پیش به سوی شهری زیبا

یک شهر را به خیلی چیزها می‌شناسند؛ بزرگراه‌های چند‌طبقه، تونل‌های عریض و طویل و پل‌های مستحکم، خودروهای شیک و مدرن، درختکاری‌ها و فضای سبز، ترافیک سرسام‌آور، معماری ساختمان‌ها، برج‌های سر به فلک‌کشیده، مراکز تفریحی و تجاری، حمل و نقل عمومی پیشرفته‌اش و...

یک شهر را به خیلی چیزها می‌شناسند؛ بزرگراه‌های چند‌طبقه، تونل‌های عریض و طویل و پل‌های مستحکم، خودروهای شیک و مدرن، درختکاری‌ها و فضای سبز، ترافیک سرسام‌آور، معماری ساختمان‌ها، برج‌های سر به فلک‌کشیده، مراکز تفریحی و تجاری، حمل و نقل عمومی پیشرفته‌اش و...

هر کدام از اینها می تواند به تنهایی معیاری برای توسعه و پیشرفت یک شهر باشد، اما این همه آنچه شهروندان از شهرشان می خواهند نیست.

شهرهای ما قبل از این که به خیابان و بزرگراه و ساختمان نیاز داشته باشند به روح زندگی نیاز دارند؛ چیزی که به شهروندان در محیط خارج از خانه و محل کار انگیزه بدهد، فضای شادابی و سرزندگی را به روح یک شهر بدمد تا شهروندان نیز آن را با تمام وجودشان حس کنند.

بسیاری از صاحب نظران شهر را موجود زنده ای می دانند که باید مانند انسان روح سرزندگی در آن دمیده شود، به همین دلیل هر روز که می گذرد، اهمیت این موضوع برای مسئولان شهری بیشتر احساس می شود و سازمان های مسئول می کوشند روی این موضوع متمرکز شوند.

نقاشی های دیواری، نصب تابلوهایی از هنر دست هنرمندان با تلفیقی از سنگ، شیشه و سرامیک، رنگ آمیزی دیوار ساختمان های قدیمی، کاشت فضای سبز در بدنه بزرگراه ها، نصب مجسمه و تندیس در میادین شهری، رنگ آمیزی عرشه پل ها و... از جمله کارهایی است که شهرداری ها به عنوان متولی زیبایی بصری فضاهای شهری به آنها متوسل شده اند.

برنامه ای که مدت هاست بسیاری از شهرهای دنیا با پی بردن به نقش رنگ ها در تلقین احساس شادابی و سرزندگی و زیبایی فضای شهری کوشیده اند تا با به کارگیری روش های نوین، طرح های ویژه ای را به اجرا بگذارند و شهرداری های کشورمان نیز چند سالی است در این زمینه فعال شده اند.

این روزها اگر گذرتان به بزرگراه همت افتاد با دقت بیشتری به بدنه بزرگراه نگاه کنید. سازمان زیباسازی به کمک شهرداری منطقه با نصب تندیس های کوچکی به رنگ آبی فیروزه ای روی بدنه سیمانی بزرگراه، سردی و تاریکی را از فضای بخشی از بدنه این بزرگراه پاک کرده است.

هرچند برای لحظاتی کوتاه، اما همین هم کافی است برای این که همه شهروندانی که در طول روز برای انجام کارهای روزمره شان مجبورند با تحمل گرما و ترافیک کلافه کننده از داخل خودروی شخصی یا ازدحام داخل اتوبوس ها چنین تصاویر زیبایی را تماشا کنند، دیگر شهر را یک محیط سیمانی و بی روح نبینند که تا رسیدن به مقصد فقط باید آن را تحمل کنند.

این اقدام قابل توجه از سوی شهرداری ها اگر با بهره گیری از ایده های نو هنری هنرمندان، دانشجویان هنر و دیگر صاحبنظران این حوزه همراه شود به اجرای طرح های خلاقانه ای منجر خواهد شد که علاوه براین که به نمای شهرها رنگ و بویی تازه ای می بخشد، می تواند روح زندگی را نیز در کالبد شهر و شهروندانش بدمد.

پوران محمدی