برنامه گذر از تحریم

برنامه گذر از تحریم | در نوشته ی کوتاه زیر به دو روش برای گذر از تحریم اشاره شده است.

اروپا به نفع ایران
از زمان توافق هسته ای ایران و گروه ۱+۵ در ۲۳ تیر ۹۴ تاکنون، اتحادیه اروپا و در راس آنها فدریکا موگرینی مسوول سیاست خارجی اتحادیه، بارها بر پایبندی خود به برجام تاکید کرده و درخصوص هرگونه ماجراجویی آمریکا هشدار داده است. سران آلمان، انگلیس و فرانسه به عنوان سه ضلع اصلی توافق هسته ای، برجام را به عنوان یک فرصت برای گسترش روابط تجاری و اقتصادی با ایران می دانند. همچنین توانایی توافق هسته ای در حل و فصل بحران یک دهه ای که ضمن رفع نگرانی ها از اشاعه هسته ای، باعث خلق فرصت ها و استفاده از ظرفیت سیاسی و منطقه ای تهران برای مشارکت در مذاکرات صلح نیز شده است، موجب شده تا عملا اروپا راه خود را از آمریکا جدا کند.
به عبارت دیگر، امروز آمریکا قادر نیست همچون سال های گذشته که موفق به اجماع جهانی علیه ایران شده بود، مجددا بتواند نگاه و رویکرد کشورهایی اروپایی برای فشار علیه تهران را با خود همراه کند. بنابراین موضع اتحادیه اروپا و جامعه جهانی به رفتار آمریکا و تداوم برجام با آنچه در سال های تحریم شاهدش بودیم، بسیار متفاوت است و باید این تفاوت را در روند تعیین واکنش به حساب آورد و از ظرفیت های اقتصادی و سیاسی آن بیشترین بهره ها را برد.

روسیه به نفع ایران
فرصت دیگری که از مجرای تحریم های جامع علیه مسکو و تهران می تواند نصیب ایران شود، همراهی بیشتر کرملین با ایران در سطح منطقه ای و جهانی است. با توجه به همکاری های رو به افزایش دو کشور که در بحران سوریه به اوج خود رسیده است، این اقدام مجلس سنای آمریکا می تواند علاوه بر تقویت این همکاری ها به خصوص در حوزه نظامی، منجر به شکل دهی به یک بلوک قدرتمند از سوی روسیه نیز شود. تحلیلگران در همین خصوص معتقدند از آنجا که واشنگتن و مسکو وارد یک فضای تشدید رقابت در سطح جهانی شده اند، نگاه کرملین به بازیگرانی چون ایران که از ظرفیت های منطقه ای برخوردار است و مخالف نظم آمریکایی است، بیش از پیش برای تحقق راهبرد خنثی کننده در مقابل واشنگتن مورد استفاده قرار خواهد گرفت.
روسیه به عنوان یکی از اعضای ۱+۵ را مورد هدف قرار داده که این می تواند منجر به شکاف بیشتر در جبهه اجماع علیه ایران و نزدیک تر شدن دیدگاه های تهران و مسکو شود. بنابراین استفاده از ظرفیت روسیه به عنوان یک قدرت جهانی باید در هرگونه واکنش متقابل ایران مورد نظر قرار بگیرد. به خصوص استفاده از ظرفیت نظامی مسکو، راهی است که بخشی از نیازهای تسلیحاتی تهران را مرتفع می سازد.