جدول بعضى لغات از بين رفته
دُشوير: | ظنين ـ بىحافظه | |||||
فنيه ـ فن: | سسفلکى ـ سفله ـ لئامت ـ لئيم | |||||
خويشکارى: | قوّت ـ اراده در عمل | |||||
اَپَرمنشنيه: | عُجب و نخوت | |||||
ترمنشنيه: | رعونت و بالانشينى | |||||
بالستان: | عالى همت، شکيبا، متين | |||||
خردک نگرشنيه: | بخل، تنگچشمى | |||||
اَيْرمنشنيه: | تواضع ـ فروتنى ـ خضوع | |||||
راذيه (رادى): | جود | |||||
بداشک داشتن: | حفظ کردن | |||||
ويهيه (بهى): | تقوى | |||||
ويهان (بهان): | اتقياء | |||||
کرفک: | ثواب | |||||
وَژَک (بزه): | اثم، بزهگر: اثيم | |||||
فرارونيه: | سعادت | |||||
وَرونيه: | شقاوت | |||||
درونديه: | ديوخوئى و شقاوا ازلى و دروغگوئى | |||||
دِروند: | شقى و کذاب و ديوخوى | |||||
هميمالى (همالى): | خصومت | |||||
خودگوشگ: | عالم بىعمل ـ نصيحتناپذير | |||||
آپستان: | عبادت | |||||
تن پُوْهْر: | حشر و حساب | |||||
فَرْيَه بُوذبه: | طمع | |||||
فَرْيَه بوذمنشن: | طماع | |||||
فَرِشْ کِرْتيه: | عاقبت به خيرى | |||||
همپُرسَگى: | مصاحبت و صحبت | |||||
اشگهانيه ـ اشگهان: | کاهلى ـ کاهل | |||||
مِهردُروژيه ـ مهردروژ: | بدعهدى، بدعهد | |||||
پتمان منشن: | ثابتالوعد، عهدنگهدار | |||||
اَشْموغ: | بدمذهب و مردود | |||||
پاتفَرْش (بادفراه): | عقوبت و جزا | |||||
اَسَنْ خرد: | عقل غريزى | |||||
هوسروب: | نيکنام | |||||
دُسروب: | بدنام | |||||
سِپَزگيه: | بدجنس | |||||
بيشاومنديه: | غمناکى | |||||
ذُش پاتخشا: | حاکم جابر ـ جبّار | |||||
دُش پاتخشائيه: | ديکتاتورى و جبارى و حکومت بد | |||||
هُوشَکْنائيه: | زهد و درويشى | |||||
اَنِسْپاسيه (ناسپاسى): | کفران نعمت | |||||
وُشفتار ـ وشفشن(۱) : | مفسد و مخرب ـ فساد و تخريب و به هم پاشيدگى | |||||
اناپخشايشنک: | منتقم، بيرحم | |||||
بُنيک ـ بُندْک : | اصولى | |||||
فرخويه ـ فرخود (فرخ): | سعادت ـ سعيد | |||||
هوگُوِشن: | مدح، نيکنامى | |||||
دُشْ گُوِشن: | دم | |||||
هومت ـ دشمت: | خوشنيّت ـ بدنيّت | |||||
هُوخَتُ ـ دشخت: | خوش قول ـ بدقول | |||||
هَوْورشَتْ ـ دُشورشت: | خوش عمل ـ بدعمل | |||||
منيتارى: | انانيّت ـ منمزنى | |||||
ويراَوْمندى: | فراست | |||||
اَهْرمَنَکى: | شيطنت | |||||
ويهخيمى ـ ويه خيم: | سلامت نفس ـ سليمالنفس ـ ضذ: دژخيم و دژخيمى | |||||
هوساژکيه ـ هوساژک: | حسن معاشرت ـ معاشر و رفيق | |||||
تنپانکيه | حفظ الصحه | |||||
ترس آکاسيه: | احتياط | |||||
بستاريه ـ بستار: | جببن و جبان | |||||
ويهدوستيه: | جمالدوستى، شرف دوستى | |||||
اپاژيه: | قهر ـ عود | |||||
توخشاکيه ـ توخشاک: | سعى ـ ساعى | |||||
پوژاَياکيه: | تملق ـ چاپلوسى | |||||
بورژشنيک ـ بورژشن: | مترقى ـ ترقى و نمو | |||||
چِميه ـ چِيم: | به قاعده، قاعده | |||||
اپى چميه: | بىقاعدگى | |||||
دهشيار: | مقبل | |||||
بختاريه ـ بختار: | نجات، نجات يافته | |||||
وژيتار: | نخبه، منتخب، گزيدار | |||||
شهيک: | لايق و قابل | |||||
شهينيک: | صالح | |||||
آهنگين: | صاحب عزم و مهاجم | |||||
ويرستار: | تمرين کننده | |||||
پتمانيک: | به اندازه و معين | |||||
اَفْديه: | تعجب | |||||
خواستپانيه: | توقع | |||||
نياژان منشنيه: | اظهار فقر، نيازمندى | |||||
بوشاسپ: | چرتى و کاهلى و خواب(۲) |
(۱) . در ادبيات اسلامى: گشفتن و گشفت استعمال شده است و مسعود زيادتر از همه استعمال کرده است.
(۲) . نقل از رسالهٔ: اديوتکارى وژر کمتر ـ ص (۱۰۱ ـ ۸۶) از کتاب متون پهلوى