نماینده بناب در مجلس شورای اسلامی با اشاره به تاکیدات مقام معظم رهبری درباره سیاستهای اقتصادی و فرمان هشت ماده ایشان در مبارزه با مفاسد اقتصادی این پرسش را مطرح کرد که آیا این موارد اجرایی شده و آیا به دغدغههای ایشان در بخش خصوصی اعتنا کردهایم؟
به گزارش خبرنگار پارلمانی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، محمد باقری بناب در نطق میان دستور خود با طرح این پرسشها به بیان مسئله اقتصادی پرداخت: آیا خصوصیسازی واقعا به بخش خصوصی سپرده شده یا خصولتیسازی شده؟ آیا شبه دولتیها به جای دولت نشستند که بدتر از دولت هستند؟ آیا شرایط پرداخت تسهیلات به صندوق توسعه میتواند بخش خصوصی را احیا کند؟ آیا در بودجه سال 93 برای پرداخت بدهیهای بخش خصوصی که بخش بسیار زیادی از آن ناشی از تحریمها است تدبیر اختصاص داده شده است؟
او ادامه داد: هر کس به حوزه انتخابیه خود با کمی دقت نگاه کند متوجه سهم بخش خصوصی در عمران آن میشود. در حال حاضر شبه دولتیها را به جای بخش خصوصی جا زدهاند و اقتصاد را با تنگا مواجهه کردهاند. چرا قانون تصویب میکنیم اما در وقت عمل حمایت چندانی از بخش خصوصی نمیکنیم و صدای خرد شدن استخوانهای بخش خصوصی را در زیر بروکراسی اداری میشنویم؟
باقری خاطر نشان کرد: چرا ترکیه و اندونزی که از طلای سیاه که آفت اقتصاد ایران شده برخوردار نیستند بهتر از ما عمل میکنند؟ تا زمانی که دولت در عمل ثابت نکرده از بخش خصوصی حمایت میکند اوضاع بدتر خواهد شد.
این نماینده مجلس شورای اسلامی نیروگاه بناب را مثال زد که به ازای بدهی به بانک ملی واگذار شد و گفت: علاوه بر تخلفاتی که در واگذاری صورت گرفته آیا بانک ملی بخش خصوصی است؟ آیا این خیانت نیست؟ از دولت میخواهیم همه مصوبات اینگونه را ابطال کند. وزارتخانههای نیرو و اقتصاد نیز مقاومت کنند؛ مردم بناب و بخش خصوصی آمادگی دارند این نیروگاه را خریداری کنند آنها بخش خصوصی واقعی هستند.
نماینده بناب در مجلس شورای اسلامی گریزی به بخش فرهنگی زد و گفت: چند درصد از بودجه کشور به بخش فرهنگی اختصاص داده شده است؟ منظور از بخش فرهنگی، ورزش، جوانان، حجاب و عفاف است اما این بودجه فقط 3 درصد است که اکثر آن هم حقوق و مزایای کارکنان است.
او با اشاره به بلاتکلیفی وام ازدواج جوانان در سال 92 گفت: مجلس باید با همکاری دولت ردیف مستقل بودجهای برای آن تصویب کند.
باقری به خطر کاهش جمعیت نیز اشاره کرد و گفت: در بودجه سال آینده چه تدبیری برای آن اندیشه شده است؟ چرا در مقابل آتش باران فرهنگی به سنگر استواری مثل مسجد بیاعتنایی میکنیم؟
انتهای پیام
نظر شما چیست؟
لیست نظرات
نظری ثبت نشده است