اوبامای تنها!

بخش زیادی از جمهوریخواهان، برخی از سناتورهای دموکرات به سرکردگی هری رید، تحلیلگران و پاندیست های رسانه ای سرشناس و متنفذ، محور داخلی این فشارها هستند و از خارج نیز رژیم صهیونیستی و تا اندازه ای عربستان سعودی محور خارجی این فشارها به اوباما را تشکیل می دهند. 
همگی آنها را می توان زیر یک چتر و با یک عنوان جمع بست چرا که عمده سخن همه آنها یکی است: هیچ سانتریفیوژی نباید در ایران بچرخد و تا زمانیکه حتی یکی از تاسیسات هسته ای ایران سرپا و در حال کار است نه تنها هیچ تحریمی نباید لغو شود بلکه باید بر شدت آنها نیز افزوده شود.
اظهارات نتانیاهو و سایر مقامات رژیم صهیونیستی را که در این باب بارها شنیده و دیده ایم و نیاز به تکرار آنها نیست. همینطور مخالفت های سرسختانه جمهوریخواهان کنگره و سنای آمریکا نیز از آن جهت که رقیب اوباما محسوب می شوند چندان تعجب برانگیز نیست. اما اظهارات و موضعگیری های تند برخی از نمایندگان دموکرات در این خصوص بسیار حائز اهمیت است و نشان می دهد که اوباما حتی در میان هم حزبی های خود هم تا حدودی تنها و بدون مدافع است.
یکی از این دموکرات ها اد رویس عضو دموکرات مجلس نمایندگان از ایالت کالیفرنیا و رئیس کمیته روابط خارجه مجلس نمایندگان آمریکا است. او روز گذشته در گفتگو با شبکه تلویزیونی بلومبرگ آمریکا که از ماهواره عرب ست برای مخاطبان خاورمیانه هم پخش می شود اینگونه موضع گرفته است: شش قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل متحد علیه ایران تصویب شده و در همه آنها گفته شده است که باید حرکت سانتریفیوژهای ایران متوقف شود. اما براساس توافق نامه ژنو، حرکت این سانتریفیوژها متوقف نمی شود. با توافق ژنو ، برای ایران حق غنی سازی اورانیوم نه تنها برای مدت شش ماه تضمین شده بلکه اگر متن چارچوب توافقی را مطالعه کنید متوجه می شوید که گفته شده این توافق به آینده نگاه می کند(در آینده نیز همین وضع خواهد بود). کنگره آمریکا چنین نظری ندارد. کنگره آمریکا همانند شورای امنیت سازمان ملل متحد باید برنامه غنی سازی اورانیوم ایران متوقف شود.»
هری رید یکی دیگر از این دموکرات ها و هم حزبی های اوباما است. او که رهبر اکثریت سنای آمریکا است روز دوشنبه گفت سنا ماه آینده لایحه ای را در خصوص اعمال تحریم های شدیدتر علیه ایران بررسی خواهد کرد. این چالش بزرگی برای باراک اوباما است چرا که طرف ایرانی اعلام کرده است اگر تحریم جدیدی علیه ایران وضع شود خلاف توافقنامه ژنو بوده و منجر به بازگشت ایران به رویه سابق خواهد شد.
با وجود این مخالفت ها و پدید آمدن این حس که اوباما تا اندازه ای در این موضع خود نسبت به ایران در آمریکا تنها مانده است اصرار دارد که روابط تیره و تار سه دهه گذشته با ایران را دست کم به سمت بهبود پیش ببرد. او در سخنرانی امسال خود در سازمان ملل که برخی از تحلیلگران از جمله گری سیک به عنوان دکترین جدید اوباما از آن یاد کرده اند به روشنی در این باره سخن گفت و تاکید کرد ایران و امریکا سالهاست که از یکدیگر منزوی شده و دور افتاده اند و این موضوع باید پایان یابد.
به همین دلیل او مایل است از توافقی که با ایران در ژنو بعمل آمده به هر قیمتی دفاع کند به همین دلیل روز دوشنبه در واکنش به منتقدان گفت سخنان تند آنها برای امنیت آمریکا سودمند نیست.
برخی از جمهوریخواهان مخالف او مانند جان مک کین صراحتا گفته اند اوباما برای تعامل با دشمنان آمریکا از خود بی تابی نشان داده است. گزارش اخیر آسوشیتدپرس مبنی براینکه ایران و آمریکا پیش از رسیدن به توافق ژنو چند دیدار و مذاکره مخفیانه با یکدیگر در کشور عمان داشته اند بر شدت و حدت این دست انتقادات از اوباما افزوده است.
با این همه اوباما نشان داده است در پیشبرد اهداف خود تا اندازه زیادی موفق بوده است. او درباره رسیدن به اهداف خود در زمینه سیاست خارجی می گوید: من جنگ در عراق را پایان دادم و جنگ در افغانستان را نیز سال آینده پایان خواهم داد. این ها وعده های من به شما بودند. زمانی که برای دور نخست رئیس جمهور آمریکا شدم گفتم زمان آغاز دوره ای جدید از رهبری آمریکا در جهان است. اکنون صفحه یک دهه جنگ ورق خورده و دوره جدیدی از تعامل ما با جهان آغاز شده است.
همین موضوع است که بیش از هرچیز اسرائیل را نگران می کند. اگر اوباما توانسته بیشتر انچه را که وعده داده محقق کند پس مرحله بعدی حل و فصل بحران خاورمیانه و تشکیل دو دو دولت در سرزمین مقدس است موضوعی که نتانیاهو اصلا تمایلی به طرح آن هم ندارد.
باز هم اشاره به سخنرانی مهم باراک اوباما در مهرماه گذشته در مجمع عمومی سازمان ملل راهگشاست. در این سخنرانی، رئیس جمهور امریکا تصریح کرد پس از حل مسئله هسته ای ایران و قرار دادن مناسبات این کشور با امریکا در مسیری درست مهمترین دغدغه او در خاورمیانه تشکیل دو دولت در فلسطین خواهد بود.
نتانیاهو به خوبی می داند هرچقدر مسئله هسته ای ایران سریع تر به مسیر عادی و واقعی خود برگردد و حنای او در بحرانی نشان دادن ایران در منطقه کم رنگ تر شود موضوع فلسطین نمایان تر و برجسته تر شده و مطالبات جامعه جهانی و حتی این بار خود امریکا برای مهار تجاوزگری ها و زیاده خواهی های اسرائیل بیشتر خواهد شد.
از این رو بخش قابل توجهی از فشارهایی که هم اکنون به اوباما چه از داخل و چه از خارج وارد می شود ریشه در تلاش های نتانیاهو دارد که می کوشد زمان بیشتری برای تکمیل شهرک سازی های جدید در سرزمین های فلسطینی، تثبیت زمین های جدیدی که از فلسطینی ها غصب کرده و برنامه ریزی برای براه انداختن یک بحران تازه در منطقه به دست آورد و در همین فاصله اجازه ندهد بحران ساختگی مربوط به مسئله هسته ای ایران از روی آنتن پایین بیاید.
با این حساب به هر اندازه که سطح دشمنی و خصومت ایران و آمریکا به سطح اختلافات و تلاش برای حل آنها تنزل پیدا می کند سطح اصطکاک و اختلاف واشنگتن و تل آویو و بلکه میان اوباما-نتانیاهو به سطح خصومت ارتقاء خواهد یافت.
اینکه چه کسی از این بازی برنده بیرون خواهد آمد بستگی به یارکشی های دوطرف دارد. تا اینجا هر چقدر باراک اوباما در صحنه جهانی با اقبال و نتانیاهو با ادبار مواجه بوده در صحنه داخلی آمریکا وضعیت تقریبا اگر نگوییم برعکس می توانیم بگوییم به نفع اوباما نیست. اکنون به نظر می رسد اوباما در میان سیاستمداران و متنفذین رسانه ای آمریکا غریب و تنها مانده است و گویی نتانیاهو برگ های بیشتری برای بازی در اختیار دارد.