفیری می کرد، بر اساس قانون اساسی از سمت خود کنار رفته و جایگزینی دیگر برای وی مشخص شود.

این روزها در رسانه های لبنانی پرده از سوء استفاده های کلان ریفی برای حمایت ازجریان های تکفیری و تروریستی برداشته شده است.

میقاتی که پیش از این چند بار تهدید به استعفا کرده بود، سرانجام به بهانه عدم موافقت با درخواستش برای ابقای ریفی که البته حمایت «میشل سلیمان» رییس جمهور و «ولید جنبلاط» رییس حزب سوسیالیست ترقی خواه را نیز به همراه داشت، پس از اتمام جلسه هیات دولت در یک کنفرانس مطبوعاتی شرکت و استعفای خود را از مقام نخست وزیری لبنان اعلام کرد که بلافاصله با موافقت سلیمان مواجه شد.

در این اثنا «نبیه بری» رییس مجلس لبنان پیشنهاد رای گیری در پارلمان در خصوص قانون جدید انتخابات و همچنین تمدید دوره فرماندهان دستگاه های امنیتی و نظامی از جمله اشرف ریفی و «جان قهوجی» فرمانده ارتش لبنان را داد که با استقبال میقاتی و حامیان ریفی مواجه نشد. البته از آن زمان تا کنون، دولت مستعفی میقاتی بدون برگزاری جلسات کابینه و تصمیم گیری جدی بر سر کار است و حتی اخیرا «غازی العریضی» وزیر حمل و نقل دولت میقاتی از مقام خود استعفا داد.



** دولتی که هنوز متولد نشده است

بدنبال پذیرش استعفای میقاتی ، انتخاب نخست وزیر جدید در دستور کار قرار گرفت و احزاب و گروه های سیاسی لبنانی « تمام سلام» عضو جریان 14 مارس را به عنوان نخست وزیر انتخاب کردند.

رایزنی های فراکسیون های مختلف در پارلمان لبنان در نهایت به نتیجه رسید و زیر سایه توافقی غیرعلنی و شبه اجماع بر روی گزینه جریان المستقبل که حمایت علنی عربستان سعودی را نیز با خود داشت، «تمام سلام» از سوی تمامی فراکسیون های مجلس با 124 رای از 128 رای به نخست وزیری لبنان رسید و مقرر شد که وی با تشکیل دولت، زمینه برگزاری انتخابات پارلمانی را در 16 ژوئن مهیا کند که به دلایلی این انتخابات برگزار نشد.

پس از انتخاب تمام سلام، میشل سلیمان رییس جمهوری با صدور حکمی وی را مکلف به تشکیل دولت جدید کرد و او بر اساس قانون اساسی پذیرفت که در راستای منافع ملی و همکاری با تمامی گروه های سیاسی در شرایط حساس کنونی به وظایف خود عمل کند.

وی در سخنانی پس از انتخابش به نخست وزیری با تاکید بر ضرورت وحدت ملی و توافق بر سر یک قانون انتخاباتی جدید گفت: من حساسیت وضعیت فعلی را درک کرده و امیدوارم که تمام شخصیت ها و جریان های سیاسی از فرصت موجود به منظور برون رفت از چالش ها استفاده کنند و من نیز در راستای تشکیل دولت آشتی ملی خواهم کوشید.

سلام پس از این، دیدارها و مشاوره های خود را با گروه ها و جریان های سیاسی مختلف به منظور تشکیل دولتی متشکل از 24 وزیر آغاز کرد.

وی تصمیم گفت که دولت خود را برخلاف سنت گذشته و معادله موجود 9- 9- 6 ، متشکل از 8 وزیر وابسته به جریان 8 مارس، 8 وزیر وابسته به جریان 14 مارس و 8 وزیر وابسته به رییس جمهور و «ولید جنبلاط» رییس حزب دروزی سوسیالیست ترقی خواه به عنوان وزرای مستقل تشکیل دهد و در حقیقت بحران سیاسی لبنان را وارد مرحله ای سخت تر کرد.

تمام سلام در نهایت نتوانست و یا نخواست به تعهدات خود در خصوص مهلت های قانونی به منظور تشکیل دولت آشتی ملی و همچنین انجام مقدمات لازم برای انتخابات پارلمانی که دولت او می بایست نظارت بر آن را بر عهده می گرفت پایبند بماند و در این راستا، نمایندگان 14 مارس در مجلس نیز با تحریم شرکت در جلسات پارلمان به یاری وی آمدند و در پایان فرایند تدوین قانون جدید انتخابات متوقف شد تا برگزاری انتخابات با چالشی دیگر مواجه شود.

درهمان آغازین هفته های سال 2013 بحث و بررسی هایی که از سال 2012 برای دستیابی به یک قانون انتخاباتی جدید آغاز شده بود، ادامه یافت، اما این تلاش ها به اجماع بر سرهیچ یک از طرح های موجود از قبیل قانون ˈارتدوکسیˈ نیانجامید.

براساس طرح قانون پیشنهادی ارتدوکسی، هر یک از طوایف لبنانی بطور مستقیم اقدام به انتخاب نمایندگان خود در پارلمان می کنند و برای مثال یک شهروند مسیحی حق رای دادن به یک نامزد مسلمان را ندارد.

چنانچه این پیش نویس قانون که با استقبال مسیحیان مارونی لبنان مواجه شده، تصویب می شد، تعداد نمایندگان پارلمان لبنان از 128 به 134نفر افزایش می یافت.



** سنگ اندازی جریان المستقل

از جمله دلایل اصلی ناکامی در به نتیجه رسیدن رایزنی ها برای تشکیل دولت جدید و برگزای انتخابات پارلمانی، مخالفت برخی جریان های سیاسی بویژه جریان المستقبل وابسته به ˈسعد حریریˈ و حزب ˈسوسیالیست ترقی خواهˈ به رهبری ˈولید جنبلاطˈ بود؛ چرا که با تغییر قانون موسوم به ˈدهه 60 میلادیˈ (قانون قدیم) این دو جریان در کسب تعداد کرسی های بیشتر ناکام می ماندند.

بنابراین، جریان 14 مارس، به شکل کلی با تغییر قانون 1960 مخالفت هایی داشت تا شانس این جریان در کسب اکثریت در پارلمان در صورت برگزاری انتخابات از میان نرود.

به گفته صاحبنظران، دلیل اصلی مخالفت المستقبل این بود که این جریان همواره با هزینه هایی گزاف در مناطق مسیحی نشین لبنان، از برخی شخصیت های هم فکر با خود در این مناطق حمایت و آنها را وارد پارلمان می کرد، اما با ساز و کار قانون ارتدوکسی، این باب به روی این جریان بسته می شد.

به هر حال فراکسیون های مختلف مجلس لبنان در چند ماه متوالی با وجود تلاش های فراوان نتوانستند قانون جدید انتخابات را تصویب کنند و به همین دلیل انتخابات پارلمانی این کشور که قرار بود در ماه ژوئن (خرداد ماه) برگزار شود، به تعویق افتاد.

سرانجام، با رای نمایندگان پارلمان لبنان، فعالیت مجلس به مدت 17 ماه دیگر تمدید شد وبرگزاری انتخابات به تعویق افتاد.

جلسه ای به دعوت « نبیه بری» رییس مجلس نمایندگان لبنان تشکیل شد و در آن مدت زمان فعالیت این دوره مجلس تا 20 نوامبر 2014 تمدید شد و البته بهانه این تمدید شرایط امنیتی استثنایی بود که در لبنان حاکم است و تجربه تمدید مجلس در جنگ های داخلی لبنان تکرار شد و نمایندگان بدین شکل تلاش های هشت ماهه برای تدوین قانون جدید انتخاباتی را ناکام گذاشتند.

پس از تصویب طرح تمدید درصحن مجلس لبنان، « میشل سلیمان » رییس جمهور و « نجیب میقاتی » نخست وزیر این کشور آن را امضا کردند و نمایندگان حاضر در جلسه پس ازخروج از مجلس با اعتراض برخی ازمردم لبنان که در مقابل پارلمان تجمع کرده بودند، روبرو شدند.

معترضان که شعارهایی درمخالفات با این قانون سر می دادند، با برخی اشیاء و گوجه فرنگی به خودروهای حامل نمایندگان حمله کردند.

با تمدید زمان مجلس فعلی ، تمام سلام، نخست وزیر منتخب لبنان که 9 ماه است از انتخاب وی می گذرد، با چالش بیشتری در روند تشکیل دولت و کابینه خود مواجه شد.

البته برخی منابع آگاه، توافق آمریکا و عربستان سعودی را در این رابطه دخیل می دانند که بدین شکل، از تصویب هرگونه قانون جدید انتخاباتی جلوگیری به عمل آمده تا حزب الله و همپیمانانش نتوانند پس از دولت میقاتی، قدرت بیشتری را در لبنان به دست بگیرند؛ چرا که از دید آنها دولت میقاتی، دولت روی کار آمده از سوی حزب الله به شمار می آمد.

بعداز گذشت 9 ماه از مکلف شدن سلام ، تا آخرین روزهای 2013 نشانه هایی امیدوار کننده از تولد دولت جدید بر مبنای منافع ملی دیده نشده بود.

اما این روزها که لبنان در معرض نابسامانی ناامنی بی سابقه قرار گرفته، پرده ها از یک توطئه با محوریت سعودی - صهیونیستی و مورد حمایت غرب کنار زده شد و گفته می شود که همپیمانان با این محور ضد مقاومت و مجریان این توطئه در لبنان سرگرم تشکیل دولتی یک دست هستند تا حزب الله لبنان در آن حضور نداشته باشد.

منابع خبری با توجه به ضرب الاجل و خط قرمزی که میشل سلیمان رییس جمهوری لبنان برای تشکیل دولت جدید صادر کرد، احتمال داده اند که حتی تمام سلام فهرست 24 وزیر را بدون در نظر گرفتن حزب الله برای ارایه به رییس جمهوری لبنان آماده کرده و سلیمان هم برای تایید و ارسال آن به پارلمان آماده است.

این در حالی است که هرچند در جریان 14 مارس هم مخالفینی با اجرای این توطئه سیاسی امنیتی وجود دارد اما جریان هشت مارس و « ولید جنبلاط » بشدت با آن مخالفت کرده و گفته اند که اجازه اجرای آن را نخواهند داد و حتما باید دولت فراگیر آشتی ملی و با حضور همه جریان ها و گروه های سیاسی تشکیل شود.

برخی ناظران سیاسی هشدار داده اند که با اجرای این توطئه و تشکیل دولت یک دست هرج و مرج لبنان را فراخواهد گرفت و چشم انداز لبنان مبهم و نامشخص است.

مخالفان تشکیل دولت یکدست همچنین تاکید کرده اند که رییس جمهوری آینده لبنان باید در زمان مقرر تشکیل و سلیمان کاخ ریاست جمهوری را ترک کند و حتی برخی از مخالفان اعلام کرده اند که ترجیح می دهند صندلی رییس جمهوری خالی بماند اما دوره سلیمان تمدید نشود.



** رییس جمهور آینده/ نشست های پشت درهای بسته

با نزدیک شدن به پایان دوره ریاست جمهوری «میشل سلیمان» در تاریخ 25 می 2014، در ماه های پایانی سال 2013، رایزنی های اولیه به منظور انتخاب جانشین وی در میان محافل و احزاب سیاسی لبنان و در پشت درهای بسته آغاز شد.

هرچند سناریوهای مختلفی ازجمله احتمال تمدید دوره ریاست جمهوری میشل سلیمان با افزایش تلاش برخی نزدیکان او بویژه در جریان 14 مارس مطرح شده اما خودش بارها تاکید کرده که تمایلی ندارد و گفته که به آخرین گزینه ای که فکر می کند، تمدید است.

سلیمان حتی تاکید کرد که در ملاقات اخیرش با پادشاه عربستان سعودی در ریاض در این زمینه سخنی نگفته و از ملک عبدالله هم سخنی در این باره نشنیده است.

در هر صورت درهفته های پایانی سال 2013 ، گفت وگوها و رایزنی های سیاسی در خصوص معرفی نامزدهای ریاست جمهوری از پشت پرده سیاست خارج شد و از حضور برخی از شخصیت های سیاسی در این صحنه به شکل شبه قطعی یاد شد و حتی برخی تمایل خود را کتمان نکردند.

بر اساس قانون اساسی لبنان، جلسه انتخاب رییس جمهور جدید در مجلس نمایندگان باید 60 روز پیش از پایان دوره ریاست جمهوری فعلی یعنی در روز 25 مارس 2014 برگزار شود.

شخصی که به عنوان رییس جمهور در لبنان انتخاب می شود، لازم است که از مسیحیان مارونی (یکی از طوایف مسیحیت مشرق زمین که بیشتر در لبنان و سوریه سکونت دارند) بوده و بدین سبب جریان های سیاسی ملزمند که یکی از شخصیت های مارونی مذهب خود را برای حضور در رقابت انتخاب رییس جمهور معرفی کنند.



** بحران سوریه و تاثیر آن بر لبنان

سوریه و لبنان تنها همسایه نیستند، در طول تاریخ تحولات این دو کشور که سیاست ، اقتصاد و امنیت آنها درهم تنیده بطور مستقیم بریکدیگر تاثیر داشته ، دارد و خواهد داشت .

اما از سه سال قبل که بحران در سوریه با دسیسه چینی محور صهیونیستی – سعودی با حمایت برخی کشورهای غربی ، عربی و حتی ترکیه شکل گرفت با حمایت مالی و تسلیحاتی و اطلاعاتی این محور تروریست های تکفیری از سراسر جهان به سوریه برای ضربه زدن به محور مقاومت ضد صهیونیستی فرستاده شدند.

یکی از دروازه های نقل و انتقال سلاح و عناصر تکفیری تروریستی به سوریه ، مرزهای لبنان در نظر گرفته شد و همین رویکرد که با سیاست ادعایی خویشتنداری دولت و رییس جمهوری لبنان همراه شد، لبنان را بطور مستقیم وارد این بحران کرد.

درمقابل حزب الله لبنان اعلام کرد که با هدف حمایت از تمامیت ارضی و مردم لبنان و محور مقاومت ضدصهیونیستی و حمایت از اماکن مقدس وارد سوریه شده است.

محور صهیونیستی – سعودی که در صحنه سیاسی و نظامی سوریه متحمل شکست سختی شده است، به مزدوران تکفیری و تروریستی خود دستور دادند تا جنایاتی تروریستی را علیه مسلمانان اعم از شیعه و سنی و مسیحیان به منظور ایجاد رعب و وحشت در میان مردم لبنان شروع کنند تا زمینه جنگ روانی علیه حزب الله توسط گروه های سیاسی همپیمان این محور فراهم شود شاید که حزب الله به خروج از سوریه رضایت بدهد.

حزب الله تاکید کرده است که تسلیم این فشارها نخواهد شد و به پشتوانه مردم مقاوم لبنان، نبرد سوریه را که معرکه سرنوشت و موجودیت و حمایت از مقاومت ضد صهیونیستی است، ترک نمی کند.



** بمب ساعتی لبنان

پناهندگان سوری یا بمب های ساعتی ، این پدیده از حساسترین پرونده های لبنان در سال 2013 بود، حضور این پناهندگان ثبت نام شده و یا نشده علاوه بر افزایش خطرهای امنیتی بافت جمعیتی این کشور را به خطر انداخته است، اکنون شمار تقریبی آنها از مرز یک و نیم میلیون پناهنده فراتررفته است و با تشدید درگیری ها در مرزهای دو کشور، هر روز به شمار آنها افزوده می شود.

حضور این پناهندگان فشار مالی بر دولت موقت این کشور را که با یک اقتصاد راکد مواجه است ، افزایش داده و کمک های مالی وعده داده شده متناسب با این حجم از پناهندگان نبوده است.

نفوذ عناصر تکفیری تروریستی به خاک لبنان تحت عنوان پناهنده هم آسیبی جدی به امنیت لبنان زده و علاوه بر جنایات تروریستی شهرهای مناطق مرزی لبنان و سوریه شاهد گسترش دزدی های مسلحانه و گروگان گیری ها هستند.

در همین حال ناظران از آزادی ربوده شدگان 9 لبنانی در شهر اعزاز سوریه به عنوان یک موفقیت این کشور در سال 2013 یاد کرده اند.

این 9 شهروند لبنانی بعداز 9 ماه به لبنان بازگشتند



** شاه بیت بحران سیاسی لبنان، کنار رفتن پرده از مداخلات سعودی

سه روز مانده به پایان سال 2013 میلادی ، « میشل سلیمان» رییس جمهوری لبنان بطور ناگهانی از هبه سه میلیاردی دلاری پادشاه عربستان سعودی به فرانسه برای فروش سلاح و تجهیزات به ارتش لبنان خبرداد که با استقبال گسترده محور ضد مقاومت به ویژه برخی سران جریان 14 مارس مواجه شد.

افشای این هبه هنگفت شاه سعودی که رژیم صهیونیستی نیز همصدا با جریان 14 مارس از آن استقبال کرد و گفت که ثمره این کمک را در آینده اسراییل خواهد برد ، از مداخلات سعودی در امور لبنان به نفع یک جریان سیاسی و شکل گیری محور صهیونیستی – سعودی با حمایت غرب از آن علیه محور مقاومت مردم لبنان پرده برداشت.

سلیمان در نطق تلویزیونی خود در آستانه سال جدید میلادی آشکارا از هبه 3 میلیارد دلاری پادشاه عربستان برای مسلح کردن ارتش لبنان سخن گفت و آن را بزرگترین کمک به لبنان در تاریخ خواند.

رییس جمهوری لبنان گفت که این کمک سخاوتمندانه را عربستان در اختیار فرانسه قرار می دهد تا این کشور سلاح مورد نیاز ارتش لبنان را تامین کند.

تصمیم برای مسلح کردن ارتش لبنان همواره با مخالفت شدید برخی طرف های منطقه ای و بین المللی به بهانه حمایت از امنیت اسراییل مطرح می شد اما امروز این سئوال مطرح است چه اتفاقی افتاده که دیگر با مسلح شدن ارتش لبنان امنیت اسراییل به خطر نمی افتد و حتی این رژیم اشغالگر از آن استقبال هم می کند.

بسیاری در لبنان از این جمله رییس جمهوری کشورشان که در سخنرانی خود گفت « زنده باد ارتش لبنان ، زنده باد عربستان سعودی و زنده باد لبنان» بویژه اینکه عربستان را بر کشورش مقدم دانست، شگفت زده شدند گویی که سلیمان یک وزیر دولت عربستان و نه رییس جمهوری لبنان است.

برخی محافل سیاسی و منابع رسانه ای لبنانی گفته اند: برای روشن شدن حقیقت این کمک هنگفت 3 میلیارد دلاری باید درنگ کرد و پرسید که هدف از اعلام این کمک دست و دلبازانه در این دوره حساس از تاریخ لبنان چیست؟ آیا هدف آن کمک به تشکیل دولت یکدست و یک رنگ بدون حضور حزب الله است، دولتی که سلیمان با جریان المستقبل و عربستان در باره آن توافق دارند.

سلیمان در سخنان خود گفت: پس از ده ها سال تلاش و مقابله با موانع ، توانستم با عربستان سعودی و شخص ملک عبدالله پادشاه این کشور تماس بگیرم و یک کمک استثنایی برای تقویت ارتش دریافت کنم و باعث خوشحالی من است که این مساله را به اطلاع ملت لبنان برسانم.

وی افزود: پادشاه عربستان دستور ارایه کمک سه میلیارد دلاری برای حمایت از ارتش لبنان را صادر کرده که این امر شرایط را برای تهیه سلاح های جدید و پیشرفته برای ارتش فراهم می کند.

ˈتمام سلامˈ هم که حدود 9 ماه است نتوانسته دولت خود را تشکیل دهد، با ستودن سخنان میشل سلیمان و استقبال از کمک عربستان سعودی به ارتش لبنان ابراز امیدواری کرد که به زودی دولت جدید تشکیل شود.

نخست وزیر مکلف لبنان افزود: تفاهم بین فرانسه ، عربستان سعودی و لبنان نتیجه تلاش های پنهانی میشل سلیمان به همراه مسئولان دو کشور دیگر بوده و مرهمی برای این روزهای سخت لبنان خواهد بود.



** آیا سال 2014 برای مردم لبنان سخت ترخواهد بود؟

این گونه بود که هرج ومرج سیاسی و بحران امنیتی بر فضای لبنان در سال 2013 سایه افکند و موج جنایات تکفیری های تروریستی امان را از مردم لبنان گرفت .

این هرج و مرج و آشفتگی فضا را بر دموکراسی لبنانی تنگ کرد و مدعیان دروغین دموکراسی مورد حمایت محور سعودی - صهیونیستی با مباح دانستن ریخته شدن خون بیگناهان و توسل به خشونت ، ترور و پول های خارجی و درصدد هستند دولت خودساخته ای را بر مردم لبنان تحمیل کنند که تنها نتیجه آن سرنوشت نامعلوم لبنان خواهد بود.

اما همه جریان ها و گروه های سیاسی لبنانی حتی مستقل ها متفق القولند که لبنان سالی طوفانی را شروع خواهد کرد و پرونده هایی مانند بحران سوریه ، تشکیل دولت جدید ، انتخابات مجلس و برگزیدن رییس جمهور جدید و ادامه و تشدید جنایات تروریستی ، این کشور را حتی ممکن است در آستانه فروپاشی قرار دهد مگر اینکه این جریان ها و گروه ها به عقلانیت و اعتدال بازگردند و با انتخاب دولتی جامع و فراگیر و رییس جمهوری توافقی، نور امید را بر کشورشان بتابنند.

قبل ازهمه اینها اگر چه برقراری امنیت در اولویت خواهد بود اما نگرانی از سناریوهای « ناشناخته» هم باقی می ماند که برخی معتقدند لبنان در مرکز آنها و نه در حاشیه قرار دارد.

خاورم ** 2024** 1324