خواجه جمال‌الدین سلمان ساوجی

جنسیت: مردنام پدر: علاءالدین محمدتخلص: سلمانتولد و وفات: (۷۰۹ -۷۷۷ /۷۷۸) قمریمحل تولد: ایران - مرکزی - ساوهشهرت علمی و فرهنگی: شاعرظهورش در شعر و اشتهارش در این فنّ ، پس از …

جنسیت: مرد
نام پدر: علاءالدین محمد
تخلص: سلمان
تولد و وفات: (۷۰۹ -۷۷۷ /۷۷۸) قمری
محل تولد: ایران - مرکزی - ساوه
شهرت علمی و فرهنگی: شاعر
ظهورش در شعر و اشتهارش در این فنّ ، پس از کسب مقدمات علوم و آموختن آداب دیوانی و علم سیاق در اواخر عهد ایلخانیان و به هنگام وزارت غیاث‌الدین محمد بوده است. وی شاعری را با امارت شیخ حسن جلایر ایلکانی آغاز نکرد ، بلکه از سال ۷۳۰ق که شیخ حسن ایلکانی به استقلال سلطنت یافت.سلمان خدمت او را اختیار کرد و به مدح او پرداخت. همچنین دلشاد خاتون همسر شیخ حسن را نیز مدح کرد. بعدها به بغداد رفت و در آنجا سکونت اختیار کرد. وی دوران واقعی شهرت و رواج کار خود را در همین شهر گذراند. وی در شاعری از خواجه سلمان تعلیم گرفت. از میان شاعران قرن هشتم کسی را مانند سلمان در احراز حرفهٔ شاعری نمی‌یابیم. سلمان در قالب‌های قصیده و غزل و قطعه و ترجیع‌بند و ترکیب‌بند و رباعی و مثنوی هنرنمائی کرده است و در همهٔ این انواع ، تا آنجا که می‌توان او را خاتم قصیده‌سرایان پارسی زبان به‌ویژه قصیده‌گویان مدّاح دانست. از جمله وجوه اشتهار سلمان ، سرودن قصیده‌ای مصنوع است به نام "بدایع الابحار /الاسحار" در اوان جوانی در مدح غیاث‌الدین محمد وزیر. سلمان در غزل از جمله شاعران موفق است غزل‌های سلمان در بسیاری از موارد ، صورت استقبال از غزل‌های سعدی ، در موارد متعدد دیگر ، جانشینی عرفانی و گاه لحن قلندرانه دارد. از آثار وی: "جمشید و خورشید"؛ "فراق‌نامه"؛ "دیوان".