بیش فعالی از چه سنی قابل تشخیص است؟

اغلب کودکانی که اختلال کم توجهی بیش فعالی آن ها توسط یک روان پزشک تشخیص داده شد زیر ۶ سال داشتند.

در گزارش مرکز کنترل و پیشگیری بیماری آمریکا از اطلاعات یک بررسی جامع انجام شده در سال 2014 استفاده شده است. در این بررسی اطلاعات والدینی که اختلال کم توجهی-بیش فعالی و سندرم ژیل دولاتورت سابقاً در کودکان آن ها تشخیص داده شده بود دریافت شد. در این تحقیق از والدین سوال های گوناگونی درباره ی نحوه ی تشخیص مشکل در کودکان پرسیده شد، از جمله: ابتدا چه کسی در مورد رفتار کودک مشکوک شد و این مشکل ابتدا از طریق چه کسی پیگیری شد.

آکادمی پزشکی اطفال آمریکا بر این باور است که اطلاعات مرتبط با تشخیص باید از طرف چندین فرد مطلع به احوال کودک از قبیل والدین، معلمان و دیگر بزرگسالانی که از کودک مراقبت می کنند گردآوری شود.

محققان با بررسی اطلاعات به این نتیجه رسیدند که در اغلب موارد اولین فردی که نسبت به رفتار کودک نگران شد یکی از اعضای خانواده او بوده است، اما در یک سوم موارد این مسئله ابتدا توسط فردی در مدرسه یا مرکز نگهداری از کودک بیان شده است.

نکته جالب دیگری که توسط محققان نشان داده شد این است که اغلب کودکانی که اختلال کم توجهی-بیش فعالی آن ها توسط یک روان پزشک تشخیص داده شد زیر 6 سال و آنانی که اختلال آن ها توسط یک روان شناس تشخیص داده شد بیش از 6 سال داشتند.

بر اساس گفته های محققان، روش های تشخیصی برای کودکان کمتر از 6 سال محدود هستند. از این رو، در مورد تشخیص هایی که در سنین پایین انجام می شود این نگرانی وجود دارد که شاید این تشخیص ها بدون ارزیابی تمامی اطلاعات موجود انجام شده باشند