کاش ظریف جلوی چشم نبود

ما ایرانی​ها همیشه گرفتار افراط و تفریط بوده​ایم. خیلی​ وقت​ها خودمان هم نمی​فهمیم که داریم تند می​رویم. وقتی خوشحال می​شویم به خیابان می​ریزیم و وقتی هم که ناراحت هستیم به خیابان می​ریزیم. البته این هم اخلاق جمعی ماست و هم فردی ما.

دولت یازدهم اما با شعار اعتدال بر سرکار آمده است و انصافا هم خیلی از افراط کاری​ها دوره پیش از خود را کنار گذاشته است. دیگر کسی به دنبال افشای چیزی نیست و بین قوا هم روابط منطقی برقرار است. حتی به گواهی نظرهایی که مخاطبان خبرآنلاین می​گذارند اگر هم در مدت 4 ماهی که روحانی بر سر کار آمده حرکت ، اظهار نظر و یا اتفاق جنجالی​ای هم میان مجلس و دولت رخ داده است از سوی برخی نماینده​های تندروی مجلس بوده است.

به اذعان دوست و دشمن بزرگترین دستاورد دولت یازدهم در دوره 100 روزه اول خود رسیدن به یک توافق بر سر مسئله هسته​ای ایران بوده است. همه هم از این دستاورد خوشحال هستند. البته شاید باید برخی از کسانی که منعفتشان در تحریم​ها بوده است را از "همه" کم کنیم. محمدجواد ظریف هم به حق محبوب ترین وزیر کابینه تدبیر و امید است. از حق هم نباید گذشت، ظریف گره بزرگی را گشوده است و خیلی هم متخصصانه و با درایت این گره را گشوده است. همه مسئولان و بالاتر از همه رهبری، هم از این گشایش دیپلماتیک راضی هستند و هم از ظریف و تیمش حمایت می​کنند.

چندی پیش گذرم به دانشگاه تهران افتاد. جماعتی را دیدم که جلوی درب وروردی کتابخانه مرکزی دانشگاه با شور و شوق منتظر ورود ظریف بودند که قرار بود در دانشگاه برای دانشجویان سخنرانی کند. همه خوشحال و راضی بودند و شعارهای پرحرارتی هم در حمایت از وزیر محبوب دولت می​دادند.

همین دیروز هم یک همایش در مرکز همایش​های سازمان صدا و سیما با عنوان تجلیل از قهرمانان صنعت برگزار شد و در میانه برنامه از محمد جواد ظریف به عنوان قهرمان دیپلماسی تجلیل شد. پس از آن هم دیدیم که وزیر امور خارجه دعوت مهران مدیری کارگردان سریال​های طنز را پذیرفته و در لوکیشین آخرین کار او حاضر شده است.

این​ها را بگذارید کنار 8 سال بی مهری به محمدجواد ظریف در دولت های نهم و دهم که حتی اجازه تدریس در دانشگاه را هم نداشت. حال حساب آن افراط دوره پیشین جداست. یک دولتی بود که نه تنها ظریف که خیلی از نخبگان دیگر را هم منزوی کرده بود. اما حساب این دولت فرق می​کند. این دفعه این خود ظریف است که نباید به دام تفریط بیفتد. همین الآن در خیلی از محافل خصوصی صحبت از این است که بعد از روحانی روی ظریف برای ریاست جمهوری می​توان اجماع کرد. این مسئله قطعا خیلی از حساسیت​ها را برخواهد انگیخت. حتی ممکن است اصل کار بزرگی که ظریف انجام داده را هم زیر سوال ببرد. قطعا محبوبیت آقای ظریف نه به خاطر عکس انداختن در حاشیه سریال "شوخی​کردم" است و نه به خاطر کف و سوت​های دانشجویان بلکه این​ها نتیجه محبوبیتی است که از کارآمدیشان کسب کرده​اند و باری را از دوش مردم برداشته​اند. کاش آقای ظریف اینقدر در دسترس و در چشم همه نباشد. در چشم نبودن با دیپلماسی عمومی منافاتی ندارد.

ما همیشه دچار افراط و تفریط بوده​ایم. امیدوارم این دفعه خود آقای ظریف جلوی افراط و تفریط را بگیرد.

17219