محمد طالب آملی مازندرانی

جنسیت: مردتولد و وفات: ( ... - ۱۰۳۶ - ۱۰۳۵) قمریمحل تولد: ایران - مازندران - آملشهرت علمی و فرهنگی: خطاط و شاعرمعروف به طالبا. وی در آمل تحصیل دانش و ادب کرد و از جوانی به‌ شاعری روی …

جنسیت: مرد
تولد و وفات: ( ... - ۱۰۳۶ - ۱۰۳۵) قمری
محل تولد: ایران - مازندران - آمل
شهرت علمی و فرهنگی: خطاط و شاعر
معروف به طالبا. وی در آمل تحصیل دانش و ادب کرد و از جوانی به‌ شاعری روی آورد. در حدود بیست و شش سالگی مدح حکمران آمل گفت. در سال ۱۰۱۰ ق از مازندران بیرون رفت و چندی در اصفهان اقامت کرد و با تقی‌الدین اوحدی ملاقات داشت. از آنجا به کاشان رفت و بعد از توطن در کاشان در آنجا تأهل اختیار کرد. سپس از آن شهر به زادگاه خود و از آنجا به خراسان رفت و در مروشاهجان ملازم بکتش‌خان استاجلو ، حاکم آنجا ، شد و مثنوئی به‌وزن "خسرو و شیرین" به‌نام او ساخت. از آنجا به هندوستان رفت و چندی در هند سرگردان بود و به قندهار برگشت و ملازم غازی‌خان ترخان شد و به‌ستایش او پرداخت. وی بعد از مرگ ممدوح خود به هندوستان رفت و در اگره با مؤلف تذکرۀ "میخانه" دیداری کرد. پس از سفر به شهرهای مختلف هندوستان ، سرانجام در لاهور با شاپور تهرانی دیدار نمود و به‌وسیله او به اعتمادالدوله وزیر معرفی شد و آن وزیر ، ‌ طالب را به‌ درگاه جهانگیر رسانید. از آن پس طالب به‌سرعت پای در مدارج ترقی نهاد و در سال ۱۰۲۸ ق به‌ مرتبه ملک‌الشعرائی رسید و بعد از آن در کمال عزت زیست تا در همان‌جا درگذشت. از دیگر آثار وی: "دیوان" شعر. وی در نگارش اقسام خط نیز توانا بود و جملۀ خطوط را خوش می‌نوشت. از خطوط او ، یک صفحه از مرقعی است ، ‌ به‌قلم کتابت متوسط ، با رقم: "لراقم ، بنازم اربفلک ، عیب من مکن طالب".