جام جهانی 2014؛ این ده تیم

آرژانتین
رسانه های آرژانتینی از همگروهی با بوسنی و نیجریه و ایران راضی هستند. آنها ماه پیش بوسنی را با دو گل در ایالات متحده مغلوب کردند و نیجریه را در جام های جهانی 1004 و 2002 و 2010 شکست داده اند. آنها می گویند چیزی از تیم ایران نمی دانند. آنها خود را در مرحله بعد می بینند. برابر سویس یا اکوادور و بعد احتمالا بلژیک یا روسیه. در حقیقت آرژانتینی ها مسیرشان تا نیمه نهایی را هموار قلمداد کرده اند. بازی های شان حول محل اسکان شان یعنی بلو هوریزنته برگزار می شوند و پاپ که آرژانتینی است هم برای شان دعا کرده. آنها به قهرمانی می اندیشند، ولی خب تاکنون هیچ تیمی در تاریخ جام جهانی از گروه F قهرمان نشده و تاریخ جام ها جهانی با "نفرین گروه F " آمیخته شده. مثل برزیل 2006 یا انگلیس 2002 یا آلمان 1998. آرژانتین در گروه F قرار گرفته.

بوسنی هرزگوین

فقیرترین کشور اروپا این جا است. با جمعیتی کمتر از چهار میلیون. کشوری بدون زیر ساخت های ابتدایی و با لیگ باشگاهی آشفته. با این وصف سافت سوسیچ - بازیکن محبوب پاری سن ژرمن - آنها را راهی جام جهانی کرده. با اسمیر بگوودیچ سنگربان استوک. امیر اسپاهیچ مدافع و کاپیتان باید لورکوزن. میرالم پیانیچ مرد میانی رم و سرانجام ادین ژکو مهاجم منچستر سیتی. فلسفه سوسیچ همیشه این بوده "به هر قیمتی بیش از حریفت گل بزن". آنها در مسابقات گروهی سی گل زدند و تیمی شده اند بسیار تماشایی.

نیجریه
مردان استفن کشی در همه خطوط قوی هستند. کاپیتان وینسنت انیاما که در لیل فصل معرکه ای را سپری می کند درون دروازه ایستاده. همان سنگربانی که تاکنون هجده ضربه پنالتی را مهار کرده. جان اوبی میکل در میانه میدان هم بازیساز است و هم گلزن. امانوئل امنیکه که در فنرباغچه بازی می کند و شولا آمئوبی در نیوکاسل به صف حریفان می تازند. نیجریه ای ها در جام های جهانی معمولا بزرگان را به دردسر انداخته اند. در 1994 برابر ضربه روبرتو باجو حذف شدند و در 1998 اسپانیا را به رهبری فرناندو هیرو شکست دادند.
برزیل
برای برزیل هر چیزی جز قهرمانی یعنی شکست. آنها با کرواسی و مکزیک و کامرون همسفر شده اند و بازی های شان هم از ریو آغاز می شود. ولی همه چیز آن قدر آسان هم نیست. کامرون برخلاف اکثر تیم ها در منگنه آب و هوای گرم برزیل قرار نخواهد گرفت. کامرونی که همیشه ادعا کرده می تواند سر بزرگان را ببرد. چنان که سر آرژانتین را در افتتاحیه 1990 برید. در سوی دیگر مکزیک ایستاده که هم در فینال 1999 جام کنفدراسیون ها برزیل را شکست داده و هم در فینال المپیک 2012. جایی که نیمار و همراهانش زانو زدند. مکزیکی ها همیشه با آرامش برابر برزیل بازی کرده اند و این بار چیچاریتو برابر نیمار قرار خواهد گرفت. در کنار همه اینها برزیل در مرحله بعد یا با اسپانیا روبرو می شود یا هلند.
اسپانیا
ماتادورها جام جهانی 2014 را برابر تیمی آغاز می کنند که برابر همان تیم جام جهانی 2010 به پایان بردند، یعنی هلند. صحنه رویارویی آرین روبن و ایکر کاسیاس از یادها نرفته. همین طور خشونت نارنجی پوش ها. این نبرد رویارویی ویسنته ل بوسکه و لوییس ونگال که هر دو لیگ قهرمانان را فتح کرده اند هم هست. اسپانیایی ها نمی خواستند با شیلی روبرو شوند. شیلی با الکسی سانچز که در نوکمپ آبدیده شده می داند چگونه با ژرارد پیکه روبرو شود. اسپانیا می خواهد پس از برزیل دوران پله اولین کشوری باشد که دو بار پیایی جام جهانی را فتح کند، ولی نکته این است اگر در گروهش اول نشود در مرحله بعد باید با میزبان نامزد قهرمانی بازی کند. با برزیل.
آلمان
این قرعه ای بود که نه یواخیم لو می خواست و نه یورگن کلینزمن. آنها که در جام جهانی 2006 کنار هم آلمان را تا نیمه نهایی هدایت کردند برابر هم قرار خواهند گرفت. نشریات آلمانی این رویارویی را پر آب و تاب تر از نبرد آلمان و پرتغال که کریستیانو رونالدو را در اختیار دارد قلمداد کرده اند. نبرد آلمان و غنا هم نبرد برادران بواتنگ هم خواهد بود. یادآور نبرد 2010 که ژرمن ها با تک گل مسعود اوزیل برنده شدند.
پرتغال
این آخرین آوردگاه کریستیانو رونالدو در دوران اوجش با پیراهن ملی بشمار می رود. او که هم در 2006 در صف ناکام های جای گرفت و هم 2010. این همان جایی است که او می تواند جایگاه ویژه اش در معبد بزرگان عرصه ملی را تثبیت کند. او این جا با پیراهن پرتغال برابر مسعود اوزیل با پیراهن آلمان قرار خواهد گرفت.
انگلیس
چهار سال پیش که نام انگلیس برابر اسلوونی و آمریکا و الجزایر درآمد نشریات انگلیسی نوشتند"گروه تفریح". اما حالا با تلخی برابر تیم شان که با ایتالیا و اروگوئه همگروه شده نوشته اند"گروه مرگ". آغازگر نبرد گروه و کمی بعدتر برابر اروگوئه. تکرار نبرد دو تیم در یورو 2012 ولی این بار در مانواس میان جنگل های آمازون با رطوبت هشتاد درصدی. در کنار همه اینها دو بازیکنی که خوب انگلیس را می شناسند برابر جو هارت قرار خواهند گرفت: ماریو بالوتلی و لوئیس سوارز. احساس عمومی در انگلیس این است این تیم، ضعیف ترین تیم ملی شان پس از تیم ناکام شده در راهیابی به جام جهانی 1994 بشمار می رود. میان انگلیسی ها لمپارد و جرارد پیر شده اند و احتمالا فقط وین رونی قامت بین المللی دارد.
ایتالیا
برگ برنده فوتبال ایتالیا ورای زیرساخت های فوتبالی آلمان و ستاره های برزیلی و آرژانتینی مربیانش بوده. چنان که چزاره پراندلی تیمش را برغم فراز و نشیب ها به فینال یورو 2012 رساند. ایتالیایی ها می دانند در تورنمنت ها همیشه انگلیس را پشت سر گذاشته اند: 1980 و 1990 و 2012. می دانند اروگوئه با سوارز و کاوانی تیمی هجومی است و در عین حال می دانند مثل اکثر تیم های آمده از اروگوئه مدافعانی شکننده دارد. پراندلی می داند می تواند با بوفون، پیرلو، دروسی، موتا، بالوتلی و روسی برابر هر تیمی بجنگد.
فرانسه
رهایی فرانسه از قرار گرفتن در سید دو و گریختن شان از قرعه سخت خیلی ها مثل اسپانیایی ها که قرعه دشواری نصیب شان شده را خشمگین کرده. آنها کنار اکوادور و سویس و هندوراس قرار گرفته اند. احتمالا ملال آورترین گروه رقابت ها. دیده دشان جام جهانی 1998 را برده و فرانک ریبری می خواهد مثل او و زیدان در صف تاریخ سازان فرانسوی قرار بگیرد. می خواهد کریم بنزما و سامی نصری او را یاری دهند. همه اینها اگر هوگو لوریس درون سنگر نمایشی بهتر از آن چه در دو سال ارائه داده، ارائه دهد. اگر اوتمار هیتسفلد و ستاره های سویسی - لیختشتاینر، گوکان اینلر و شکیری - اجازه دهند.

43 43